Breath, woman

Burn in Hell 2

Perspectief van: Buck

Met Elena's vlot dobberde ik op zee. Fantastisch hoe een 11-jarig meisje dit kon maken. Ze kon het echt goed. Mijn pogingen tot een deftig vlot bouwen liepen nooit goed af.
Ik merkte een vreemd geurtje op. Plots hoorde ik een schreeuw.
Een meisje. Ze gilde om James. Lousianna. Met een ruk draaide ik me om. Ik zag uit de bomen vuur opwaaien. Het leek nog niet verspreid.
  Ik peddelde zo snel ik kon naar de kust. Eenmaal aangekomen liep ik naar waar liep ik naar het grote ravijn. Ik ben er zeker van dat ik Lousianna hier ergens in de buurt hoorde schreeuwen. Ik was omgeven door bomen, rotsen en een dichter komend vuur.
 'Lousianna! James!', schreeuwde ik.
'Hier!', hoorde ik. Vlak boven mijn hoofd hing Lousianna aan een boom, waarschijnlijk om van uit die positie op wild te schieten. Boven haar zat James.
'Heel charmant om het meisje het dichtst bij de vlammen te laten', zei ik.

 In James zijn ogen zag ik niets dan angst. Ik keek naar boven. Vlak boven James waren rotsen waar wolven op stonden. Ze konden geen kant op buiten de onze. Rechts van hen was vuur, achter hen was een muur van steen  en links was een lange val met ons aan de afgrond. Ik zag hen klaarmaken voor de sprong. 
'Kom zo snel mogelijk uit die boom en volg me.' Ik wees naar de wolven, en de tweeling maakten dat ze daar wegkwamen.  We begonnen zo snel mogelijk naar de kust te lopen.
 'Elena!' Riep Lousianna. We planden het zo dat James de belangrijkste spullen uit de grot ging halen en op het vlot ging leggen, terwijl Lousianna en ik op zoek gingen naar Elena.
We gingen diep het bos in met lapjes voor onze mond om ons te beschermen van de rook. Aangezien we Elena niet vonden ging Lousianna oost en ik west. 
Dan zag ik haar in de bladeren liggen. Ze was omringd door vuur. Ademde ze nog wel?