*เรื่องนี้เกิดขึ้นจากความมโนของไรท์ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องต่อศิลปินแต่อย่างใด
**ต่ำกว่า19+อ่านได้จ้า
I love you brother
นับเป็นเช้าที่สดใสถ้าไม่นับว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของ ปาร์ค จีมิน ตั้งแต่มีการรับน้องไปเมื่อเดือนก่อนของคณะ เด็กผู้ชายที่ชื่อ จอน จองกุก ก็กลายเป็นที่น่ารำคาญของผมไปโดยปริยาย เด็กนี่ชอบทำตัวน่ารำคาญอยู่เรื่อย ผมจึงต้องมีชีวิตอยู่อย่างหลบๆซ่อนๆในรั้วมหาลัยแห่งนี้
"จีมินคร้าบบบ"
นั่นไง ไม่น่าไปนึกถึงมันเลยครับ มันเดินมาโน่นแล้วㅠㅠ
"กูเป็นพี่มึงนะ"
ผมเอ็ดใส่มันประจำครับ เด็กนี่ไม่เคยเรียกผมว่าพี่เลยสักครั้งอ่ะ ถึงผมจะมีส่วนสูงน้อยกว่าจองกุกไม่เท่าไหล่(ใช่ไม่เท่าไหล่-_-) แต่ผมแก่กว่ามัน2ปีเลยนะครับ ตั้ง2ปีเลยนะ
"ใครเค้าเรียกแฟนว่าพี่กันล่ะครับ"
ว่าจบร่างสูงก็ยิ้มโชว์ฟันกระต่ายเป็นเอกลักษณ์มาให้ ถามกูหน่อยกูชอบมั้ยยย เออ ชอบ หล่อชิบหายเลยวุ้ย
"ใครแฟนมึง"
ประโยคที่ต้องพูดกรอกหูมันซ้ำทุกวันๆ ไม่ได้ช่วยให้ไอ้เด็กตัวสูงนี่ละความพยายามที่จะจีบผมเลยสักครั้ง ครับ จองกุกกำลังจีบผมอยู่ เป็นเวลาหนึ่งเดือนได้แล้วที่เขาเริ่มจีบผม ตั้งแต่วันรับน้อง จองกุกบอกชอบผมวันนั้นเลยเพราะเรามีโอกาสได้ใกล้กันตอนเกมส์ผูกขาอะไรนั่น ซึ่งผมคิดว่ามันคงเป็นความซวยที่น้องรหัสของเพื่อนรักอย่างไอ้แท คือจองกุก หลังจากวันนั้นเลยพาลต้องเจอหน้ามันทุกวัน
"จีมินไงครับ"
ยิ้ม ยิ้มอีกแล้วโอ้ยย อีกนิดกูคงใจอ่อนได้ตกลงปลงใจเป็นแฟนมึงจริงๆแน่ ไอ้เด็กยักษ์(?)
"ไปไกลๆตีนกูเล-"
"ผมเหนื่อยจังจีมิน"
