"อดีตที่คอยตอกย้ำ"
"ทำไมถึงเลือกที่จะ 'จำ'
มากกว่า 'ลืม' มันล่ะ"
ยิ่งกว่าการเสียรู้ 'โง่' หรือ 'ดีเกินไป' กันนะ ปาร์ค จีมิน
"ไม่ล่ะ ฉันเกรงใจ"
"แต่เราเป็นเพื่อนกันนะ ใช่ไหมจองกุก" ร่างเล็กหันหน้าไปถามคนสูงกว่าที่พยักหน้าหงึกๆตาม แหงล่ะขืนไม่เห็นด้วยได้อดกินกันพอดี
"ยังไงฉันก็เกรงใจ"
"วี ถ้านายเป็นเพื่อนฉัน นายต้องอยู่ที่นี่" สิ่งที่คนตัวเล็กพูดมันย่อมทำให้ใครบางคนยิ้มเยาะในใจได้เป็นอย่างดี
"นายบังคับฉันไอ้เตี้ย"
"ย่าห์! ไอ้ดำ" ตามมาด้วยเสียงหัวเราะของทั้งสามคน ที่ดูสนุกสนานกับการล้อกันไปมาไม่มีที่สิ้นสุด
วีและจีมินเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กแล้วเขาน่ะรู้จักกันตั้งแต่เกิดเลยด้วยซ้ำ bornfriend ที่รักกันมากที่สุด อาจเป็นเพราะสายเลือดเดียวกันภายในตัวทั้งสองคนที่มีอยู่ครึ่งหนึ่งจากผู้เป็นพ่อ ใช่ คุณฟังไม่ผิดหรอก วีและจีมินเป็นพี่น้องต่างมารดา จีมินแก่เดือนกว่าวีไม่เท่าไหร่ทำให้ทั้งสองเป็นเพื่อนกันได้อย่างไม่ยากนัก
ส่วนจองกุก เพิ่งได้พบกับเขาทั้งคู่เมื่อสมัยเรียนมัธยมปลายที่โซล ทั้งสามจึงเป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่ตอนนั้น
"ห้องวีอยู่ติดกับห้องฉันนะ" คนผมเทาตัวเล็กชี้ไปที่ประตูไม้สักบานใหญ่ซึ่งถัดไปเป็นห้องของตัวเองกับร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างกัน
