Hüzünden gemiler yaptım, acılar denizine saldım. Gemiler yıprandı bir süre sonra delindi. Delikten gemiye çok fazla acı girdi. Neşe yetmezliğinden yitirdim tayfamı. Gemim de daha fazla dayanamadı. Teslim oldu acılar denizine. Kıyıya vurmayı bekleyen umutlarım balıklara yem oldu. Ben mi ? Ben ölmedim , sürünüyorum. Ensemde ölümün ferah soluğu önümde umutlarımın leşi deniz kabuğu. . Geride kalansa paramparça ruhum ve parçalanmayı bekleyen garip bedenim...
