Kızıl ay ölüyor (Bir Vampir Hikayesi)2

33. Bölüm

Neden böyleydi?
"Kahretsin!" Kükreyerek bağırdım. Kumların üstüne sinirle basarak uzaklaştım. Arkamdan gelmemişti bile. Belki de umursamıyordu. Ama değişen şey neydi?! Düşündükçe çıldıracağımı zannediyordum!

Elimi saçlama daldırdım. Neden böyle yapmıştı? Neden?!
"Neden!" Bir kez daha bağırdım sinirle.

************************

Ellerim ceplerimde kulübeye geldim. Hala sinirliydim Bella'ya.

İçeri girdim. Bella'ya baktım. Ortalıkta yoktu. Kokusunu da alamıyordum. Demek ki evde değildi. Yine habersiz bir yerlere gitmişti.

Güneşin doğuş ışıkları perdenin arasından yüzüme çarptı. Pencereye diktim gözlerimi. Kapüşonumu sağ elimle kafamdan çektim. Yavaşça perdeyi çekip pencereden dışarıya baktım. İşte ordaydı. Bella kumların üstünde oturuyordu. Denizi seyrediyordu.

Yanına oturdum. Bakışlarını kısa bir süre bana çevirip tekrar denize baktı. Bense sadece ona bakıyordum.
"Niye öyle bakıyorsun?" Diye sordu. Kaşlarımı çattım. Bıkkınca bir nefes aldım.
"Neden böyle yapıyorsun?" Diye başımı eğerek sordum.
"Ne yapıyorum?" Diye anlamazlıktan geldi.
"Bana neden Colton diyorsun!" Diye bağırdım. Bakışları bana döndü.
"Ne demek istiyorsun? Sen Colton'sun!" Diye bilmiş gibi konuştu. Daha çok kaşlarımı çattım.
"Ne demek Colton? Ya sorun ne Bella! Açık konuşur musun?" Diye sinirle bağırdım.
"Biraz sakin olur musun? Neden ismini söylememe bu kadar gıcık oluyorsun?" Dedi. Sinirle soludum.
"Gıcık? Öyle mi?!" Dedim burnumdan soluyarak. İfadesizce yüzüme bakmaya devam etti.
"Sözü uzatma! Ayrılmak istiyorsan söyle!" Diye bağırdım. Hala ifadesizdi.
"Peki!" Diyip ayağa kalktım. Ayağımı çarpa çarpa yürümeye başladım. İstemiyorsa bende yoktum!

BELLA:
Colton'un arkasından bakıp güldüm. Fernando'nun isteğini yapmıştım. Ondan ayrılmıştım. Üstelik hiçte zor olmamıştı. Ama anlayamadığım ona Colton dememe neden bu kadar sinirleniyordu? Adı Colton'du sonuçta.

Her neyse. Önemli olan Fernando'nun isteğini yapmış olmamdı. Ve bende bunu başarmıştım.

***********************

Fernando'nun karşısına gülerek geçtim. Elimi kalbimin üstüne koyup diz çöktüm. Elini omzuma kalkmamı istedi. Yüzüne gülerek baktım.
"Aferin Bella. Colton'dan ayrılmayı başardın." Dedi.
"Ona ismiyle hitap ettiğimde bana kızıp durdu. Bunun sebebi ne?" Diye sordum. Kaşlarını çattı.
"Neden böyle bir şey yapsın ki?" Dedi kaşını kaldırarak. Bilmediğimi belirten bakışlar attım.
"Her neyse. Önemli olan ondan ayrılmandı. Ve bunu başarıyla tamamladın. Şimdi senden başka bir şey isteyeceğim." Dedi. Gülümsedim.
"Ne?" O da gülümsedi.
"Colton'u vampir kurulunu tekrar kurması için ikna edeceksin." Dedi.

**********************

Fernando'nun kölesine baktım.
"Colton orda. Yanına git ve sana dediklerim aynısını söyle ona." Dedim. Başını sallayıp Colton'un yanına gitti elleri ceplerinde. Onu görünce şaşırmış gibi yapıcaktı. Melez gücüm sayesinde ne konuştuklarını ordan buraya duyabiliyordum.
"Colton! Burdasın demek! Nasılsın!" Colton kaşlarını çattı ona bakarak. Başını eğdi.
"İyi!" Dedi kestirerek. Başını kaldırdı ve köleyi baştan aşağı süzdü.
"Sen ne yapıyorsun?" Diye sordu.
"Vampir kurulu kapandıktan sonra bütün köleler özgür bırakıldı. Bende..." dedi köle. Oysa öyle bir şey yoktu. Köleler özgür bırakılmamıştı. Fernando'nun emrindeydiler.
"Nasıl yani? Peki Fernando?" Diye merakla sordu.
"Sen tek kökensin. Fernando güçsüz kalmış oldu. Başlarında Fernando gibi sıradan bir vampir olduğundan köleler isyan çıkartacaktı.
Fernando da geç olmadan her şeyi bitirdi." Dedi köle. Colton ensesini kaşıdı.
"Otursana." Diyip kayanın üstünü işaret etti. Köle kayanın üstüne oturdu. Colton'un aklını okumaya çalıştım. Kesinlikle şu an beni düşünmüyordu. Vampir kuruluyla ilgili koyu bir sohbete dalmışlardı. Colton'u ikna edebilecektik sanırım...

İlham gelmiyor arkadaşlar. Kısa yazdım kusura bakmayın n'olursunuz. Söz veriyorum bir kaç bölümde kendimi toparlayacağım. Yeni bölüm de bir iki hatta yarın bile gelebilir.

Bella ve Adrian-Colton hakkında ki düşüncelerinizi merak ediyorum. Vote ve yorumlarınızı bekliyorum...