The ambiace is so cool like mapapatulala ka nalang, i need to know the artist who did this!May mga palay na ginamit para makabuo ng mukha ng tao, and the person is Leonado De Caprio! patalon-talon kong tinitignan ang masterpiece sa loob ng restaurant. I love this place! Ang dami kong litrato na nakuha!
"I didn't know na gusto mo pala dito" nagulat ako nang may magsalita sa gilid ko. Shocks! oo nga pala, kasama ko si Doc.
"I'm an artist, and i love this, thank you by the way Doc" sabi ko nang naka ngiti, i can't smile the way i always smile dahil nalaman ko na ang totoong kondisyon ng lolo ko. And i'm not happy but this place makes me somehow comfortable hindi tulad kanina na parang gusto kong bumaba at tumakbo pabalik ng hospital at bantayan ang lolo magdamag.
"Welcome, marami na rin akong nadala dito and they loved it too" he said, lumingon ako pero huli na naglalakad na siya papunta sa isang babaeng may hawak na record book. Tss! Akala ko pa naman ako lang ang dinala niya dito. Tss!
"Let's go" aya niya, nakatingin sa akin ang babae na parang kilalang-kilala niya ako. Oh yea, i forgot to say kilala ang Ibarra dito sa lugar namin, Kilala ang Lolo at Lola ko dito sa Bulacan dahil sila ang may maraming naitulong sa lugar, napaka-bait nila Lolo at Lola wala silang paki kung kilala man sila o hindi, hindi sila pumipili ng mga taong papansinin. Mr. and Mrs. Friendly nga ang tawag nila sa Lolo at Lola namin. Maagang pumanaw ang lola namin, Highblood din ang sanhi.
Nginitian ko ang babae at saka pumasok na, matagal akong nasa maynila paano ako kilala neto.
Umupo kami ni Doc sa tapat ng malaking bintana, kitang-kita ang view ng sakahan napakaganda.
"Diyan ka lang, order-an mo nalang ako Doc ha?" ngumiti ako at tumayo. Umupo ako sa katabing table na walang nag o-occupy. Inayos ko ang dslr ko at itinapat iyon kay Doc.
"What are you doing?" masungit na tanong ni Doc, tinignan ko siya. "Sayang ang ganda ng view, don't look just keep looking at the menu" ani ko at tinapat uli ang camera..
Umiling-iling sya at tinignan ang menu, ngumiti ako at kinuhanan siya ng ilang litrato. Perfect. I'll send this later kay France HAHA. sus, baka nga agawin pa sa akin 'tong si Fafa Morgan.
W-what? Fafa? Nakakainis! Nahahawa na ako kay France!
"Look, " inabot ko kay Doc ang camera ko, binaba niya ang menu at tinanggap naman iyon the he smiled. Fudge?! Ngumiti siya?! Teka mga kaibigan lumuwag ata garter ng panty ko.
"Professional indeed" aniya, inayos niya ang pagkakahawak sa camera ko at itinutok iyon sa akin "let me take a picture of you" aniya.
"Wait wait wait!!!" inayos ko ang buhok ko at ang off-shoulder na suot koay ibinaba ko ng maayos. Kinuha ko ang wheat na nakalagay sa isang babasagin na vase at inipit iyon sa gitna ng labi ko. I gave my seductive look on the camera. I did some several pose for the camera.
"Here..nice posings" aniya nang ilapag ang camera ko sa mesa "i-i need to pee..excuse me" he suddenly rushed in. Nawala na siya sa paningin ko. Nag cr siguro.
I checked my photos taken by him. I'm so damn pretty, really. Or it is just the way he took the picture? Huh!
Nakabalik na siya at dumating na rin ang pagkain namin, haaaaay! lutong bahay is so addicting! Pati sa plating ng pagkain ay hinaluan ng art.
Habang kumakain kami ay pansin ko ang panay tingin niya sa akin, what's wrong?
"M-may dumi ba ako sa mukha?" nagaalalang tanong ko, meron ba?
Umiling siya.
"Oh.." tumango nalang ako at nagpatuloy sa pagkain "teka? Ako ang magbabayad sa kinain ko ah?" baka kasi siya pa ang magbayad sa kinain ko.
YOU ARE READING
Hey, Morgan #Wattys2016
Ficțiune generalăA love story between a Doctor and Professional Artist.