[Scarlet's POV]
Nagising na lang ako ng may kumatok sa aking kwarto.. Tinignan ko ang orasan at pasado alas-dos ng madaling araw.. "Ano ba yan.. Ang aga." sabi ko dahil naalimpungatan ako.
"Anak! Gising na.. magaalmusal ka pa.. Saka ihahatid ka pa namin.." Rinig ko at mukhang si Mommy 'yon. "Susunod na po!" sigaw ko para marinig nila.. Nagligo ako agad matapos iyon. Agad na rin akong nagbihis saka dumiretso sa kusina para kumain ng almusal. Pagbaba ko, nakita ko agad sila Mommy na nakaupo sa tapat ng dining table.. Mukhang hinihintay nila ako.
"Anjan ka na pala anak, tara kumain ka na at malayo pa ang ating biyahe.." pagkasabi nun ni Mommy ay agad akong umupo sa tabi niya.. Nagdasal kami upang magpasalamat sa lahat ng biyayang aming natanggap.. Matapos iyon, agad kaming kumain dahil sabi nga ni Mommy, mahaba ang aming biyahe..
Unti-unti ko na ring natanggap ang lahat.. Alam kong tama rin ang desisyon nila na sa sabihin sa'kin ang totoo.. Pero ang sabi nila sa akin ay mas magiging masaya daw ako doon, bagay matagal ko nag gustong maranasan..
Ang totoo niya'n wala talaga akong kaibigan.. Bata palang ako.. Mahirap kasi wala akong karamay, wala akong kasama araw-araw.
Nakatulala ako habang iniisip ang mangyayari sa'kin sa lugar na sinasabi nila Mommy..
"Anak? Anak, aalis na tayo.." Rinig kong sabi ni mama pero di ko ito pinapasin.. Bigla na lang akong bumalik sa realidad ng batukan ako ni Daddy.. "Daddy naman e!" Napabusangot kong sabi..
"Tayo na anak, malayo pa ang biyahe natin.." Tumango na lamang ako saka sumunod kina Daddy at Mommy..
Sumakay na kami sa kotse para ihatid ako sa aking pupuntahan.. Isang oras ang makalipas ng mapadpad kami sa kagubatan.. "Mom? Dito na ba tayo? " Pagtatanong ko.. "Oo anak, dito na tayo. At malapit na tayo.." May ngiting tugon ni Mommy.
Nae-excite ako na nalulungkot.. Ikaw ba naman na mawalay sa kinilala mong magulang na minahal ka at tinanggap pero sabi nila sakin, wag akong mag-alala.. Kasi paniguradong mageenjoy ako doon..
"Scarlet, nandito na tayo!" naulirat ako sa pagda-drama nang tawagin ni Mommy ang pangalan ko.. Pagbaba namin ng sasakyan napansin kong isang malaking field ito at may nakapalibot na malalaking puno..
"Mom. Dito na ba yun?" Pagtatanong ko.. Tango lamang ang kanyang naisagot habang malapad ang kanyang ngiti.. "Mom? Saan naman ako papasok nito?" tanong kong muli.. "Saglit lang anak, may kukunin kami sa kotse.." Pagpapaalam sakin ni Mommy..
Ilang minuto lang ang itinagal nila at bumalik ulit sila.. May dala silang isang bato na mayroong naukit rito..
"Diyan ka lang anak ah.." at ginawa ko naman iyon.. Makalipas ang ilang minuto.. Bigla nalang lumiwanag ang gitna ng field na kinaroroonan namin..
Nagkaroon ito ng isang portal at may lumabas na isang lalaki.. "Ikaw na ang bahala sa anak ko ah.. Kahit na ampon lang 'yan, mahal na mahal ko yan.." Sa sinabing iyon ni Mommy ay naging malungkot muli ako dahilan para may mamuong tubig sa aking mga mata..
"Oh anak? Bakit ka umiiyak?" Di ko namalayan na umiiyak na pala ako..
"Pasensya na Mommy.. Nadadala lang ako.. Malalayo ka na kasi sakin ee, pati ikaw Daddy.." sabi ko "Mommy, Daddy, mami-miss ko kayo..Mag-iingat po kayo ah.." Sabi ko habang pinupunasan ang aking luha..
"Syempre naman anak, mag-iingat kami.. Para pag nagbakasyon ka mababalikan mo pa kami.." Tugon agad ni Mommy..
"Mom naman! Parang mamamatay na kayo niyan.. Wag kayong ganyan.. Mas lalo niyo 'kong pinalulungkot.." Pabiro kong sabi, pero di rin maalis sa'kin ang mag-alala..
"Sige na anak, pumasok ka na.." Sabi ni Mommy..
"Mayaghihintay sa'yo sa loob.. Mag-iingat ka huh." Yan ang huling sabi ni Mommy bago ako pumasok sa kakaibang portal na ito..
Pagpasok ko dito, bigla nalang akong nahilo.. Ngunit saglit lang iyon, ng mawala na iyon, minulat ko ang aking mata.. Napanganga ako sa ganda nito.. Ginto ang gate, naglalakihan ang mga buildings.. Pero may kakaiba eh..
Habang tinitignan ko ang kabuuan ng school na 'to, may tumawag sa pangalan ko. "Miss Scarlet.." Lumingon ako.. At nakita ko ang isang lalaking naka-security uniform..
"Miss, Ako nga pala si John, security dito sa Academy.. Pinapasundo ka sakin ng HeadMaster.." Ngiti niyan sabi sakin.. "Hinihintay ka na niya kanina pa.. Tayo na! Malayo-layo pa ang opisina niya.." Ngiti niya ulit..
Binitbit niya ang iba kong gamit.. Pa'no ba naman kasi, once a month lang naman kasing umuuwi sa mortal world ang mga estudyante dito.. Nakarating na kami ngayon sa dito sa 3rd floor ng building na nasa gitna ng Academy..
Ginto ang estatwa, naka-red carpet and daanan.. Feeling ko di ko kayang makisalamuha dito.. Ang yaman naman kasi ng may-ari.. Wew!
================================================================================
Done updating po but short! Lame po am'sarey! :D
Nagre-review aketch ee.. Hihi! =)
THANKIES PO SA NAGBABASA AT MAGBABASA PA LANG! :D
Love ya all! 😘😘❤
~AbyGail893~
BINABASA MO ANG
Fantasia Academia: The Long Lost Legendary Princess
FantasyIsang babaeng hindi inakalang may mahikang taglay Natuklasan ng dahil sa Academia'ng kanyang pinasukan, dahil sa nalaman niya sa kinilala niya na ina't ama. ** Dating binabasa niya sa libro na malabong mangyari sakanya ngunit ngayo'y nakikita ng ka...