Chapter 15

2.2K 69 1
                                    

C H A P T E R  F I F T E E N

“Teka, sino 'yung lilibre sa'ting dalawa?” Tanong ni Flare nang nakarating na kami sa cafeteria.

Oo nga noh, sinong lilibre sa amin kung gayong pareho kaming panalo o matalo kanina sa ensayo?

Tapos na ang training namin ni coach kanina. Dahil sa sobrang ubos ng aming mga enerhiya mula sa page-ensayo ay napagdesisyunan namin ni Flare na kumain sa cafeteria. Kasama rin namin si Daniel at Rose pero mukhang busy ang dalawang sa paghaharutan. Well, si Daniel lamang ang naghaharot.

Umirap ako tsaka tinignan siya, “Dapat ikaw na, palagi na lang kasi ako.”

Lumaki ang mga mata niya tsaka dahan-dahan kinalmot ang ulo niya. “G-ganun b-ba? Sige.”

She checked her account on her advanced watch. Just as she turned it on. May lumabas na hologram screen kung saan makikita namin ang profile at account niya.

It took her minutes to check on her account and it looks like she’s having a hard time. I took a quick glance at her account. At napalaki ang mga mata ko sa nakita kong balance niya.

Her balance was only 209 golds. Tanging isang tao lang ang makakain ng sariling niyang pagkain. My jaw dropped into the floor and I looked at her with disbelief.

Normally, the only way we could earn money while we are in exile is by our parents sending the money to us. The currency isn’t the same in the human world. Ang gamit nilang currency ay gold. And 10 golds is equivalent by one peso.

And by the looks of it mukhang hindi pinapadala si Flare ng mga magulang niya. Maybe because, they want her to earn money by herself? Pero imposibleng mangyari iyon. Another method by earning golds here is by accepting missions offered by the school’s administration. Pero iilan lang ang misyon na natatanggap din ng paaralan kaya malabo ring makakuha ng pera.

At...ang mahal ng mga bilihin dito. Mas mahal pa sa mga buhay niyo. Joke lang.

I sighed. Ayokong maghirap si Flare sa ganitong mga paraan. I don’t want her to suffer because of not having enough money. Mukhang ako na naman ang maglilibre.

“Ako na lang ang maglibre.”

She looked at me with twinkling eyes. “Sigurado ka?”

I nodded. She quickly hugged as if she achieved something great. I happily rolled my eyes and pat her back.

“Thank you, thank you, thank you! I don’t know how I would repay you.” She quickly faced and smile so wide that it could reach the heavens.

“No need. I just want you to finish school and her earn your own money. Huwag mong gastusin ang nasa account mo. You those for important stuffs.”

She nodded. Pinulpot niya ang kangyang kamay sa kamay ko. We were like a groom and a bride dahil sa posisyon namin.

“Tara! Let’s go to the counter!”

She dragged me all the way to the counter. Sumunod naman 'yung dalawa buti na lang alerto ring itong dalawa. Baka dahil sa sobrang paghaharutan nila, maiiwan namin sila diyan.

We quickly ordered our food. Since ako na iyong maglilibre, ako na rin ang nagbayad sa pagkain nila. Buti na lang pinadala ako ni daddy kahapon ng pera kaya malaki-laki itong nasa account ko.

After we received our food, ay tsaka kami pumunta sa House table namin. Since this is the season of killing, ay nahahati ang mga tables by houses. Buti na lang, mayron ding nakaupo na iilan sa table namin. So hindi kami nag-iisang grupo na kumakain. Baka kasi anytime, aawayin kami ng mga taga-ibang house.

Mystique Academy: The First Prophecy [OLD VERSION]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon