เคยมีคนบอกว่าช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดคือช่วงเวลาของความเป็นเด็ก เพราะไม่ต้องคิดอะไร แค่ใช้เวลาไปกับเรื่องสนุกๆ เจ็บสุดก็แค่วิ่งหกล้ม แล้วถ้าความทรงจำในวัยเด็กคือฝันร้ายของใครสักคน มันจะเป็นฝันร้ายไปนานแค่ไหนนะ.....
"มินซอก มินซอกอ่า ไปเล่นกันเถอะ"
เสียงดังโวยวายก่อนที่เจ้าของเสียงจะวิ่งมาถึงตัวแล้วคว้าแขนคนเป็นพี่ออกจากบ้านไปด้วยกัน
"ย๊า....คิมจงแด ฉันเป็นพี่ของนายนะ หัดเรียกฉันว่าพี่บ้างสิ"
"มินซอกถามเราทุกวันไม่เบื่ออ่ะ ไปเล่นก่อนแล้วกัน เดี๋ยวเลี้ยงไอศครีม"
คำตอบจากจงแดมักจะเรียกรอยยิ้มจากมินซอกได้เสมอ คิมจงแดน้องชายตัวแสบ จะเรียกกันว่าพี่สักครั้งไม่ได้เลยสินะ แต่คิดแล้วทุกครั้งที่พูดเรื่องนี้ทีไร จงแดก็จะตอบกลับว่า
"เรากับมินซอกเกิดห่างกันไม่กี่เดือนเอง ทำไมมินซอกไม่เกิดก่อนหลายๆปีละ"
จริงๆแล้วที่จงแดพูดก็ถูกที่เราสองคนเกิดปีเดียวกัน มินซอกเกิดต้นปีส่วนจงแดเกิดปลายปี เราสองคนจึงโตมาด้วยกันแทบไม่เคยห่างกันเลยสักครั้ง มินซอกเป็นเด็กขี้อายไม่ค่อยพูด จึงถูกเพื่อนๆแกล้งประจำ ผิดกับจงแดที่พูดเก่งถึงจะตัวเล็กแต่ไม่เคยยอมใคร เวลาเห็นมินซอกถูกแกล้งจงแดจะเข้าไปช่วยทันที บางครั้งก็มีเรื่องให้เจ็บตัวเพราะไม่ยอมที่เห็นมินซอกถูกแกล้ง เพราะต้องให้น้องปกป้องตลอด แล้วแบบนี้เมื่อไหร่จะถูกเรียกว่าพี่นะ ถึงจะไม่ถูกเรียกว่าพี่แต่มินซอกก็มีความสุขนะ
YOU ARE READING
For you
Fanfictionเรื่องราวความรักของพี่น้องที่ต้องแยกจากกัน ความรักของเพื่อนสนิทที่คิดมากกว่าคำว่าเพื่อนสนิท ความรักของพี่ชายที่คิดมากกว่าคำว่าพี่ชาย