"Senin burada ne işin var?!" gelen kişi benim takıntılı sapığımdı. Yanıma yaklaşmaya başladığında, Aras Beye baktım. Gözlerini kısmış, bize daha doğrusu Aden'e bakıyordu.
"Aden! Hemen dışarı çık." diyip omuzlarından onu ittim. Hafiften sendeledi ve tekrar yaklaşmaya başladı. Onu kolundan tuttum ve dışarıya sürüklemeye başladım. Dışarı çıkınca kolunu bıraktım ve hemen kafasına şaplak indirdim.
"Aptal, burayı nerden buldun sen?"
"Sus artık Gece. Sana birşey demek için geldim. Ben psikoloğa gidiyorum. Artık seni rahatsız etmeyeceğim. Sadece arkadaş olalım. Ne dersin?"
"Sonunda Aden kaç yıldır söylüyorum. Aklın sonunda yerine geldi. Arkadaş olabiliriz. Ama şimdi gitmen lazım işlerim var." dedim ve tam gidecekken beni kolumdan çekti ve kollarını belime sardı. Bunu genelde kötü hissettiğinde beni nerde olursam olayım bulur, ve yapardı. Ona kötü davranmıyordum çünkü kötü bir amacı yok. Bunu biliyorum sadece bana âşık. Ama artık değil. Yani sanırım. Bende kollarımı boynuna sardım. Biraz öyle durduktan sonra kollarımı yavaşça çektim.
"Hadi git artık Aden, sonra görüşürüz."
"Tamam. Görüşürüz, Gece." Dedi ve uzaklaşmaya başladı. Bende arkamı döndüm ve burnumda bir acı hissettim. Kafamı kaldırdım ve Aras Beyi gördüm. Gözleri koyulaşmıştı. Allah Allah.
"Ben çıkıyorum Gece dosyalar bitince masana birkaç tane daha dosya bıraktım. Onları da bitirirsin.Bu gece de buradasın. Ve şirkette senden başka kimse olmayacak, dikkatli ol. Birşey olursa beni ararsın." dedi ve birşey dememe izin vermeden gitti. Bende zaman kaybetmeden odaya gittim.
2 SAAT SONRA
Sonunda her şey bitmişti eve gidebilirdim. Eşyalarımı hazırlamaya başladım. Bu da ne bir bu eksikti elektrikler gitti. Telefonumu aramaya başladım. Telefon elime gelince flaşı açtım. Çantamı elime aldım ve dikkatlice ilerlemeye başladım. Tüm odaların kapılarını kitledim ve dış kapıya yaklaşırken ayağım bir şeye takıldı ve yere düştüm. "Ahh. Yapacağınız işi sikiyim!" Diye bağırdım. Tanrım bacağım yarıldı. Kalkmaya çalıştım fakat çok kötü ağırıyordu. Sanırım Aras Beyi aramam gerekiyor. Düşünce tabi telefon da düştü. Elimle yeri yoklamaya başladım. Telefon elime geldi ve tam o sırada telefon çalmaya başladı. Arayan Aras Beydi.
"Alo Aras Bey?"
"Gece hemen şirketten çıkman lazım zaman kaybetme sakın."
"Ama Aras Bey çıkamam ben düştüm ve bacağım çok kötü yarıldı ayrıca şirketin elektrikleri kesildi."
"Sokayım! Gece geliyorum. Ben gelene kadar kendine bir yer bul ve oraya sürüklenerek git. Sakın oradan çıkma ve seste çıkarma. Acele et!" dedi ve telefonu kapattı. Ben de dediğini yaptım dolapla duvar arasındaki geniş alana sürüklenerek gittim ve beklemeye başladım. 10 dakika sonra gelen seslerle etrafı gözlerimle taramaya başladım. Tanımadığım bir adam içeri girmiş ve oda benim gibi etrafı taramaya başlamıştı.
"Bakalım şu Aras Beyin(!) kardeşinden kalan son fotoğrafları neredeymiş." dedi.
Benim hemen birşey yapmam gerekiyor...
