ครั้งแรกที่มินซอกต้องห่างจากแม่ มาอยู่ที่หอพัก ตอนที่แม่มาส่งแล้วกำลังจะกลับพร้อมน้าลู่ มินซอกเอาแต่กอดแม่ไว้แน่น เรียกเสียงหัวเราะจากทุกคน รวมทั้งซูโฮและแบคฮยอนที่พักห้องข้างกัน
"ลู่หาน น้าฝากดูมินซอกด้วยนะ ถ้าดื้อโทรไปฟ้องเลย ซูโฮกับแบค น้าฝากมินซอกด้วย"
หลังจากแม่พูดจบ เรียกเสียงงอแงจากคนที่ถูกพูดถึงทันที
"แม่ครับ ผมโตแล้วนะ อายุเท่าพวกนี้ด้วย ทำไมต้องฝากพวกนี้ดูแลละ"
คนที่บอกว่าดูแลตัวเองได้กำลังกอดอกเบะปากพร้อมแก้มอมลม
"ครับ ผมจะดูแลอย่างดีเลย"
ลู่หานกล่าวรับคำ
"ลู่หานตั้งใจเรียนนะลูก ไว้ว่างๆแม่จะมาหา"
ลู่หานหันไปกอดลาแม่อีกครั้ง
"มินซอก แม่กลับก่อนนะ โทรหาแม่ด้วยนะครับ"
มินซอกน้ำตาคลออีกครั้ง พร้อมกอดลาแม่แน่นขึ้น
"ครับ ผมจะโทรหาแม่ทุกวัน แม่ต้องดูแลตัวเองดีๆนะครับ"
แม่กอดมินซอกอีกครั้ง แล้วใช้มือลูบลงบนหัวลูกชาย จากเด็กน้อยที่ถูกเลี้ยงมาแบบไม่เคยห่างกันเลย แต่ตอนนี้ลูกชายของเธอเติบโตขึ้น และต้องเรียนรู้ที่จะต้องใช้ชีวิตแบบผู้ใหญ่มากขึ้น แม่ส่งยิ้มให้มินซอกอีกครั้งมินซอกโบกมือลาแม่พร้อมน้ำตาคลอ หลังจากแม่ขึ้นรถกลับไปพร้อมพ่อแม่ลู่หาน
"มินซอกขึ้นห้องกัน จะได้จัดของด้วย"
มินซอกพยักหน้าให้ลู่หาน
"มินซอกไม่ต้องเศร้านะ แบคอยู่ด้วยทั้งคน"
แบคฮยอนเดินมากอดคอเพื่อนตัวเล็ก
"เมื่อวานนายยังร้องตามพ่อแม่อยู่เลยนะแบคฮยอน"
ซูโฮพูดขึ้นเรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนๆรวมทั้งมินซอก เว้นแต่แบคฮยอนที่โวยวายทันที
"ใครร้องกัน ฉันแค่แสดงละคร ให้แม่เชื่อว่าฉันไม่อยากมาจริงๆต่างหาก"
" จริง"
ทุกคนพูดพร้อมกันออกมา ก่อนจะหัวเราะกับท่าทางของแบคฮยอน
YOU ARE READING
For you
Fanfictionเรื่องราวความรักของพี่น้องที่ต้องแยกจากกัน ความรักของเพื่อนสนิทที่คิดมากกว่าคำว่าเพื่อนสนิท ความรักของพี่ชายที่คิดมากกว่าคำว่าพี่ชาย