" Aigoo.. Aigoo..
ေက်ာင္းေလးတစ္ခါေျပာင္းတာကို ေသမလိုျဖစ္ေနတယ္ ၁ႏွစ္ပဲ တက္ရမဲ့ဟာကို :3 "ေစာင္ေခါင္းၿမီးျခံဳကာ ကုတင္ေပၚမွာ ငူငူႀကီး ထုိင္ေနတဲ့ ကၽြန္မကို Yu Nie က စိတ္ပ်က္စြာၾကည့္ရင္း အလိုမက်စြာ ညည္းညဴသည္
" Ya နင္မွ ငါ့ ခံစားခ်က္ကို နားမလည္တာ
ၿပီးေတာ့ နင္နဲ႔ငါနဲ႔ အခန္းတူတာလဲမဟုတ္ဘူး
ငါနဲ႔ သိတဲ့လူ တစ္ေယာက္မွ မရွိတာ ငါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ? "" ေနာက္ေတာ့လဲ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြရသြားမွာေပါ့ဟ "
" Aish :3 စိတ္ညစ္လိုက္တာ "
ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ?
တခါမွ မသိတဲ့လူေတြနဲ႔ 😣စိတ္ရႈပ္ေထြးစြာနဲ႔ ဆံပင္ေတြကို ဆြဲဖြမိသည္
..............................................." ကဲ ငါလိုက္ပို႔ႏိုင္တာ ဒီအထိပဲ "
အသနားခံတဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ေမာ့ၾကည့္ကာ မ်က္ေတာင္ေလးေတြကို ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ျပေသာ္လည္း
အရာမဝင္ပါ :3" Yu Nie-ah "
" သြား "
" nae .. "
သူမကို ေက်ာခိုင္းလိုက္ရင္း ပုခံုးေပၚရွိေက်ာပိုးအိတ္ႀကိဳးေလးကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္လိုက္ရင္း
" Fighting Min Yoon Hee
နင္ ေကာင္းေကာင္းလုပ္ႏိုင္မွာပါ "တျဖည္းျဖည္းနီးကပ္လာတာနဲ႔ ေျခလွမ္းေတြက ေၾကာက္ရြံမႈႏွင့္အတူတြန္႔ဆုတ္လာမိသည္
" f (x) = 4y+5x "
" Sam ဟိုမွာ "
အခန္းဝမွာ မဝင္ပဲ ေခါင္းျပဴတစ္ျပဴတစ္လုပ္ေနေသာ ကၽြန္မကို အတန္းသားတစ္ေယာက္က ျမင္သြားသည္ႏွင့္တူ၏
Sam က ဝင္လာခဲ့ေလဟူေသာ အၾကည့္ႏွင့္ ၾကည့္ေနသျဖင့္
ေလပူတစ္ခ်က္မႈတ္ထုတ္ရင္း အခန္းထဲသို႔ ခက္သြက္သြက္ဝင္လာလိုက္သည္Sam စားပြဲခံုေဘးနားမွာရပ္လိုက္ေတာ့
Sam က စာေရးေနရာမွ ရပ္ရင္း
ကၽြန္မနားသို႔ေရာက္လာသည္" အားလံုးပဲ
ဒါက ေက်ာင္းသူ အသစ္
ဘူဆန္ကေန ေက်ာင္းေျပာင္းလိုက္တာ
ေကာင္းေကာင္းဆက္ဆံေပးလိုက္ၾက "" ဘူဆန္ဆိုေတာ့
သူက ေတာသူမေပါ့ ဟားဟား "ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က ကၽြန္မအား လက္ညိဳးထိုးကာ တဟားဟားေအာ္ရယ္သည္
က်န္တဲ့လူမ်ားကလဲ ျပံဳးစိစိျဖင့္ပင္" ေဟ့ေကာင္ တိတ္စမ္း
သမီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မိတ္ဆက္လိုက္ပါအံုး "Sam ဆူလိုက္မွပင္ ထိုေက်ာင္းသားက ရုပ္တည္တည္ျဖင့္ သူ႔ေနရာတြင္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္
"Annyeong
Min Yoon Hee mitha
ေရွ႕ေလၽွာက္ ကူညီေပးၾကပါ "" ကဲ သမီး ဟိုးေနာက္ဆံုးတန္ရဲ႕ တတိယေျမာက္ခံုမွာ သြားထိုင္ေနာ္ "
" nae "
Sam ညႇန္ျပရာ ေနရာကို ခပ္သြက္သြက္ေလၽွာက္လိုက္ရင္း ခံုတြင္ခ်က္ျခင္း ဝင္ထိုင္ခ်လိုက္သည္
ဟူး ... အဲ့ေနရာမွာ ၾကာၾကာဆက္ရပ္ေနရင္ လူက ျပာၾကသြားမယ္လို႔ေတာင္ ခံစားရတယ္ :3
" ကဲ ခုနက ပုစၧာ ဆက္မယ္
Min Yoon Hee page-33 ကိုဖြင့္လိုက္ေနာ္ "" nae "
ဆရာ့စကားကို ခပ္သြက္သြက္ျပန္ေျဖရင္း စာအုပ္ကို ဖြင့္လိုက္သည္
မ်က္လံုးေထာင့္စြန္းမွာ ျမင္ေနရတာက
အျဖဴေရာင္အရိပ္ေလး
မ်က္လံုးကို ထိုေနရာသို႔ကစားၾကည့္လိုက္ေတာ့စားပြဲခံုေပၚမွာ မ်က္ႏွာကိုလက္ေထာက္ထားရင္း အိပ္ငိုက္ေနတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္
ျဖဴေဖြးတဲ့ သူ႔အသားအေရနဲ႔လိုက္ဖက္ေအာင္
ဆံပင္ကို အမဲေရာင္ေလး ဆိုးထားသည္ရုတ္တရက္ နားထဲကို ဆရာ့စာသင္သံေရာ
ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ စာေမးစာေျဖသံေတြေရာ
ဘာအသံမွမဝင္လာေတာ့ဘူး :3
မ်က္လံုးထဲမွာ က်န္တဲ့ ျမင္ကြင္းေတြ အကုန္လံုးေဝဝါးၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာေလးပဲ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ျမင္ရေတာ့တယ္စိတ္လြတ္လက္လြတ္ျဖစ္တဲ့အထိကို ေငးၾကည့္ေနမိရင္း
ရုတ္တရက္ဆိုသလို သူ႔မ်က္လံုးေတြ ဆတ္ခနဲပြင့္လာသည္...................................................