สนามบินปักกิ่ง
"เซฮุน เดินทางปลอดภัยนะ ถึงแล้วโทรหาด้วย"
เซฮุนกอดลาเพื่อนตัวเล็กที่ตอนนี้มีน้ำตาคลอพร้อมจะไหลออกมาตลอดเวลา
"ขี้แยจังเฉินเฉิน เราโทรหากันทุกวันก็ได้"
เซฮุนวางมือลงบนหัวเพื่อนลูบมือลงบนผม
"ดูแฟนเรายังไม่เศร้าเลย"
เซฮุนพูดพร้อมกับส่งยิ้มมาให้
"ใครว่าไม่เศร้าละ แฟนทั้งคน แค่กำลังทำใจไม่ร้องไห้ต่างหาก"
จื่อเทาพูดออกมาพร้อมกับมองหน้าเซฮุนอีกครั้ง
"ห้ามนอกใจกันละเซฮุน อีก2ปีฉันจะตามไปอยู่กับนาย"
เซฮุนหันมายิ้มให้จื่อเทา ก่อนจะเดินไปกอดลาอีกครั้ง
"เฉินเฉินนี่ ฝากจื่อเทาด้วยนะ ถ้าแอบนอกใจเรารีบโทรบอกเลย เราจะกลับมาฆ่าทิ้งทันที"จงแดหัวเราะกับคำขู่ของเพื่อน พร้อมพยักหน้า รู้สึกช่วงเวลาที่เคยใช้ร่วมกันมาตลอด4ปีมันผ่านไปไวมาก ตอนนี้พวกเขาสามคนจบชั้นมัธยมปลายปี 1 กำลังจะขึ้นปี2 แต่เซฮุนต้องย้ายตามพ่อกับแม่กลับเกาหลี จงแดรู้สึกเห็นใจในความรักของเพื่อน ที่ต้องแยกจากกัน ถ้าเป็นเขามีคนรักแล้วต้องแยกจากกันจะคิดถึงกันมากแค่ไหนนะ เขาเคยถามเซฮุนตอนที่รู้ว่าเซฮุนจะกลับเกาหลีว่า
"เซฮุนไม่กลัวว่าถ้าไกลกันจะเลิกกันเหรอ"
ตอนนั้นเซฮุนส่งยิ้มกลับมา
"กลัวสิ กลัวมากๆเลย แต่ลองคิดอีกที ถ้าเราผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ มันก็พิสูจน์ว่าเรารักกันมากแค่ไหน ยิ่งห่างไกลกันมากเท่าไหร่ คำว่าคิดถึงยิ่งมีค่ามากเท่านั้น อีกอย่างความรักของเราไม่ใช่ว่าใครๆจะยอมรับได้ แต่เมื่อเราเลือกที่จะรักกัน เราต้องเชื่อใจกัน จากกันวันนี้เพื่ออนาคตของเราด้วย"
"เราอยากมีความรักแบบนี้บ้างจัง"
เซฮุนขำกับคำตอบของเพื่อน
"ก็มีไม่ใช่เหรอเด็กโง่"
จงแดมองหน้าเพื่อนด้วยความสงสัย แต่เซฮุนก็ไม่ได้พูดอะไรอีกเอาแต่ขำกับท่าทางของเขา
YOU ARE READING
For you
Fanfictionเรื่องราวความรักของพี่น้องที่ต้องแยกจากกัน ความรักของเพื่อนสนิทที่คิดมากกว่าคำว่าเพื่อนสนิท ความรักของพี่ชายที่คิดมากกว่าคำว่าพี่ชาย