set him straight • jicheol

074

"ANDYAN na siya. Ayoko pang mamatay, Hoonie."

I motioned him to keep quiet. Idinikit ko ang daliri ko sa bibig niya at pinanlakihan siya ng mga mata. Palihim siyang tumango.

Soonyoung's surely scared. Nanginginig kasi siya at pawis na pawis na. I can even his very cold hands in my back kahit na may suot ako. I can hear his heart pounding wildly in his chest, matching mine.

Yeah, I'm afraid. I've never seen Seungcheol got mad. Napikon, oo. But galit? Hindi pa. And Seungcheol is a kind person, at sure akong kapag nagalit siya ay talagang nakakatakot.

"LEE JIHOON! ILABAS MO ANG LALAKING YAN!"

Napapitlag kaming dalawa ni Hoshi. The speed of my heart fastened. His voice echoed and roared around the whole room.

Letse. Hahampasin ko ang sino mang nagsabi kung nasaan kaming dalawa. Hahampasin ng malaking piano!

"Jihoonie,..di pwedeng masapak ako ngayon. Baka bastedin ako ni Channie," Soonyoung pleaded.

I closed my eyes. I breathed hard and blew a sigh afterwards. Ilang boses ko iyong inulit.

I didn't think of this. Madali ngang mapikon si Cheol, at mabilis din pala siyang magalit.

Kaninang nakita ko siyang naglalakad sa hallway ay kitang kita ko kung gaano kaintense ang galit niya. His face is so red and his eyes are hooded with anger. Nakakuyom ang nga kamao niya. Halos lahat ng estudyanteng nadadaanan niya at pinagtatanungan ay parang maiiyak na rin sa takot. That's when it sank to me that he's not just pissed, he's mad. Very very mad.

Sumobra yata ako sa joke ko sa kanya. Hindi ko naman alam na ganun pala kalala ang nararamdaman niya. Na halos gusto na niyang sirain lahat ng rules na siya rin ang gumawa. He threatened our schoolmates, shouted at them and almost showed violence. And he is willing to show violence in this room also.

"Jihoo—"

Ramdam ko ang pagputla ko ng magbukas ang pintuan ng storage room. Napabukas ang nga mata ko ng wala sa oras ng niyakap ako ng Hoshi ng mahigpit.

Crap. The devil's here.

"Bitawan mo siya," he said dangerously.

Sa halip na sundin siya ay humigpit pa ang yakap ko kay Soonyoung.
"N-No. Ano man ang problema mo ay huwag mong idaan sa dahas! Sabihin mo ng maayos!," I shouted.

"Lee Jihoon...bitawan mo siya. Huwag mo siyang hahawakan..."
His voice is laced with danger but there's bitterness at the edge.

Sinubukan kong umikot at lingunin siya without breaking my contact and grip on Hoshi's hands. The moment I met his eyes, my heart pounded more violently, almost breaking my ribs.

Nakakainis mang sabihin, pero sa sitwasyong ito ay nagagawa ko pa rin siyang purihin mentally. Ang hot niya kasi tingnan. Nakabukas na kasi ang tatlong butones ng suot niyang polo at kitang kita na rin ang manipis at basang basa ng pawis niyang sando sa loob. Sweat is trickling down from his temples to his neck, making him look erotically seductive. Arg. We're having the worst moment here! Can't just my mind function in the right way?

Ipinilig ko ang ulo ko para ayusin ang takbo ng isip ko, bago tiningnan siya ng masama.
"Ayoko, sasaktan mo lang siya," I said.

Mas sumimangot siya. "Ano naman ngayon kung sasaktan ko siya? Kasalanan niya yun! Lagi na lang siyang nakikialam!," katwiran niya.

Gustong-gusto ko ng umiling dahil talagang halatang-halata naman ang selos sa boses niya. But I remained my face stoic. Hanggang di siya umaamin!

"Ano naman ang pinapakialaman niya? Wala naman ah! My Soonyoung here is just being my Soonyoung! Wala siyang ginagawang masam--"

"He's taking you away from me! And don't call him yours!," he cutted.

Nagsaya na lahat ng nagsaya sa loob ko dahil sa sinabi niya. Pero talagang di ako magrereact hanggang di niya nililinaw.

"I'm not taking anything from you! Dahil simula palang ay akin na si Hoonie ko! At hindi siya sayo!," sigaw ni Soonyoung.

Kung kanina ay takot na takot siya, ngayon ay alam kong iba na rin ang reaksiyon niya. He's starting to forget Seungcheol's rage and see everything amusing. Ang kapit niya sa kamay ko ay parang di na dahil sa takot kundi para mang-asar na lang. Oo, nang-aasar na rin ito.

Seungcheol growled and glared at our intertwined hands. His face turned red with anger. "Ex-boyfriend ka lang niya!," sigaw niya.

"Ano naman ngayon? Ex-boyfriend nga ako, ibig sabihin, minahal niya ako! At di lang ako basta ex-boyfriend ngayon! I'm his suitor!"

Tumango tango ako at kunwaring tiningnan ko siya ng masama. "Suitor ko siya kaya huwag mo siyang sasaktan!"

"Wtf?!"

I glared at him. Minumura na ba niya ako?! "At saka ano bang pake mo? Mission mo lang ako! Di mo ako kaibigan, anak, kapatid o ni boyfriend!"

Doon siya natigilan. Nawala ang kislap ng galit sa mga mata niya. At napalitan ng isang kakaibang tingin. Parang bigla siyang may naalala. Napataas ang mga kilay ko sa inakto niya.

Wala namang mali sa sinabi ko. Dapat siyang mainis sa sinabi ko! Dapat mas mapikon siya at magalit para magburst na siya! Para magsalita na siya at umamin!

"Anong iniisip niya?," pabulong kong tanong kay Hoshi.

His eyes sparkled when he looked down at me. Humigpit ang hawak niya sa kamay ko at ngumiti siya ng palihim sa akin. "Contract," he whispered.

Nanlaki ang mga maliliit kong mata. Unti-unting sumilay ang ngiti sa mga labi ko ng tumingin ako sa gawi niya. I hid the smile quickly when he raised his head and looked at me. His lips slowly stretched a phantom smile. Biglang lumiwanag ang mukha niya ng tumingin siya sa mukha ko. He put his hands on his waist and smiled crazily.

Hot.

Napahawak siya sa pawisan niyang noo at napangiti na ng maluwang.
"Oo nga no. I forgot the mission," he paused and bit his lower lip. "Boyfriend..."

Kinagat ko ang dila ko. He already know about the contract. God!

"I kissed you before...," he said.

That means....

"...technically, sa akin ka na."

-