Ze liep naar het plek waar Dahl vaak was, en plofte neer. Tegen haar eigen verwachting in begon ze te huilen. Stilletjes, heel stilletjes, vonden de tranen hun weg over haar wangen. Straks zou ze terug gaan, maar nu bleef ze nog even uithuilen. Ze wist dat Dahl zo zou reageren - ze had zelfs erger verwacht - maar het deed alsnog pijn. Heel veel pijn.
Haar vuur zwakte voor een moment af.
JE LEEST
Vonken Gevuld Met Hoop
Short StoryHet leek uitzichtloos. Niks had meer nut. Waarom zou je dan doorzetten? Phoebe was altijd al een rebel geweest. Nooit was ze het maar voor een seconde eens geweest met de overheid. Zij hielpen alleen de belangrijke en bovenal rijke mensen. En de...
