Bitmeyen Adam Bilmeyen Kadın #Wattys2016

Bir Kalemin Gözünden Aşk

Bir tırpan gibiydin
Hem acı çektiriyor
Hemde acılarıma dil oluyordun
Dile getirdiklerin ölüm gibiydi
Kalbimin ortasına ölüm getirdin
Hem yaşatıyor
Hemde her an öldürüyorsun
Kalemime göz yaşlarım serpildi
Ne çok tanık oldun
Gözlerimin ağlayamamaktan
Ellerimin yazmaktan şiştiğine
Ellerim gözlerimi yener oldu
Ama gözlerimde en az beş şiir eder
Sen biliyorsun yüreğimin dili
Sen biliyorsun kalemim
Benim ağlamam çiselemez sel eder
Bu yüzden gözlerim kuraklık yaşıyor
Kalemim başı sargılı koşuşturup
Kimi zaman seraplara aldanıp
Gözlerimden su dileniyor
Ey her cümlemin baş karakteri
Bu şiirim haşmetinden feyzlenir
Ey her harfimin mimarı
Ellerim seni tutmakla şereflenir
Kalemimle baş başayım geldi seher vakti
Gözlerim nasılda görebiliyor yelkovansız saati
Sanırım yine şiiri fazla kaçırdım
Saat yine beni sen geçiyor göz beneğim
İçimde ki bu sen hırsı bitmek bilmiyor
Ah kadın ne ilhamsın sen
Ne çok şey yazdırıyorsun
İçimde ilhamın bi türlü tükenmiyor
Kalemimde elimden gitmek bilmiyor
Bu gece aşkım da yitmek bilmiyor
Ellerim yazdıklarımı silmek bilmiyor
Kalbim sen diye attığından ölmek bilmiyor
Aslında biraz öksürsem içimden çıkıcak gibisin
Gıcık olmuş kalmışsın tarifsiz biyerde
İçinden nasıl atabilir seni ben gibi birisi
Şiirlerimle duman olup ciğerlerime kaçıyor gibisin
Ah ! Bir sen biliyorsun beni
Bir kalemin sesi ne denli çıkıyorsa
O tizlikte duyuruyorsun sesimi
Ah ! Bir sen biliyorsun içimi .
O zaman yaz !
Yaz ki ; duysun yedi secerem
İnsanlar insanları yargılıyor
İstemsiz duygularını seçerek .
Bir lâl olup susmak vardı sonsuza dek
Bir kör olup görememek vardı bu çirkinliği
Sağır olup bilememek vardı nedir ahenk
Aslında herbirimiz istiyoruz intiharın helalini .