You think I'm weird, but I tell you the truth ~ Niall Horan

Hoofdstuk 5

2 September 2011

Daar stond ik dan met mijn broer, vader, Jake en Amy op het vliegveld. Deze dag ging echt als een wip voorbij. En nu, nu moest ik afscheid gaan nemen van deze mensen die ik het liefst bij me heb! Ik gaf als eerste mijn vader een knuffel. "We gaan je missen Jay", zei mijn vader en ik glimlachte waterig. "Ik ga jullie ook missen!", fluisterde ik zachtjes tegen me vader. Ik liep nu naar mijn broer en hij trok me in een stevige knuffel. "Pas goed op jezelf", zei Thomas en ik knikte. "Jij ook hé", grinnikte ik en hij lachte. "Tuurlijk!". Nu nog Amy en Jake. Ik trok ze allebei in een groepsknuffel en nu kwamen de tranen helemaal los. "Het word saai zonder jou hier in Australië", zuchtte Amy. "Ja inderdaad, met wie moet ik nou elke zaterdag gaan surfen?", vroeg Jake. "Jullie hebben elkaar nog! ik moet naar een kostschool met allemaal tieners die met zo'n kak accent praten!", zuchtte ik en ik hoorde Jake grinniken. Ik hoorde opeens mijn oproep van mijn vliegtuig die over een uur gaat vertrekken. Ik zuchtte en trok iedereen nog één keer in een knuffel. "Wacht even Jay!", riep Amy toen ik net wilde vertrekken. Ik keek Amy verward aan. "Ik heb iets voor je als iemand je irriteert of wat voor reden dan ook", zei ze en ze haalde iets uit haar tas. "Nee niet de botersok!", riep Jake dramatisch en ik kon alleen maar lachen. "Die zal ik zeker gebruiken!", zei ik lachend en ik stopte het in mijn tas. Ik gaf ze nu voor het echt de laatste keer een knuffel en liep naar de douane.

Ik zat nu in het vliegtuig te wachten tot hij ging opstijgen. Ik vond het echt knap dat ik mijn botersok mocht houden. Ik had net Tom een sms gestuurd dat ik nu in het vliegtuig zat. Ik stopte mijn mobiel in mijn tas en keek uit het raam. Ik hoorde de stewardess zeggen dat we gingen opstijgen en na 5 minuten zaten we dan ook in de lucht. Ik pakte mijn Ipod uit mijn tas en deed oortjes in mijn oor. Ik zette Will And The People - Lion In The Morning Sun op en deed mijn ogen dicht.

Toen ik mijn ogen weer open deed hoorde ik de stewardess zeggen dat we gingen dalen over 15 minuten. Wauw dan heb ik wel lang geslapen. Ik wreef in mijn ogen en deed mijn Ipod weer terug in de tas. Die 15 minuten gingen sneller dan verwacht dus voor ik het wist stond ik weer op de vertrouwde begaande grond. Ik moest even wachten op mijn twee koffers maar ik zag ze al snel. Toch slim om een appel groene en een fel roze koffer te pakken zo kan ik ze sneller vinden. Ik pakte ze snel af en liep naar de hal waar Tom als het goed is stond. Ik hoorde opeens een stem mijn naam roepen en ik keek om daar zag ik mijn grote neef en daarmee bedoel ik ook groot, hij is veel groter dan mij, zeker een kop groter! Met mijn koffers achter me aan gerold rende ik naar Tom. Ik liet mijn koffers los en knuffelde Tom.