YUSUF'UN MELEĞİ

11.BÖLÜM ( sevgin bile yalandı )

Melek

  Artık yürüyemeyeceğimi öğrendiğimde dünya başıma yıkılmıştı. Yürüyememek, kendi işini kendin halledememek, sürekli birilerinin yardımı olmadan birşey yapamamak çok kötü bir durumdu. Öğrendiğim ilk günlerde çok ağlamıştım. Ama artık alışmıştım bu duruma yani alışmaya çalışıyordum. Derdi veren Allah elbet dermanınıda verecektir. Vardır bunda da bir hayır.

  Hastaneden taburcu olmuştum. Eve geldiğimde biraz canım sıkılmıştı. Odam üst katta olduğu için kendi odamda kalmayacaktım artık. Annem alt kattaki odaya bana göre hazırlamıştı. En kötüsü de artık butiğe gidemeyecektim. Dikiş dikemeyecektim. Makinamı şimdiden özlemiştim. Kumaşları biçip dikmeyi özledim. İnşallah çok yakında yine işimin başında olacağım.

  Zeynep sağolsun hastanedeyken her gün beni ziyarete geliyordu. Ben uyanmadan önce de gelmiş, annem söylemişti. Eve gelince önceki kadar sık gelmiyordu. Sadece Zeynep değil Kenan da gelmiyordu. Eve geleli bir hafta olmuştu ve Kenan sadece taburcu olduğum gün beni eve getirmişti. O günden sonra bir daha gelmedi. Arayıp, sormadı. Neden böyle yapıyor anlamamıştım. Nasıl olsa yakında öğrenirdik derdini.
 
  Bugün yine Zeynep gelecekti. Numaramı almıştı, sabahtan arayıp geleceğini haber etti. Zeynep'i çok sevmiştim. Tanıştığımız ilk gün kanım kaynamıştı zaten. Güldüğünde yanaklarından çıkan gamzeler daha tatlı yapıyordu onu.  Güzel ve hoş bir karakteri vardı.

Kapı zilinin sesini duydum. Annem mutfaktaydı, koşar adımlarla kapıyı açmaya gitti.

" Hoşgeldin Zeynep." Annemin konuşmasıyla Zeynep'in geldiğini anladım. Biraz doğrulmaya çalıştım ,o an  Zeynep hızlıca yanıma geldi.

  "Oooo hastamız iyileşmiş" dedi. Zeynep'in yardımıyla doğruldum. Doğrulduktan sonra Zeynep ile birbirimize sarıldık.

" Hoşgeldin canım"

" Hoş bulduk canım benim, nasılsın"

" İyiyim Allaha şükür, iyileşmeye çalışıyorum"

   Sitemli şekilde söylediğimi düşünmeyin, bu halime de şükrediyorum ben. Daha kötüsü de olabilirdi.

  " Ama ben seni iyi görmüyorum. Yüzün solgun duruyor. Canını sıkın bir durum var. "

" Yooo...iyim iyi merak etme sen. "

  " İyi bakalım sen öyle diyorsan..."

  " Evet canım. Eee sen nasılsın. Nasıl gidiyor. "

  " Çok şükür ben de iyiyim. Bir değişiklik yok. İdare eder. " Her zamanki gibi enerjikdi. Anne babasını küçük yaşta kaybetmiş. Ama nasıl öldüklerini anlatmamıştı. Ben de sormadım. Zaten anne babasını sorarak canını fazlasıyla sıkmıştım. Ama ben nerden bilebilirdim ki.

Zeynep ile vakit çabuk geçmişti. Zeynep'in telefonuna mesaj geldi. Okuduktan sonra bana baktı.

" Canım, ben gideyim artık abimde gelmiş."

  " Tamam canım. "Aslında gitmesini istemiyordum ama yapacak bir şey yoktu. Sandalyeden kalkıp yanıma geldi sarıldı.

" Kendine iyi bak, Allah'a emanet ol"

" Sağol canım sende, güle güle."
Bende bi süre sonra yatağa uzanıp yattım.

  Gece rahat uyuyamamıştım, ağrılarım vardı biraz. Tam uykuya dalacakken sabah ezanı okundu. Uykum yine kaçmıştı. Ezan bittikten bir süre sonra merdivenlerden sesler gelmeye başladı. Sonra sessizce odamın kapısı açıldı. Annem kapı aralığında kafasını içeri girdirdi. Benim uyanık olduğumu görünce gülümsedi.