"Ethan!" Sigaw ko at lumabas ng kusina. There! Naabutan ko siyang prenteng nakaupo sa sofa ng sala namin habang... "How dare you stole my cookies?" ... kinakain ang home baked cookies ko. It was made by me for goodness sake at pinaghirapan ko yun.
"Your cookies are alright, not sweet but... just ok." Sabay subo sa huling cookies at ... tangna, nginisian pa ako ng gago.
"Hindi ko tinatanong ang opinyon mo hoy lalaki!" Lumapit ako sa kaniya at tumabi sa sofa with arms crossed.
"Oh!" Nagtaas siya ng kilay. "I thought you made it... for me."
"May nagsabi ba? Feelingero mo naman." Umiling ako.
"But at least... handsome." Oh what a conceited jerk. Feelingero na nga, mayabang pa! Idagdag mo pa na sinungaling! Gwapo niya mukha niya. Hindi ko alam kung paano siya natitiis ni Dyan.
"Ewan ko sa iyo." Pinulot ko yung remote sa may coffee table at binuhay ang T.V. sa harapan namin. Manonood na nga lang ako para mawala ang inis ko sa katabi ko.
"Hey..." Hindi ko siya pinansin. Poke me continuosly but I won't give a damn. Ayaw kitang kausap!
"Liane!"
"Panget..."
"Janine... psst."
"Hey best friend!"
Kainis naman 'to... problema ba niya? Kinain na nga niya ang mga cookies ko. Isn't he satisfied by that?
"Liane, Dyan and I already broke up." Oh?
"Sabi ko na nga ba, walang makakatiis sa ugali mong yan." Ako lang.
"What's with my attitude? Mabait naman ako." Sometimes lang kaya. Pero... hmmm... bakit kaya break na ang pambansang magkasintahan? Mag a-apat na taon na sila ah.
"Yeah whatever... pero, ask ko lang. Ba't kayo nag break? At... sino nakipag break?" Tanong ko. He sighed and leaned down on my shoulder. That's pretty normal.
"She cheated." Napa 'oh' ako. What the hell? Kung kanina, si Ethan ang nagpapainit ng ulo ko... ngayon, si Dyan na. How dare he do that to my best friend? Wala siyang karapatan! She didn't have my permission to hurt him. Ako lang ang may kayang manakit kay Ethan... or not.
"She's a damn bitch!" Saad ko. I raised my palm and slowly patted Ethan's head. "Okay lang yan best friend... andito naman ako ah!" Tumawa ako. Of course that's just a joke.
"Yeah right, why am I even looking for someone out there when you're just here in front of me." Natigil ako sa pag pat sa ulo niya. Oh damn! Why am I getting nervous?
"Alam mo kasi best friend... soul mate tayo, hindi mo ba alam yun?"
"Hindi." What a sarcasm.
"Soul Mate tayo best friend! Pero hindi tayo nakatadhana sa isa't isa." Paliwanag ko pero hindi ko alam kung bakit ko ito ipinapaliwanag. Am I getting crazy here?
"Alright." Inangat na niya ang ulo niya at liningon ako.
"We're not really destined yes... but I have the capability to change the destiny 'coz we ourself owns and controls it. We're not destined pero kaya kong ibahin ang tadhana makasama at makatuluyan lang kita."
Speechless...
"Paliwanag ko lang yan." Oh ... right! Right!
"Umuwi ka na nga, baka hinahanap ka na nina tita." I shooed him.
"They're not. They can just shout my name if they're looking for me." Humalukipkip siya at tumingin sa T.V., ngumuso ako at napatingin sa bahay nila... which is, tabi lang ng bahay namin. One fence apart lang.
Umilaw ang cellphone niya sa tabi ko at hindi niya ito napansin dahil tutok siya sa T.V., I took it and looked who messaged him.
M.O.S.H
- James babe, I'm sorry, please I want you back.
Napangiwi ako sa nabasa... second chance? Eh hindi naniniwala si Ethan jan eh.
"Who is it?" Dinungaw niya ang kaniyang cellphone na hawak ko.
"Your ex at nanghihingi ng second chance." Sabi ko while rolling my eyes. Me myself also doesn't believe in that kind of thing.
"Don't mind her."
"K." At dahil curious akong tao eh pinakealaman ko ang nasa phone niya.
Messages, Pictures, Games, Apps, Musics, Videos and etcetera. But there's nothing special bukod sa walang sawang messages nila nung ex niya.
"Paano kaya kung tayo ng nagkatuluyan noh? What would be our parents reaction?" Tanong ko nang wala sa sarili habang nakatingin sa isang picture namin ni Ethan taken when we're still I think 6 years old or 7. Naka school uniform kami dito at ... we're really cute.
"Happy I guess?" Nagtaas siya ng kilay.
"Pero Ethan, magkapatid si lolo mo saka step father ko. How's that?" Actually, if I were soon become Villanueva which is my step father's surname... magiging auntie na ako ni Ethan 'coz his lolo is my step father's older brother.
"We're not blood related Liane, it's not incest." I caught him rolled his eyes.
"Malapit nang magpakasal si mama at popsy." Ngumuso ako, and why the hell are we arguing this thing? "Just forget about it, it doesn't matter anyway." Nagtaas uli siya ng kilay.
"It doesn't matter huh." Mahina niyang sabi.
"Oo... hindi naman tayo nasa isang relasyon. Tinatanong ko lang kung paano kung tayo ang magkatuluyan." Kumibit balikat ako at ibinaba na ang phone niya.
"But what if Liane..." Natigil ako. What if...?
"Hindi ... tayo magkakatuluyan Ethan." Kumurap kurap ako and I tilt my head on my left side. Bakit parang naging uneasy ako bigla. It's like some foreign feeling came running through my spine.
"How can you be so sure?" Ugh! I hate this kind of talk.
"Basta, na f-feel ko." Liningon ko siya.
"Oh really...?" The... fuck? Sanay akong malapit sa akin si Ethan but... not this kind of close. Yung halos magkadikit na ang mga ilong niyo.
"A-are you mocking me?" I mentally face palmed. Ba't ako nauutal!?
"I'm not." Ngumisi siya. "It's just really possible, you know... you and me... together?"
Napapikit ako at umiwas ng tingin.
"Some possible can turn to impossible." Tumayo ako at kinuha ang plato na lalagyan kanina ng cookies. And as I remember.
"At saka... HOY ETHAN, REPLACE THE COOKIES YOU ATE! Pinaghirapan ko po yun!"
