You think I'm weird, but I tell you the truth ~ Niall Horan

Hoofdstuk 8

3 September 2011

We hadden net ons avondeten op en ik zat op één van de banken met mijn laptop op mijn schoot. Amy en Jake konden ieder moment op skype komen en ja hoor alsof je het over de duivel had! Ik accepteerde hun uitnodiging en ik zag ze al gelijk op mijn beeldscherm. Ik grinnikte en zwaaide. "Hey Little red hair! Hoe is het daar in Engeland?", vroeg Jake gelijk en ik zuchtte. "Regen, regen en nog eens regen, maar mijn kamergenoot is wel leuk", zei ik gemeend en ze knikte. "Ja en als er iemand een opmerking heeft tegen je, je weet wat je moet doen!", sprak Amy en ik grinnikte. "De botersok", zeiden we in koor. "Hey Jay! Met wie ben je bezig? je vriendje?", vroeg Hannah die naast me neer plofte. Amy begon te lachen en ik kon me net niet inhouden dus begon ook te lachen. "Wat heb ik iets verkeerds gezegd?", vroeg ze verward en ik grijnsde. "Dat ventje daar is mijn beste vriend samen met haar",en ik wees naar de twee gekke op mijn beeldscherm. "Oké Hooj ik ben Hannah! Jay's kamergenoot!", stelde Hannah zich aan hun voor en Jake en Amy stelde zichzelf ook voor. Een tijdje heb ik nog met Amy en Jake gepraat. Hannah was al na 10 minuten weg gehuppeld. Ik moet zeggen ik heb Engelse toch verkeerd geschat, nouja de mensen die ik heb gezien tot nu toe zijn allemaal tjaa prettig gestoord? Ik klapte mijn laptop dicht en liep van gang naar gang, totdat ik eindelijk bij mijn bestemming aankwam. De kamer van Hannah en mij! Ik opende de kamer en zag dat Hannah er niet was. Heb ik tenminste nog eventjes rust. Ik ging op mijn bed liggen en keek naar de plafon waar ik vanmiddag allemaal foto's heb geplakt. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht als ik de foto zie van Jake, Amy en mij in het gras. Of de foto van Thomas en mij waar we helemaal onder de meel zaten. Ik grinnikte als ik terug denk aan de tijd toen die foto was gemaakt. Thomas en ik moesten pannenkoeken maken, maar ik knoeide perongeluk op Thomas en zo begon ons gevecht. Toen mijn vader de keuken inkwam was hij kwaad, maar hij kon er uiteindelijk toch net zo hard om lachen als wij dat konden. Ik zuchtte om de gedachte dat ik hier een jaar vast zit. In een land waar het bijna de hele dag regent, waar ik niet mijn broer of vader kan zien en waar ik mijn aller beste vrienden niet kan zien....