Seyahat Defteri #Wattys2016

•SD-4•

İYİ SEYAHATLER;

Telefonumdan Lady Gaga'nın bir parçasını açtım.

Bu kadının şarkıları beni her zaman enerjik tutuyordu,adımlarım yerinde duramıyor vücudum harekete geçiyordu.

Üzerime spor kıyafetlerimi geçirip kahvaltımı hazırladım.

Nasıl olsa daha 3 saate kadar kendime zaman ayırmıştım. Sabahın köründe gitmem gerekirken yine uykuya olan aşkım buna engel olmuştu.

Otelin üst katındaki restoranından aşırdığım kahvaltılıkları kaşıklarken bir yandan da şarkı eşliğinde Yunanistan'ın kalabalık sokağına dalmıştı gözüm.
Eminim ki burayı özleyecektim.

Kahvaltıyı ne ara bitirdiğimi bilmeden orada bırakıp bavullarımı aldım elime.

Çoktan hazırlanmış olmamın memnunluğu ile odamdan çıktım,son 2 buçuk saatimi Yunanistan'da geçirecektim odamda değil.

* * *
"Coğrafya dersinden sınav notlarım  hep 100 idi. Nereden nereye gideceğimizi bilmem için sadece bir harita bile benim için yeterli,lütfeeen."

Ryan ve ben kafenin ortasında, kavga eden çiftler gibi bir pozisyondaydık şu an. Neyi mi tartışıyorduk?
Ryan'ın yanımda yoldaşlık etmek istemesini...

"Ryan ben seni daha tam olarak tanımıyorum ki,kötü olup olmayacağını bileyim?"

Ryan yüzünü bir anlığına düşünmek için serbest bırakırken şakaklarını ovdu.

"Tanışabiliriz?"

Tanışabiliriz...
Şu son zamanlarda en çok duyduğum kelimeydi belkide.
Gereksiz kişiler iletişim içinde olmak için bana bu kelimeyi sayıklıyordu durmadan.
Şanslı mıydım?
Hayır,hemde hiç.
Sadece güzelliğine kanıp bir ilişki yürütme çabasında olanların seviyeleri belliydi zaten benim için.

"Emin değilim.."

Bir sessizlik geçti huzursuz dakikaların altından. İkimizde  boş zemine bakıyorduk nedensizce.
Daha yeni yıkanmış boş parlak zemine...

"Çocuk iken hep hayalini kurmuştum Almanya'ya gitmeyi,ailem oranın hep düşünemeyeceğim kadar mükemmel olduğunu söylerdi.
Bende para biriktirirdim. Baya da iyi biriktirmiştim tabi, 500 Euro kadar biriktirmiştim."

Odağım zeminden Ryan'a doğru kaydı. 

Neyse ki Ryan hala zemine olağan dışı bir şeyler varmış gibi bakmakla meşguldü.

"O paraya ne oldu?"

Derin bir iç çekiş  sesi çıktı sessiz Kafe'de. Bir şeylerin ters gittiğini gösteren bir ses,huzursuzluğun sesi...

"Hepsini ev kirası için harcamak zorunda kaldık,ailem saolsun."

O an derin düşünceler içinde yavaşça boğulmaya başladım.
Zihinim allak bullak olmuştu.
Ne yapacağımı bilmiyordum,bilemiyordum.

İşte o an sizin için katledilmez bir zaman süreci oluyordu. Kurduğunuz binbir hayalleri unutup sadece dünyanın tamda o esnada yok olmasını ve böylelikle o saniyelerin geride kalmasını istiyordunuz.

Bir gencin hayalini gerçekleştirmeden onu orada geri bırakmak vicdanını ele verebilir miydi?

Hayır,veremezdi.