DESTINY (A ViceRylle Love Story)

Epilogue

FLASHBACK (coversations)

Ericka: *akay kay Vice* Ano ba yan, Mike! Tulungan mo kaya ako.

Mike: Oo na, eto na nga ako *akay sa kabilang side ni V*

Ericka: Oh dahan dahan lang, baka magising *ihiniga si Vice sa kama*

 

Mike: Are you sure about this?

Ericka: Nope.

Mike: Ha?! Eh bakit pa gagawin kung hindi naman pala sigurado??

Ericka: Trust me. Masaya ako na ikakasal ako sa’yo. I wanted the same thing to happen with my friend. ‘Wag ka lang magseselos. Kung gusto mo magbantay ka dyan sa lapag. Hehehe! You don’t have to worry, I swear walang mangyayari sa’min ;)

--

 

 

Ericka: I’m here to tell you something. Plan went well. Better pa nga na s’ya ang nag-alok ng wedding eh :)

Karylle: Seriously? *cries*

 

Ericka: Oh why? No no no. Don’t cry. We’ll fix your wedding, okay?

Karylle: Pasensya na, naghalo halo na kasi emotons ko.

Ericka: Next step na tayo. Where do you wanna get married?

Karylle: Hmm. Mahirap naman kung sa Tagaytay ulit. I did a research last night sa mga beaches. Well, one island caught my attention.. it’s Starfish Island in Palawan :)

--

 

 

Ericka: Manong ah.. galingan mo acting mo ha? ‘Yung pang-Famas dapat! Minsan lang ‘to kay itodo na natin, okay?

Manong: Yes, ma’am!

END OF FLASHBACK

 

 

Natuloy na din ang pinaka aantay na kasal ng lahat, ang kasalang ViceRylle. Hindi na nakapunta si Ericka sa kasal dahil noong araw ding iyon ay ikinasal naman sila ni Mike sa Cowrie Island. Hindi na din nagtuloy sila nanay Rosario sa kasal ng anak dahil medyo may kalayuan ang isla

 

 

--

 

 

A/N: Finally! Ang tagal ko na ding gustong tapusin ‘to, ngayon ko lang na-achieve! Matagal ng tapos ang istoryang ito sa utak ko, hindi ko lang maisulat. Minsan kasi walang time. Madalas naman tinatamad ako. Hahaha! This might be my first and last story dito sa watty. Kasi, seriously, nakakaubos ng brain cells. Mahal ko lang talaga ang ViceRylle kaya ginawa ko ‘to.

December 19, 2012 ata ‘yun nung unang una ‘kong kinilig sa ViceRylle. ‘Di ko lang sure talaga ‘yung date pero basta ‘yun ‘yung episode sa SMT na andun si Santa Kulas tsaka si Bakekang. Nung una talaga, JhongRylle ang inaabangan ko sa IST. Gusto ko palaging present ng JhongRylle. Pero nung nakita ko ‘yung ep. na ‘yun, parang mas may spark ang VR, tas ‘yun lagi ko na silang inaabangan.

This story is dedicated to my Lolo who passed away last July. Nung sinimulan kong isulat ‘tong story, I was taking care of him pa. Sobrang lungkot lang kasi, naalala ko na naman. Basta lolo, kahit wala kang kinalaman sa VR, para sa’yo ‘to. I’m thankful dahil may mga nagcomfort sa’kin nung mga time na ‘yun na super emote ako, kahit hindi kami magkakakilala personally. Ang swerte ko lang dahil meron akong Ate Ria, Jeane, at Jhoi :)

Sa lahat ng mga nagbasa at naka-appreciate.. MARAMING SALAMAT PO! Sa mga nagko-comment, nakakatuwa kayo. Hihi! Minsan dun kasi ko humuhugot ng inspiration bukod kina nanay at tatay. Kahit na madaming sablay sa pagsusulat, binabasa nyo pa din. Pagpasensyahan nyo na po ako. I know I’m not born to be a writer.. I’m just born to be awesome :) Chos! Hindi ko talaga forte ‘to, pinush ko lang. At bago ko makalimutan, salamat din kay Kar na nagsulat ng SPG part nito.

KISMET.

Kanta ‘yan ng Silent Sanctuary. Sobrang love ko talaga ‘yang bandang ‘yan. Anyway, Kismet is the Turkish word for ‘fate’ or ‘destiny’. Eh ano ba talaga ‘yan? Chance ba o choice? Chance kasi nga naman nakatadhana na, hihintayin mo na lang na mangyari, parang ‘go with th flow’ lang. Choice kasi ‘yun ‘yung magpapaligaya sa’yo. Lahat naman ng bagay nakatadhanda, pero nasa sa’yo kung babaguhin mo.. lalo na kung happiness mo ang nakataya. Kung iisipin mo, mahirap  talaga eh. Kasi may mga bagay na ipinaglalaban, meron din namang binibitawan. Basta kung saan ka masaya, dun ka.