My Football Player Boy [EDITING]

|13| Dizzy [Editing]

Πλευρά Έλενας

Μόλις έφτασα στο σπίτι μου και λεω να τηλεφωνήσω στον Λουκά να έρθει από εδώ μιας και έχουμε χαθεί. Έπειτα από 3 χτύπους το σηκώνει.
"Μμμ;"
"Κοιμόσουν ρε αγελάδα;" Τον ρωτάω και ως απάντηση παίρνω άλλο ένα μουγκρητό.
"Καλά πεσε ξανά για ύπνο και όταν ξυπνήσεις έλα απο το σπίτι θα πω και την Ειρήνη".
"Και δεν πάμε και σε κανένα κλαμπ;" ρωτάει.
"Οκ τα λέμε, στις 10 να είσαι στο σπίτι μου να μας πάρεις". Απαντάει με ενα "οκ" και το κλείνει.

Αμέσως μετά στέλνω μήνυμα στην Ειρήνη να έρθει από εδω για να ετοιμαστούμε. Μέσα σε 15' είχε έρθει.

"Χευ φιλενάδα" λέει χαρούμενη και με πιάνει από τον καρπό και με σέρνει ως το δωμάτιο μου δίχως να προλάβω να την χαιρετήσω.

"Λοιπονν" Μονολογεί καθως ανοίγει την ντουλάπα. Στο πρόσωπό της έπειτα από λίγο ειχε εμφανιστεί ένα χαμόγελο ως τα αυτιά.

"Αυτό θα βάλεις εσυ!" Λεει χαρούμενη καθώς μου δείχνει το φόρεμα. Δεν είναι και άσχημο, είναι μαύρο, στενο -οχι πολύ κοντό- και για το σωματοτυπο μου πιστεύω είναι τελειο! Το παίρνω από τα χέρια της και τρέχω στο μπάνιο να το δοκιμασω. Μόλις βγαίνω την βλέπω να κρατάει 2 φορέματα, ένα πράσινο στενό φόρεμα που είναι 2 παλαμες πάνω απο το γόνατο και με ανοιχτή πλάτη. Και το άλλο είναι κόκκινο αερατο ανοιχτό μπροστά στο στήθος όπου φτάνει μέχρι λίγο πιο πανω απο το γόνατο.

"Το κόκκινο θα βάλεις!!" Λεω χαρούμενη καινεκεινη γυρίσει να με κοιτάξει το στόμα της ανοίγει διάπλατα κάνοντας μρ να γελασω.
"Είσαι πανεμορφη!" Μου λέει καθώς με αγκαλιάζει.
"Ναι Ναι, πάνε τώρα να κάνεις μπάνιο και να αλλάξεις για να σου φτιάξω τα μαλλιά!" Της λέω και εκείνη τρέχει.

Εγώ πιάνω το πιστολάκι των μαλλιών και στεγνώνω τα βρεγμένα μου μαλλιά. Έπειτα πιάνω την ισιωτική και αρχίζω να ισιωνω τα μαλλιά μου. Μόλις τελειώσω και αυτο το στάδιο, ανοίγω το βαλιτσάκι με τα λίγα καλλυντικά μου και βάζω λίγο consiler, έπειτα βάζω λίγο ρουζ, λίγη μάσκαρα και τέλος ένα κόκκινο κραγιόν. Την ωρα που τελείωνα η Ειρήνη βγαίνει  από το μπάνιο ντυμένη με το φόρεμα που της είπα να βάλει και για να την βοηθήσω μιας και είχε πάει 9:30 η ωρα εγώ της έκανα μπούκλες τα μαλλιά και εκείνη βάφτηκε.

10:00 και το κουδούνι χτυπάει αρπάζω τις μαύρες γόβες μου και τις φοράω βιαστικά. Ανοίγω τον Λουκά καιναπλα μένει να με κοιτάζει.
"Ουαου' λέει μετα από 1' λεπτό
"Λοιπον μεσσιε Λουκά θα μείνεις για πολυ ώρα να μας κοιτάς ή θα παμε στο κλάμπ που λέγαμε; " ρωτάω και σκάμε στα γέλια και οι τρείς.

2 hours later.

Είμαι στο 3ο ποτό και η κάψα που εισέρχεται μέσα στον ουρανίσκο μου πλέον εχει εξαφανιστεί. Δεν πίνω καθόλου, είναι η 2η φορά που πίνω και ολα αυτα επειδή με εχουν παρατήσει και τα δύο τα μουλάρια εδώ και εγώ  απλώς κάθομαι και πίνω.

Κάποια στιγμή μου έρχεται τάση για εμετό, τρέχω ζαλισμένη ψάχνοντας απεγνωσμένα για εκείνες τις αναθεματισμένες τουαλέτες. Ξαφνικά πέφτω πάνω σε ένα σώμα με φοβερούς κοιλιακους, σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω αυτόν τον... Στέφανο νομίζω τον λένε!

"Χευ Στεφ, ξες που είναι αυτές οι του-τουαλέτες;" λέω έτοιμη να λυποθυμήσω.

"Ωω μωρό μου, και βέβαια ξέρω!" Λέει και με σηκώνει σε στυλ νύφης. Νιώθω έναν δυνατό αέρα να με χτυπάει στο πρόσωπο και βλέπω πως δεν είμαστε μεσα  στο μπαρ. Και μόνο ο αέρας με έκανε να συνέλθω από το μεθύσι.

"Ει τι κάνεις!! Που με πας!" Λέω καθως τσιρίζω. Έπειτα τον βαράω με όλη μου την δύναμη σε διάφορα σημεία του σώματος του.

"Μικρή σκάσε γαμώτο! Και σταμάτα να με χτυπας!" Ε δεν άντεξα του έχωσα μια στα τέτοια του και εκείνος έπεσε κατω βογγοντας από τον πόνο, σηκωνομαι και εγώ και τρέχω μέσα στο κλαμπ για να ψάξω κάποιον απο τους φίλους μου. Βρίσκω τον Λουκά να κάθετε στο μπαρ. Δεν τον βλέπω μεθυσμένο μα θυμωμένο.

"Πρέπει να φύγουμε" του λεω και το επόμενο λεπτό νιώθω το σώμα μου να σωριάζεται στο πατωμα.

Μα ποιος έσβησε τα φώτα;