Pov Safouan:
Wat is er toch aan de hand? Het is lang geleden dat ik Romaissa zo heb gezien, zo kwetsbaar. Het punt dat ze bijna kan instorten maar het nog niet teveel is voor haar. Onderhand ken ik der al zolang om te weten dat ze dingen altijd opkropt. De meeste mensen zouden hun hart dan op een gegeven moment opluchten bij iemand.
Zij niet, laat in de avond of wanneer ze alleen is sluit ze haar kamerdeur, en huilt ze het uit. Bij wie zul je denken, nou gewoon bij der zelf.
Ze huilt totdat ze, uh ja, ik heb geen idee. Ze zegt me ook vaak, dat ik haar denk te kennen terwijl dat niet zo is. Ik heb tot de dag van vandaag geen idee wat ze daarmee bedoeld.
Ik moet weten wie die gast is, hij weet wel wat zij bedoeld.Wat heeft hij toch met haar temaken? Ik besloot ook om Romaissa niet achterna tegaan. Wetende dat als ik der ga achtervolgen toch niks te weten ga komen en ze nu beter alleen kan zijn. Terwijl ik zo diep aan het denken was had ik nog niet in de gaten dat de zon allang al onder was gegaan, dus besloot ik om naar huis tegaan.
Terwijl ik het park uitliep zag ik iemand aan de overkant, alleen kan ik niet goed plaatsen wie. Ik stond stil en keek hem aan. Toen wist ik het, Mohamed. Ik liep op hem af en voordat ik me mond wou opentrekken was hij me voor, "ik ga je niks vertellen over Roumaissa." Vertelde hij me alsof hij wist dat ik om haar zou vragen. "En hoezo kun je dat niet?" "Nou uhh.." "Safouan is de naam." "Nou Safouan, ik kan je niks zeggen over dingen die mij niks aangaan, de persoon bij wie je moet wezen is Romaissa zelf. En haar kennende weet je zelf ookwel dat ze dat doet wanneer ze haar woorden heeft gevonden. Hier me nummer, gebruik het alleen voor noodgevallen wil je?" Hij pakte me mobiel uit me handen typte ze nummer erin en liep toen weg, alsof het de aller normaalste zaak van de wereld is.
Veel ouder dan ik was hij zeker niet, ik schat hem rond de 19jaar. Ik zelf ben ook 19 dus ja. Hij stond er ook echt bij alsof hij alles kan maken, zo zeker over zichzelf. Maja, als Romaissa ergens niet van houdt is het zelfverzekerdheid, het slimme doordachte en niet te vergeten het dominante.
Ik pakte me sleutels en maakte me huisdeur open. Voordat ik de kans had om mijn schoenen uit te trekken, sprong me zusje op me. Volgens mij kon je der van 2 straten verderop nog horen lachen, die was in een goede bui zeg. Ik trok haar van me af en begon haar te kietelen, op een gegeven moment kwam me andere zusje naar beneden en me broer. Me broer keek me aan van je weet wat te doen, dus ik begon ik me andere zusje ook te kietelen en nam me broer het van me over. Me vader en moeder zaten de hele tijd dit gedoe te bekijken vanaf de woonkamerdeur. Onze zusjes werden zo rood dat we het zielig begonnen te vonden en onze oren op een gegeven moment ook doof begonnen te worden en we ze los lieten. Ik kan echt een payback van die twee ratjes verwachten maarja, het was het waard.
Ik liep naar boven om naar me kamer tegaan. De winter begint er aan te komen, het begint steeds kouder te worden. Steeds sneller donker en je ziet veel vaker kale bomen. Aangezien ik vandaag zo vroeg op moest en na een hele drukke dag, heb ik besloten om toch tegaan slapen.
Pov Romaissa
Ugh na duizend keer proberen te slapen heb ik het opgegeven. Ik keek op me telefoon en zag dat het al 2 uur in de nacht was. Ik pakte me laptop, me voorraad aan eten en snoep en tot slot me red bull allerbelangrijkste. Ik opende Netflix en zag dat once upon a time nieuw seizoen had, dat werd tijd zeg. Ik begon te kijken en opende WhatsApp om te kijken of Safouan iets heeft gezegd na al dat gebeuren. Net toen ik me telefoon wou vergrendelen kreeg ik een berichtje binnen. Wie moet mij nou zolaat een bericht sturen? Dacht ik in mezelf.
"Je dacht toch niet van me af te zijn he? Xx"
Het leek alsof me hart een paar seconde stopte. Het zou toch niet?
Nee toch, dat kan gewoon niet.
Het is te lang geleden. Na zoveel jaar, het zal vast een fout zijn. Een verkeerd nummer gewoon. En ik bedoel maar, het kunnen zoveel mensen zijn. Het kan ook een oud klasgenootje zijn, die weer eens wilt afspreken. Bracht ik mezelf in gedachten.
