"Mensen wat blijkt dus we hebben gewoon vrij vandaag, alle lessen zijn komen te vervallen opeens" kwamen de poederdozen ons vertellen. Ugh ik kon gewoon blijven slapen maar aan de ene kant heb ik wel Mc donald gegeten, maar toch was ik liever niet gegaan, omdat ik Mohamed ben tegengekomen. "Dus Safouan wat gaan we doen?" hopende dat hij me naar huis liet gaan en niet heeft opgemerkt dat ik ze geld heb terugegeven. "Nou Roummi, ik ga jouw naar huis brengen, omdat je blijkbaar een slaaptekort hebt, en je me later op de dag wat dingen moet uitleggen." Shit, ik wist waar hij op doelde, en het laatste waar ik wel zin in had was om me verleden weer op te halen. Maarja misschien kan ik er onder uitkomen. "En nee je kunt er niet onder uitkomen, ik kom je persoonlijk ophalen straks" vertelde Safouan mij alsof hij me gedachten kan lezen.
Pov Safouan
Ik vertelde Roummi dat ik haar straks zou ophalen, ze denkt dat ik die jongen niet had gezien, maar dat is dus wel zo. Ook heb ik gezien dat ze het geld stiekem aan mij heeft teruggegeven, no way dat ik het bij me ga houden. Ik pakte het geld stiekem uit me jaszak, trok haar bij me door haar een knuffel te geven en stopte stiekem het geld in haar zak met een briefje. "Kom dan breng ik je naar huis a bolle" ze gaf me een klap zoals altijd maar lachte achteraf toch. Ze stapte op en zo reed ik naar haar huis toe. Wie is die gast toch? Waarom heeft ze het nooit over hem gehad tegenover mij? Is het haar ex? Misschien gewoon een neef joh? Maar als het gewoon een neef was waarom trok ze dan zo wit en liet ze haar eten staan? Voordat ik het wist zag ik dat me knokkels wit waren omdat ik te hard me handen om het stuur hield. Ach het zal vast niks zijn en anders kom ik er wel vanzelf achter, toch?
Back to Roumaissa
Ik stapte achterop bij Safouan, wat logisch is want hij brengt me altijd naar school en naar huis. Terwijl hij reed leek het alsof hij ver in gedachte was, hij reed zojuist bijna een oud vrouwtje aan en merkte het geeneens op. Ook zag ik dat opeens ze knokkels helemaal wit waren. Wat is er toch vandaag met hem? Is het daarom dat hij me vandaag persee wilt spreken en me komt ophalen? Voor ik het wist waren we bij me huis aangekomen, ik nam afscheid van Safouan en liep me huis binnen.
"Hallo, is er iemand" geen reactie en geen schoenen, dat betekent home alone dus. Ik liep naar de douche om me rituele wassing te verichten en haalde zo me gemiste gebeden in. Ik ruimde me gebedskleed op en ging me foto albums bekijken. Elke foto die ik zag had ze verhaal, elke dag had zijn gebeurtenis en elk mens is veranderd. Is het raar dat ik bij elke foto die ik zie een beetje vreugde voel en uiteindelijk wel blij ben dat het is gebeurd. Toch heb ik liever een jeugd gehad zoals ieder ander. Ookal kreeg ik alles wat ik wilde, soms is eigendom niet het enige wat je gelukkig maakt. Soms ben je gewoon zo vaak ingestort dat je geeneens meer weet wanneer de eerst volgende keer is. Je voelt je niet alleen maar je bent het wel. Je weet dat je er alleen voorstaat en dat je geen schouder hebt om het bij uit te huilen. Enkel jezelf.
Weer was ik zover in gedachte dat ik de bel geeneens hoorde, ik pakte snel een hoofddoek en wikkelde die om me heen. My hair is a real mess. "Hey Safouan, kom binnen, ik ben zo terug even me gezicht snel weer fixen." Hij liet een zachte zucht horen "doe nou maar snel a high-class kind." Terwijl hij dat zei was ik al de trap opgelopen.
15 minuten later
Terwijl ik maar beneden liep zag ik Safouan mij met een big smile aankijken. "Wat is er met jou, opeens zo blij?" "Kom, kom nou maar Roummi, ik ben gewoon blij dat ik is een keer niet meer dan een uur op jou hoef te wachten." "Duhh tuurlijk ik ga toch niet na school ook niet met een junkie outfit maar school, ik ben Romaissa el Harachi, ik moet altijd on fleek zijn zoals nu." "Jah en aan die eigendunk van jouw is ook niet aan te tippen" lachte hij.
Pov Safouan
Ik reed richting de bioscoop, naar de film waar Roummi al weken over praat. Ik heb Romaissa altijd al leuk gevonden, als sinds we vroeger kleine buurkinderen waren, toen we opgroeide en naar dezelfde scholen gingen. Zolang ik weet heeft ze nog nooit echt iets verkeerds gedaan. Wel weet ik van haar dat ze één ex heeft gehad, over wie ze liever niet praat. Ook weet ik dat hij haar nooit pijn heeft gedaan en dat ze nooit echt een crush op hem heeft gehad. Romaissa is zo een meid dat heel stilletjes op straat loopt en nooit in de gaten heeft dat mensen naar haar kijken, altijd haar blik op de grind bevestigd. Ze heeft zulke mooie grote ogen, donker bruin en in de zon erg licht bruin die omring zijn door heel veel zwarte gekrulde wimpers.(zie omslag) Je moet blij zijn als ze je aankijkt wat ik noem der niet voor niets high-class bitch. Ze ziet het meteen als er wat is of als je tegen der liegt. Opeens moest ik denken aan een tijdje terug.
