hayatım boyunca hep bir şeylerden kaçtım. kaçmak istedim. bazen ağlamaktan bazen sevmekten sakındım. adına da kendimi korumak dedim. ne saçma ! kendimi korurken belki de kendime en çok ben zarar verdim. hep farklı şehirlere, farklı ülkelere gitmek istedim. zora geldikçe kaçış yolu aradım. kaçmak istediğim kendim miydi çevrem miydi, kendime sormaktan korktum, alacağım cevaptan korktum. her şeyden kaçsan bile kendinden kaçamazmışın.
Anladım. Hüzünden ibaretim bunu kabul ettim. Ben acı çekmekten, kederli olmaktan haz alıyormuşum, bunu farkettim.
Hüzünden kaçamam. Herkesten kaçarım da Kendi cehennemimden kaçamam. Ben cennetten mahrum bırakılmış, kendi cehennemini yaratan kendi cehenneminde kavrulan bir külüm. Küllerimden yeniden doğacak kadar güçlü değilim.
