Best Friend / Michael Clifford (Bitti)

#16 | Beating

Michael Clifford, uğruna binlerce şiir, yüzlerce şarkı ve onlarca roman yazabileceğim adam şuan yanımda durmuş gözlerimin içine bakıyor ve bir tepki vermemi bekliyordu. O bana bakarken, bende onun yüzünü inceliyordum. Tanrım, ölürken bile görmek istediğim son şey onun gözleriydi. Ölümüm onun elinden olacaksa, huzur içinde ölebilirdim. Gözlerimi onun üzerinden çekip, karşımda duran ve içimi ürperten binaya baktım.

"Hazır mısın?"

Hazır değildim. Okula girmek için hazır değildim. Ben o kız değildim. Michael bana elini uzattığında, aklımdaki tüm düşünceler siliniverdi. Gözlerimi bana uzattığı elinden çekip, gözlerinin içine baktım. Bu gözler bana böyle baktığı sürece her şeye hazır olabilirdim.

"Hazırım." Dedim ve uzattığı elini tuttum.

"İşte başlıyoruz." Dedi ve beni de peşinden sürükleyerek okula girdi.

İlk on saniye her şey eskisi gibiydi ancak insanlar bizi fark ettiğinde hiçbir şeyin eskisi gibi olmadığını anlamıştım. Bütün gözler bize çevrilmiş, sanki zaman durmuş gibiydi. Kafamı eğerek, onları görmezden gelmeye çalıştığımda Michael'ın elimi bırakarak önümde dikildiğini gördüm.

"Neden başını eğiyorsun?"

"Be-ben cidden iyi hissetmiyorum. Herkes bana bakıyor ver buna alışık değilim. Gidebilir miyiz?"

"Ah, bak Adriana zor olacağını zaten biliyorduk değil mi? Kimse çıkıp sana kolay olacağını söylemedi. Ama utanması yada başını eğmesi gereken sen değilsin. Şimdi güzelim, saçlarındaki renklerin içine akmasına izin ver ve cesaretli ol."

"Selam çifte kumrular, bölmek istemezdim ama nedir bu -hey biz çıkıyoruz ve bunu bütün okula duyuracağız- tavırları? Ergenliğe beş saniye önce falan mı girdiniz?"

Ah, harika bütün bu olanların üzerine Charlotte çok iyi gelmişti! Sinirlerime hakim olamayarak Charlotte'un karşısına dikildim.

"Bunların hepsi senin yüzünden! Okula girip -hey biz çıkıyoruz- tavırları sergilemeyi istediğimizi mi sanıyorsun? Sen zaten bütün okula Michael ile aynı evde kalmaya başladığımı söyledin!"

"Pardon hayatım ama sanırım benim atladığım bir yer var. Sen benim bütün okula, Michael ile kaldığını söylediğimi nereden çıkarttın?"

"Tanrı aşkına Charlotte, hepimiz seni tanıyoruz."

Charlotte bir kahkaha attı.

"Neden gülüyorsun!" Diye çıkıştığımda gülmeye devam etti.

"Tanrım, hiçbir şey yapmadan bile siz iki eziği rezil edebiliyorum. Ben harikayım ve cidden -insanlar nasıl rezil edilir?- adlı bir televizyon programı falan yapmalıyım."

Ona boş boş baktığımızı görünce gözlerini devirdi.

"Çocuklar, çocuklar aynı evde kaldığınızı okuldakilere söylemedim ve söylemeyi de düşünmüyorum ama siz o kadar aptalsınız ki ben hiçbir şey yapmadan benim yerime kendi kendinizi zora soktunuz. Lütfen, bir daha ki sefere benim rolümü üstlenmeyin. Ah, bu arada sırf ruh hastası ve baştan çıkarıcı kuzeninle çıkacağım için yüzünü dağıtmayacağım Adriana ama bir daha karşıma geçip ses tonunu yükseltirsen senin için iyi olmaz."

Michael konuşmaya yeltendiğinde onu dinlemeden -selam ben bir sürdüğüm ve bu hoşuma gidiyor- yürüyüşünü yaparak yanımızdan uzaklaştı.

"Ne yani şimdi okula boşu boşuna el ele mi girdik?" Dediğimde Michael elimi tuttu.

"Zaten öğreneceklerdi sadece biraz daha erken oldu. İyi tarafından bak en azından rol yapmaya çalışmayacağız."

...