" Aigoo.. Aigoo..
ေက်ာင္းေလးတစ္ခါေျပာင္းတာကို ေသမလိုျဖစ္ေနတယ္ ၁ႏွစ္ပဲ တက္ရမဲ့ဟာကို :3 "
ေစာင္ေခါင္းၿမီးျခံဳကာ ကုတင္ေပၚမွာ ငူငူႀကီး ထုိင္ေနတဲ့ ကၽြန္မကို Yu Nie က စိတ္ပ်က္စြာၾကည့္ရင္း အလိုမက်စြာ ညည္းညဴသည္
" Ya နင္မွ ငါ့ ခံစားခ်က္ကို နားမလည္တာ
ၿပီးေတာ့ နင္နဲ႔ငါနဲ႔ အခန္းတူတာလဲမဟုတ္ဘူး
ငါနဲ႔ သိတဲ့လူ တစ္ေယာက္မွ မရွိတာ ငါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ? "
" ေနာက္ေတာ့လဲ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြရသြားမွာေပါ့ဟ "
" Aish :3 စိတ္ညစ္လိုက္တာ "
ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ?
တခါမွ မသိတဲ့လူေတြနဲ႔ 😣
စိတ္ရႈပ္ေထြးစြာနဲ႔ ဆံပင္ေတြကို ဆြဲဖြမိသည္
...............................................
" ကဲ ငါလိုက္ပို႔ႏိုင္တာ ဒီအထိပဲ "
အသနားခံတဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ေမာ့ၾကည့္ကာ မ်က္ေတာင္ေလးေတြကို ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ျပေသာ္လည္း
အရာမဝင္ပါ :3
" Yu Nie-ah "
" သြား "
" nae .. "
သူမကို ေက်ာခိုင္းလိုက္ရင္း ပုခံုးေပၚရွိေက်ာပိုးအိတ္ႀကိဳးေလးကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္လိုက္ရင္း
" Fighting Min Yoon Hee
နင္ ေကာင္းေကာင္းလုပ္ႏိုင္မွာပါ "
တျဖည္းျဖည္းနီးကပ္လာတာနဲ႔ ေျခလွမ္းေတြက ေၾကာက္ရြံမႈႏွင့္အတူတြန္႔ဆုတ္လာမိသည္
" f (x) = 4y+5x "
" Sam ဟိုမွာ "
အခန္းဝမွာ မဝင္ပဲ ေခါင္းျပဴတစ္ျပဴတစ္လုပ္ေနေသာ ကၽြန္မကို အတန္းသားတစ္ေယာက္က ျမင္သြားသည္ႏွင့္တူ၏
Sam က ဝင္လာခဲ့ေလဟူေသာ အၾကည့္ႏွင့္ ၾကည့္ေနသျဖင့္
ေလပူတစ္ခ်က္မႈတ္ထုတ္ရင္း အခန္းထဲသို႔ ခက္သြက္သြက္ဝင္လာလိုက္သည္
Sam စားပြဲခံုေဘးနားမွာရပ္လိုက္ေတာ့
Sam က စာေရးေနရာမွ ရပ္ရင္း
ကၽြန္မနားသို႔ေရာက္လာသည္
" အားလံုးပဲ
ဒါက ေက်ာင္းသူ အသစ္
ဘူဆန္ကေန ေက်ာင္းေျပာင္းလိုက္တာ
ေကာင္းေကာင္းဆက္ဆံေပးလိုက္ၾက "
" ဘူဆန္ဆိုေတာ့
သူက ေတာသူမေပါ့ ဟားဟား "
ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က ကၽြန္မအား လက္ညိဳးထိုးကာ တဟားဟားေအာ္ရယ္သည္
က်န္တဲ့လူမ်ားကလဲ ျပံဳးစိစိျဖင့္ပင္
" ေဟ့ေကာင္ တိတ္စမ္း
သမီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မိတ္ဆက္လိုက္ပါအံုး "
Sam ဆူလိုက္မွပင္ ထိုေက်ာင္းသားက ရုပ္တည္တည္ျဖင့္ သူ႔ေနရာတြင္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္
"Annyeong
Min Yoon Hee mitha
ေရွ႕ေလၽွာက္ ကူညီေပးၾကပါ "
" ကဲ သမီး ဟိုးေနာက္ဆံုးတန္ရဲ႕ တတိယေျမာက္ခံုမွာ သြားထိုင္ေနာ္ "
" nae "
Sam ညႇန္ျပရာ ေနရာကို ခပ္သြက္သြက္ေလၽွာက္လိုက္ရင္း ခံုတြင္ခ်က္ျခင္း ဝင္ထိုင္ခ်လိုက္သည္
ဟူး ... အဲ့ေနရာမွာ ၾကာၾကာဆက္ရပ္ေနရင္ လူက ျပာၾကသြားမယ္လို႔ေတာင္ ခံစားရတယ္ :3
" ကဲ ခုနက ပုစၧာ ဆက္မယ္
Min Yoon Hee page-33 ကိုဖြင့္လိုက္ေနာ္ "
" nae "
ဆရာ့စကားကို ခပ္သြက္သြက္ျပန္ေျဖရင္း စာအုပ္ကို ဖြင့္လိုက္သည္
မ်က္လံုးေထာင့္စြန္းမွာ ျမင္ေနရတာက
အျဖဴေရာင္အရိပ္ေလး
မ်က္လံုးကို ထိုေနရာသို႔ကစားၾကည့္လိုက္ေတာ့
စားပြဲခံုေပၚမွာ မ်က္ႏွာကိုလက္ေထာက္ထားရင္း အိပ္ငိုက္ေနတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္
ျဖဴေဖြးတဲ့ သူ႔အသားအေရနဲ႔လိုက္ဖက္ေအာင္
ဆံပင္ကို အမဲေရာင္ေလး ဆိုးထားသည္
ရုတ္တရက္ နားထဲကို ဆရာ့စာသင္သံေရာ
ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ စာေမးစာေျဖသံေတြေရာ
ဘာအသံမွမဝင္လာေတာ့ဘူး :3
မ်က္လံုးထဲမွာ က်န္တဲ့ ျမင္ကြင္းေတြ အကုန္လံုးေဝဝါးၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာေလးပဲ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ျမင္ရေတာ့တယ္
စိတ္လြတ္လက္လြတ္ျဖစ္တဲ့အထိကို ေငးၾကည့္ေနမိရင္း
ရုတ္တရက္ဆိုသလို သူ႔မ်က္လံုးေတြ ဆတ္ခနဲပြင့္လာသည္
...................................................
