James POV.
Napakasaya ko ngayon kase kami na talaga ni xyxy. Hindi ko akalain na magiging kami. Dati kase tumitingin lang ako sa kaniya sa malayo, umaasa na mapapansin nya. Tapos ngayon? Kami na?! Finally!. Hinding hindi ko sya papakawalan.
*lumipas ang ilang buwan*
October.
"James! Laro tayo basketball mamaya!" Sabi ng isa kong kaklase.
"Sige! Sama mo na din sila luke!" Tugon ko.
"Sige! sige!" sabi niya at sabay alis.
Kanina pa ko nandito sa classroom pero wala pa din si xyxy, Hindi kaya siya papasok? hays.
--kriiiiiiiiiiiiinnnnggggggg--
--xyxy mahal ko calling--
"Xyxy!"
"Jeje di ako makakapasok ngayon masama pakiramdam ko."
"Gusto mo puntahan na kita diyan? absent na lang ako, aalagaan na lang kita diyan."
"no need to worry jeje! Nandito naman si mommy, Inaalagaan niya naman ako."
"Are you sure?"
"Yup! o sige bye na! Masakit na din ulo ko. Bye. I love you po!"
"Tawag ka lang pag kailangan mo ako okay?. Sige Bye I love you more! xyxy!"
---end call---
Pagkatapos ng tawag na yun, Pumasok na din ang teacher namin. Kataka taka kase may kasama siyang estduyante na nerd? New student siguro. Kaso October na diba?.
"Good Morning Class!" masiglang bati ng aming guro.
"Good Morning Ma'am!" Tugon ng buong klase.
"Okay. May ipapakilala ako sa inyo na bago niyong kaklase. Halika Mia punta ka dito sa harap. Let yourself introduce first." Sabi ni ma'am sabay tawag sa mia? o sa bago naming kaklase.
BINABASA MO ANG
Meant To Be
Teen FictionWalang taong dapat pagkatiwalaan. May mga taong mapanlinlang. Walang kasiguraduhan ang kasiyahang nalalasap ng bawat tao, Hindi natin masasabi kung may kapalit ba ang kasiyahang ito. Iisa lang ang sigurado. Walang permanente sa mundong ito. Lahat na...
