Uitgehuwelijkt

Hoofdstuk 8 'Afspraakje'

Verbaasd keek ik Souhaila aan, Die me vol medelijden aankeek.

''Dat kan niet.. Hoe weet jij dat? vroeg ik bang
''Ik hoorde papa net met je moeder praten

Ik hoorde hoe me hart tekeer ging, En ging op het bed zitten. Het is dus waar wat Achmed zei.. Ze zijn om me hand komen vragen, Zonder dat ik dat door had... Waarom doet hij dit? Hij weet toch dat ik hem niet wil?

Souhaila kwam naast me zitten en legde haar hand om me been.

''Misschien is papa achter gekomen over jou en Dave? zei Souhaila zachtjes

Boos sloeg ik haar hand weg en keek er aan. ''Hoe moet hij daar achter komen! Niemand weet wat van ons, Hij doet dit omdat hij me haat! schreeuwde ik in haar gezicht.

'''Hij haat je niet! Hij wilt gewoon het beste voor ons allemaal, Daarom is hij zo.
''Owhja? Waarom heb jij dan wel zelf je man kunnen uit kiezen? En waarom beslist hij voor mij?
''Papa doet dit niet zomaar! Misschien is die jongen wel heel goed voor jou?

Lachend keek ik Souhaila aan en stond op. ''Meen je dit echt? Kom je weer voor hem op! Je gaat dit toch ook niet goedkeuren!

''Pff, Dounia alsjeblieft. Ik zal dit nooit goedkeuren, Maar ik wil jou niet kwijt net als Ibtissam.. Maar wees niet bang, Ik ga je helpen! zei ze glimlachend en knuffelde me

Met moeite sloeg ik me armen om er heen en hield der stevig vast. Op dit moment is zij het enige wat ik heb.. Ik moet er wel vertrouwen...

''Ik ga het huis uit.. zei ik na een lange stilte

Verbaasd keek Souhaila me aan. ''Wat bedoel je daar mee? Ga je met hem trouwen?

''Met hem? Nee. Ik ga hetzelfde doen net als Ibtissam.. Voor me eigen rechten vechten..
''Dat kan je niet doen Dounia! Dat word je dood, En je zal nooit meer welkom hier zijn. Wil je dat? Je moeder nooit meer zien? En je broertje en zusje.. zei Souhaila verdrietig

Ik keek er lang aan en barste zelf in tranen uit. ''Ik wil niet trouwen Souhaila.. Alsjeblieft help me!'' zei ik huilend als een klein kind..

''Maak je geen zorgen, Ik ga je helpen.

De volgende ochtend zaten we gezamenlijk met ze allen bij het ontbijt, Me oma had zoveel lekkere dingen gemaakt dat iedereen der van genoot.
Maar ik merkte ook dat zij me vandaag extra veel aandacht gaf dan normaal, Volgens mij wist zij ook er van.

Mijn ouders zeiden zelf geen woord en deden alsof er niks aan de hand was, Stiekem hoopte ik dat Souhaila gewoon alles verkeerd heeft gehoord en niks waar is.
Dat hoopte ik zo erg!

Later op de middag kwam Mounia langs, Ik zat op me kamer terwijl ze naar binnen liep.

''Heey Dounia.. Alles goed?
''Ja hoor en met jou? loog ik.
''Gaat goed! Heb je zin om vandaag wat leuks te gaan doen?
''Ja graag! Ik doe mezelf nog wat aan, Als ik hier nog langer blijf zei ik zuchtend en stond op.

Mounia begon te lachen en liep achter me aan naar beneden, Terwijl ze even naar onze oma ging in de woonkamer.
Liep ik naar de keuken om me moeder op de hoogte te houden.

''Mama, Ik ga even naar buiten met Mounia. Is dat goed? zei ik terwijl ik al naar de deur liep.
''Wacht! Je vader is niet thuis, En hij heeft me vertelt dat ik je niet naar buiten mag laten gaan.
''Wat! Waarom dan? vroeg ik verbaasd
''Dat wilt hij, Ik heb geen zin om hier verder in discussie te gaan.
''Mama alsjeblieft, Het is maar voor een uurtje.. zei ik smekend

Me moeder schudde haar hoofd en ging verder met het afwas. ''In plaats van naar buiten gaan kan je mij helpen met de afwas''

''Waarom hebben jullie me gewoon niet achter gelaten in Nederland? Of beter gezegd opgesloten in me kamer?
''Kom op Dounia, Dit is niet de eerste keer dat je niet naar buiten mag. Jullie kunnen ook boven op de balkon zitten.
''Ja, Heel gezellig is dat! Trouwens, Moet jij me niet wat vertellen? vroeg ik geiiriteerd

Me moeder keek me zogenaamd verbaast aan en schudde haar hoofd. ''Laat me nu maar even met rust lieverd, Ik moet nog heel veel doen''

Boos draaide ik me om en liep terug naar me kamer, Ik deed de deur op slot en stopte me oordopjes in me oor.
Ik wil nu even niemand meer horen! Terwijl me muziek op ze hardst deed ging ik op me bed liggen.

Waarom vertelt ze me gewoon niet de waarheid? Waar wachten ze nog op..

Ik liet een diepe zucht en sloot me ogen dicht.

Geschrokken werd ik wakker van het harde gebonk op de deur. Met knallende hoofdpijn stond ik op en deed de deur open.

''Wat spook jij hier allemaal uit! Waarom doe je de deur niet open als ik je roep! schreeuwde me vader boos
''Sorry, Ik lag te slapen.
''Wat? Slapen! Sinds we hier zijn slaap je alleen!
''Ja.. Als ik nou eens naar buiten mocht zei ik zachtjes

Me vader keek me kwaad aan en zei verder niks. ''Kleed je netjes om en kom dan naar beneden! Je krijgt 5 minuten."

Boos sloeg ik de deur dicht en liep richting me kast, Ik pakte wat simpels en kleedde me om.
Terwijl ik naar beneden liep, Zag ik Souhaila net naar binnen komen samen met haar man.

''Heey Dounia, Naar waar ga jij naar toe? vroeg ze verbaast
''Nergens, Er is volgens mij bezoek. Vandaar dat ik omgekleed ben

Ze knikte met haar hoofd en zei dat ze ook zo zou komen.

Ik liep de woonkamer in en zag Achmed daar op de bank zitten naast me vader. Vol afschuw keek ik hem aan en ging op de andere bank zitten ver van hem vandaan.

Hij was druk in gesprek met me vader, Terwijl zijn ogen de hele tijd op mij gericht waren.

''Nou mijn zoon, Waarom gaan jullie niet even gezellig samen weg? zei hij me vader glimlachend

Ik werd misselijk van de gedachte dat ik straks alleen met hem naar buiten moet, En het ergste van allemaal. Me vader keurt het goed! Sinds wanneer is hij zo? Waarom doet hij zo lief en aardig? Als Achmed er is.

''Uhm, ik voel me niet zo lekker papa. Ik blijf denk ik maar thuis.. zei ik zachtjes

Me vader keek me waarschuwend aan. ''Achmed is niet voor niks gekomen, Het is maar voor even'' zei me vader streng.

Op dat moment kwam Souhaila de woonkamer binnen en ging naast me zitten. Ik fluisterde snel alles aan me zus zodat ze alles begreep.

Achmed stond op dat moment op en liep naar me toe ''Ga je mee?'' vroeg hij lief en keek me aan. Ik knikte met me hoofd en keek Souhaila aan. ''Help me''
zei ik zachtjes.
Souhaila keek me aan en moest lachen, Snel stond ze op en liep naar me vader toe. Ik zag vanuit me ooghoeken dat ze druk in gesprek waren en voordat ik het wist. Liep me vader achter ons aan.

''Achmed, Wacht even hier. Mijn zoon Yassine gaat met jullie mee

Me vader ging Yassine halen, En opgelucht haalde ik adem toen Yassine naar beneden kwam. Hij keek me verbaast aan maar liep toch achter ons aan.

Samen met Yassine en Achmed liepen we naar een restaurant. We namen achterin plaats waar geen mens te bekennen was.
Ik raakte een beetje in paniek, Maar kalmeerde al toen ik wist dat Yassine bij ons was.

''Ga jij alvast bestellen? zei Achmed tegen Yassine.

Yassine keek me aan en ik knikte als goedkeuring, Hij stond op en liep naar de voorkant van het restaurant. Terwijl hij af en toe achter zich om keek.
Onderweg naar het restaurant, Had ik me broertje alles vertelt in het Nederlands. Gelukkig verstond Achmed ons niet.

''Ik ben blij, Dat je hebt ingestemd.. zei Achmed glimlachend

Verbaast keek ik hem aan. ''Waar heb je het over?''

''Over het huwelijk, Heeft je vader nog niks vertelt?
''Nee, Maar dat gaat hij vast nog wel doen. En wees maar voorbereid dat het antwoord een 'Nee' is.
''Haha, Waarom ben je zo moeilijk? Je gaat me nog wel leuk vinden.. zei hij met een knipoog.
''Dan kan je heel lang gaan wachten, Want dat zal nooit gebeuren.

Hij begon te lachen en legde ze hand op de mijne, Verschrikt keek ik erna. Hij wreef met ze vingers over me hand en vertelde me hoe ''leuk'' ik er vandaag uit zag.
In de verte zag ik Yassine al aankomen lopen, Snel haalde ik me hand weg en keek beschaamd weg.

''Als je broertje niet mee was gekomen, Dan hadden we het vast nog gezelliger. Maar morgen weer een dag.