แต่งด้วยอารมณ์ชั่ววูบเพราะหวีดหนักมากกกกกกกกกก #ยุนมินเดย์ ชื่อตอนไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องนะคะ😂
ขอบคุณผู้สนับสนุนใหญ่คุณPUMAและคุณบฮ.นะคะ
"พี่ยุนกิครับ"
เสียงใสเอ่ยเรียกชื่อคนเป็นพี่อย่างน้อบน้อม
"ครับ..ว่าไง?"
"ผมอยากกินแอปเปิ้ลลูกนั้นจังเลยครับ"
เด็กน้อยพูดพร้อมชี้ไปที่แอปเปิ้ลลูกสีแดงสดบนต้นไม้
"ได้สิเดี๋ยวพี่ไปลงเอามาให้^^"
"เย้!พี่ยุนกิใจดีจังเลยครับ"
เด็กน้อยยิ้มแฉ่งที่ตนกำลังจะได้กินแอปเปิ้ลลูกนั้นและความใจดีของคนเป็นพี่
กร้อบ!
"มันอร่อยจังเลยครับพี่ยุนกิ"
"แน่นอนสิก็เราเป็นคนปลูกมันหนิจะไม่ให้อร่อยได้ยังไงหืม.."
คนเป็นพี่พูดพร้อมใช้มือไปยีหัวมนนั่นจนฟู
"พี่ยุนกิรักผมมั้ยครับ?"
"หืม..ทำไมถึงถามงั้นล่ะครับ..พี่ก็ต้องรักอยู่แล้วสิ"
"แล้ว...รักมากมั้ยครับ?"
จีมินเริ่มงุดหน้าด้วยใบหน้าที่กำลังแดงกํ่าเหมือนลูกแอปเปิ้ลที่กำลังกินอยู่
"มากสิครับ..ไหนมาให้พี่นอนตักหน่อยสิ"
ยุนกิค่อยๆล้มตัวลงนอนที่ตักของอีกคนแล้วแหงนดูฟ้า
"จีมินครับ"
"ครับ?"
"โตไปเนี่ยมาแต่งงานกับพี่นะ"
"อื้มได้เลยสัญญาครับ"
จีมินใช้นิ้วก้อยยื่นมาให้อีกคนเกี่ยวก้อยสัญญา
"สัญญาครับ"
จากนั้นยุนกิดึงหญ้าแถวๆนั้นมาร้อยเป็นแหวนวงเล็กๆ2วงแล้วนำมาใส่นิ้วนางข้างซ้ายของจีมินและตัวเอง
.
.
.
.
.
.
.
.
22 Years ago"จีมินครับ"
"ว่าไง?"
"แต่งงานกับพี่ได้ยังอะ?แหวนนี่รอน้องมา22ปีแล้วนะ"
"อืมมม"
"เมื่อไหร่จะแต่งกับพี่ได้เนี่ยหืมม?"
"รอผมกลับมาก่อนมั้ย?"
"แล้วแต่อะ...จะเป็นอะไรไปก็แค่รออีก3เดือนเนอะ..."
"...พี่"
จีมินพูดพร้อมยื่นใบอะไรสักอย่างมาไว้ในมือของยุนกิ
"ตั๋วเครื่องบิน?"
"เราไปแต่งงานกันที่นั่นได้มั้ย:)"
...
งานสั้นก็มาค่ะ
ไม่มีอะไรเลย
เริศ