Suçluları yakalayıp, onlara cezalarını vericeğime kendime söz vermiştim. Evet büyüyünce polis olucak ve dünyada ki bütün suçluları yakalayacaktım. Aradan bir ay geçti abimin özlemi içimde o kadar büyük bir boşluk bırakmıştı ki onsuz hayat devam etmiyordu sanki. Derslerimi o kadar boşlamıştım ki hiç ders dinlemiyor, ödevlerimi yapmıyordum. Abimin özlemi içimi o kadar kaplamıstıki hicbir şey aklıma girmiyordu, abimin kaçırılmasından iki ay sonra yolda giderken karşıma birden biri çıktı. Bu abimdi o kadar büyük bir çığlık atarak abime sarıldım ki bir daha hiç bırakmamak üzere. Abimi o kadar çok özlemiştim ki. Beraber eve gittik ve abim başından geçen olayları anlatmaya başladı o kadar kötü şeyler olmuştu ki abim zar zor kaçmıştı ellerinden. O gün, o kadar huzurlu uyudum ki abim gelmişti evdeydi bir daha asla gitmesine izin vermiyecektim. Abim geldikten sonra derslerimi düzelttim ve üniversiteyi çok yüksek bir puanla kazandım. Abimi kaçırıldıği gün kendime bir söz vermiştim bu yüzden polis akademisine yazıldım. Abime kemdime verdiğim bu sözden bahsetmemiştim. Abim yanıma gelip neden akademiye yazıldığımı sordu bende kendime verdiğim sözü anlattım. O an o kadar duygulandı ki abim beni alnımdan öptü. O gün abimin dizlerinde uyudum.
