7. Bölüm

119 126 2
                                    

Uyandığımda burnuma hastane kokusu değilde adeta ben zenginim diyen kokuyla karşılaştım .
Meraktan etrafa göz attığımda fotoğraf çerçevesi gözüme çarpıyor .

Savaş ve hastanedeki karı koca yla birlikte üçü sarılmış 32 diş sırıtıp poz vermişlerdi .

Demekki savaş ' ın evindeydim .

Hala olanlara inanmıyordum .
Babam ölmüştü .
En iyi arkadaşımdan kazık yemiştim .
Gerçek ailem olmadığını öğrendim .

Hepside üst üstte geldiği için kaldıramayıp bayılmıştım .

Uyandığımda kendimi bu odada bulmuştum .

Savaş ve ailesi o kadar iyi kalpli insanlar ki , yanlız bırakmayıp evlerine getirmişlerdi .

Daha fazla sıkılmamak için yataktan kalkıp kapıya yöneldim .

Merdivenlerden aşağı inip göz attım .
İçerde kimse yoktu .
Acaba kimse yokmu ? düşüncesine dalmışken , belime sarılan ellerle kendime gelmiştim .

Arkama döndüğümde savaş ' ın yoğun sevgi dolu bakışlarına mağdur kaldım .

" Acıma " diyip belimdeki ellerini indirdim .

" Hep böyle bakıyordum . " diyip sarıldı .

" Evde kimse yokmu " diyip konuyu kapatmaya çalışıyordum .

" Bahçeye gidelim , annemler orda " diyip sorumu cevapladı .

Savaş önde yürüyor bende arkasından yürüyordum .

Sonunda bahçeye gelebilmiştik .

" Anne "  diye seslenen savaş  onların dönmelerini bekledi .

" Gelin çocuklar "  diyen annesinin dediğini yapıp yanlarına gidip koltuğa oturduk .

" Sana zarf var mehmet bey ölmeden önce yazmış " dedi kızıl melek .

Başımı anında ona çevirip elindeki zarfa bakıp gergince yerimden kıpırdandım .

VampLif  Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin