My Football Player Boy [EDITING]

|10| The football match [Editing]

Πετάγομαι από το κρεβάτι μου τρομαγμένη, θεε μου τι όνειρο ήταν αυτό! φαινόταν σαν να έγινε στα αλήθεια!! Ήμουν εγώ που λέτε στην ηλικία τον 5 και ζητούσα από την μητέρα μου να μου φέρει ένα παιχνίδι που δεν έφτανα. Εκείνη το έφτασε αλλά της έφυγε από τα χέρια και το παιχνίδι έπεσε πανω μου και αίματα έτρεχαν από το κεφάλι μου. Έχω ανατριαχιασει τελείως  λέω!.

Πάω κάνω ένα μπάνιο φτιάχνω πρωινό και στέλνω μήνυμα στην Ειρήνη για να βγούμε το απόγευμα.

Την στιγμή που παω να κλείσω το Facebook μου έρχεται ένα έτοιμα φιλίας  απο τον Νικος Μπ. Μωρε ο γνωστός Νικος; Μπαίνω λίγο στο προφίλ του και και είναι όντως αυτός!

Μου έστειλε έτοιμα ο Νικος! θα κάνω πάρτι! θεε μου!.

Οπα μισό γιατί χαίρομαι τώρα εγώ;

Τον αποδέχομαι χωρίς δεύτερη σκέψη και βλέπω είναι μέσα. Και την ωρα που οαω να του στείλω μήνυμα με προλαβαίνει εκεινος.

Από: Νίκο
Πως και δεν κοιμάσαι τέτοια ώρα.

Εγώ:
Είδα ένα όνειρο και ξύπνησα.

Από: Νίκο
κακό ή καλό

Εγώ:
Εμμ είχε να κάνει με την παιδική μου ηλικία.

Από: Νικο
Ωχχχ

Εγω:
Ναι...

Από: Νίκο
Τεσπα το Σαββατο παίζω αγώνα θες να έρθεις.

Wait.. what;;

Εγώ:
Ναι φυσικά και θα έρθω τι ώρα;

Από: Νίκο
Κατά της 5:50 θα έρθω από το σπίτι σου να σε πάρω.

Εγώ:
Οκ τα λέμε καληνύχτα:)

Πρέπει επειγόντως να πάρω τηλέφωνο την Ειρήνη!!

"Στον ύπνο σου με έβλεπες τι θες πρωί πρωί" μου λέει αγουροξυπνημένη.
"Ο Νίκος μου ζήτησε να πάω στον αγώνα του το Σαββατο" λέω ενθουσιασμένη.
"ΤΙ" αναφωνεί έκπληκτη.
"Αυτό που άκουσες" τη λέω.
"Τι μέρα είναι σήμερα;;" με ρωτάει.
"Παρασκευή"
"ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΜΕ ΕΜΠΟΡΙΚΟ" φωνάζει μέσα απο το ακουστικό.
"Καλά σε κλείνω έχουμε και σχολείο να πάμε σε 2 ώρες" λέω γελώντας.

"Οκ τα λέμε" λέει και το κλείνουμε.

Πρώτη ώρα έχουμε μαθηματικά. Πολύ ωραία!!

Ας σημειωθεί η ειρωνία.

"Ελένη σήκω στον πίνακα" Πω πάλι εμένα  σήκωσε αυτη;
"Μάλιστα κυρία" λέω ειρωνικά.

Σηκώνομαι στον πίνακα και μου λεέι να λύσω μια εξίσωση. Την οποία δεν γίνετε να την λυσω!
"Κυρία δεν μπορώ να την λύσω" λέω μετα από 5 λεπτά κοιτάσματος του πίνακα.
"Το ξέρω" μου λέει και κάθετε σταυροπόδι.

Ε τότε αφου το ξέρεις γιατί με σήκωσες χαζη;

Αυτό το είπα από μέσα αν και εύχομαι να της το είχα πει στα μούτρα.

Τέλος πάντων έκανα κάτι βλακείες, ελπίζοντας πως είναι σωστές αλλά τότε ένιωσα κάποιον να με χτυπά ελαφρά στο παππούτσι μου γυρνάω και βλέπω τον Νίκο να μου χαμογελά.

"Την έχεις λάθος" μου ψιθυρίζει.
"Το ξέρω" Και τότε κάνει κάτι που ποτέ δεν θα πίστευα μου δίνει την λύση σε ένα χαρτάκι, του ψιθυρίζω ένα ευχαριστώ και γυρνάω στον πίνακα, κάνω το σωστό και γυρνάω να πω στην καθηγητρια μου οτι τέλιωσα μιας και ήταν με ο iphone και δεν πρόσεξε τι-πο-τα από ότι έγινε.

"Τελείωσα" της λέω.
"Πως και αυτήν την φορά δεν μου ξόδεψες όλη την ώρα;" λέει ειρωνεύονται με.

Τι λεει μωρε αυτη; Εγώ φταίω που είναι όλη την ώρα με το κινητό και δεν εξηγεί τίποτα;; που μας βάζει 5 ασκήσεις την φορά για το σπίτι;;

Μετά από μισή ώρα χτυπάει το κουδούνι για διάλειμμα. Βγαινουμε με την Ειρήνη και πάμε προς το κυλικείο κάποια στιγμή νιώθω κάποιον να με χτυπάει ελαφρά στον ώμο γυρνάω και βλέπω μια κάτασπρη οδοντοστοιχεία με ένα υπέροχο χαμόγελο.

"Γειά" λέει ο Νίκος χαμογελαστός. Βρε σαν πολύ ξαφνικά δεν άλλαξε;
"Γειά ευχαριστώ που με βοήθησες στο μάθημα θα στο χρωστάω" λέω με την σειρά μου.
"Έχω ακούσει ότι είσαι καλή στην έκθεση και αναρωτιόμουν αν θες να με βοηθήσεις"
"Δεν έχω πρόβλημα" του λέω
"Την Κυριακή στις 6 στο σπίτι μου" λέει βιαστικά εκείνος.
"Μα δεν...."
"Φέρε το κινητό σου" μου λέει και του το δίνω

Ομγ πες μου οτι θα κάνει αυτό που νομίζω!!! 

"Ωραία έχω τον αριθμο σου θα σου στείλω την διεύθυνση για να το βρεις" μου λέει και κλείνει το μάτι.
"Εντάξει" του απανταω και φεύγει.

Στο σχόλασμα.

"ΕΠΙΤΕΛΟΥΣΣ" αναφωνώ.
"Δεν λες τιποτα αυτή στα θρησκετικα η καινουργια μου σπάει τα νεύρα!!! Μα μοιάζει με λαμπατερ" λέει η Ειρήνη και γελάμε.

Φτάσαμε στο σπίτι μου, αφήσαμε τις τσάντες και φύγαμε για το εμπορικό!