"ภาพวันเก่าๆที่แสนเลวร้าย"
"ที่ไม่สามารถลบมันจาก
ความทรงจำได้"
"มันคงจะตามหลอกหลอน
เจ้าของความทรงจำนี้
ไปตลอดชีวิต"
☆ บ้านตระกูลคิม
"ผมไว้ใจพี่นะ" เสียงเล็กๆจากคนที่นั่งอยู่บนเตียงทำเอาคนผมดำใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เขาดีใจกับสิ่งที่ได้ยินมาก แม้จะเป็นคำกล่าวสั้นๆแต่มันมากไปด้วยความหมายสำหรับเขา
"ก่อนหน้าที่ผมจะมาที่นี่ เดือนที่แล้วแม่ของเขาเพิ่งเสียไปครับ" คนตัวเล็กพยายามกลั้นน้ำแล้วพูดออกไปให้คนตรงหน้าที่ตั้งใจฟังอย่างใจจดใจจ่อ
"พี่จินคงจะเล่าให้พี่ฟังบ้างแล้วนะครับ" จีมินเอ่ยเบาๆพลางก้มหน้างุด
"อืม ฉันรู้มาบ้างแล้ว" ยุนกิไม่ปฏิเสธว่าเขาเองรู้ทุกอย่างจากปากซอกจินแล้ว แต่มันคงดีไม่น้อยถ้าคนตัวเล็กจะเล่าให้เขาฟังอีกครั้ง
"แต่มันมีบางอย่างที่ผมยังไม่ได้บอก ผมกลัว" น้ำเสียงสั่นเครือบ่งบอกอารมณ์ของคนตัวเล็กที่นั่งก้มหน้าพูดเบาๆอยู่อย่างนั้น
"...." ยุนกิเงียบและยังคงรอฟังบางสิ่งที่จีมินจะเล่าต่อไป
"ผมกลัว กลัวว่าพี่จินจะโกรธ...."
YoonGi : Talk
สิ่งที่ผมได้ยินเมื่อกี้ไม่ใช่ความจริงใช่ไหม ชื่อที่ผมไม่คิดว่าจะไม่มีวันได้ยินมันอีก ทำไมมันต้องหลุดออกมาจากปากคนตัวเล็กนี่ ทำไมกัน ทำไมต้องคนๆนี้ คนที่เคยทำผมเจ็บปวด ต้องมาทำร้ายคนตัวเล็กตรงหน้าผมในตอนนี้
