Nahampas ko ang manibela. Rea. Rea please sana nasa bahay kapa. Sana nanjan kapa. Makakapatay ako kung mawawala pa pati ikaw. Rea please, you promise. "Fuck!" Sigaw ko sa kotse sabay hinto sa tapat bahay ko. Pumasok ako agad at hinanap si Rea "Rea?!"
"Rea asan ka?!"
"Lorean?!"
"Where the fuck are you?!"
Pero wala paring sagot. Asan ka Rea? Asan ka? Nagring bigla ang cellphone ko. "Hinahanap mo siya?" Nanlaki ang mata ko. Paul.. "Tarantado!" Sigaw ko. Pero walang magagawa tong Galit ko. Kailangan ko malaman kung asan siya.
At mukhang isang lugar kang ang nasaisip ko at pinaroroonan nila. "Alam kong alam mo na kung saan ko Sige pwedeng itago. Kaya naman, nag handa ako ng surpresa para sayo" nakinig lang ako saknya. At Sinimulan na mag drive papunta sa kinaroroonan nila. "Gusto mo siya marinig? Ito oh.." Umiiyak lang ang narinig ko, at Maya Maya isang nakakabinging sigaw. Sigaw ni Rea, anong ginagawa ni Paul saknya?! "Rea?!!" Sigaw ko. Pero hindi siya sumasagot at Puro Iyak niya lang ang naririnig ko.
"Ano ha JL? Ang ganda ng boses niya diba? Lalo na kapag sumisigaw." Demonyo ka Paul. Ginagawa mo kay Rea ang ginawa mo sa babaeng minahal ko ng sobra noon. Baliw kana.
"Alam kong kahit anong sabihin ko hindi ka makikinig. Antayin mo lang ako jan. Ako mismo papatay sayo" yan ang Huli kong sambit Pagkatapos ay pinatay ko ang tawag at tinawag si Seth "Seth. Sumunod kayo. Alam niyo na kung saan." Tapos pinatay ko na ang cellphone at nag drive ng Mabilis.
Rea, please naman. Please lang. Wag kana mawala. Wag na ikaw.
•••••••••••••
LOREAN'S POV
Nagising ako ng Buhusan ako ng malamig na tubig. Pero hindi ako maka pagsalita at hindi rin ako Makakita dahil sa Panyo na nakatapal sa aking mata at duct tape sa aking bibig. "Hi, Rea." Isang pamilyar na boses ang aking narinig. "Paul nga pala. Yung stalker mo and dahilan kung bakit ka pinalayas ng maaga sa inuupahan mo"
Paul? Sinong Paul? Mabilis niyang Tinanggal ang duct tape sa bibig ko. At ramdam ko ang sakit ng pagtuklap ng Balat sa bibig ko. Nakatali ang kamay ko sa likod ko at upuan. Pati na din ang aking paa. "Ano bang kailangan mo?" Sambit ko. Tumawa lang siya sino kaba talaga? "Anong gusto ko? Anong gusto ko?" Biglang lumakas ang boses niya na nagpakaba saken. Bumilis ang tibok ng puso ko at nanlamig ang buong katawan ko
"Ang gusto ko, ikaaaaw. Pero dahil mukhang mahal mo si JL, papatayin na lang din kita."
At isang malakas na magkabilaang Sampal ang natanggap ko. Namumuong luha at kumikirot ng pisngi ang nararamdaman ko. "Tama na! Maawa ka" sambit ko saknya. Na tuluyan na akong umiyak. "Hindi ko alam ang sinasabe mo. Pakawalan mo na ako!"
"Tahimiiiik!! Tanga kaba?! Akala mo ba papakawalan pa kita sa mga oras na to? Ha? Hinahanap kana nun ni JL sa bahay niyo sa mga oras na to. Akin na telepono ko" hindi ko na mapigilan umiyak at magisip ng kung ano ano. Ito lang pala kahahantungan ng buhay ko, pinahirapan pa ako.
"Gusto mo siya marinig? Ito oh.." Yan ang sambit ni Paul sa kausap niya. At may kung anong mainit na bakal ang pumaso sa binti ko. Sumigaw ako ng malakas sa sakit. Ano bang ginawa ko? Bakit ako pa? Bakit ba nangyayare saken to? "Papunta na yung super hero mo. Pareho kayong mamamatay" sambit ni Paul at tsaka ko narinig ang yapak niya na papaalis na. At nilagyan ulit ako ng tape sa bibig.
JL, dadating kaba? Kailangan kita. May importante pa akong sasabihin sayo. JL... Please, Puntahan moko.
Ilang minuto na ang nakalipas. Pero wala parin. Ganon na lang pala, iiwan din niya ako.
Biglang bumukas ang pinto at kung sino man ang naglakad papalapit saken. Tinanggal niya ang tali sa paa ko at hinila ako patayo. "Wag kang ta-tanga tanga. Maglakad ka!" Sigaw ni Paul saakin. Tinanggal niya ang Panyo na naka takip sa mata ko at masilaw sa ilaw. Duon ko lang napagtanto na nasa rooftop kame Pero mapuno ang lugar.
Nagpupumiglas ako saknya pero isang malakas na suntok ang natamo ko sa aking tyan. Napapikit ako sa sakit. Pagdilat ko ay may kausap si Paul "akala mo ba ganon ako Katanga para idala ko siya jan? Alam ko na kung saan ka pupunta. Kaya naman mas inilayo ko si rea."
Lumapit siya saken at hinawakan ako sa pisnge. Si JL ba ang kausap niya? Bigla niyang tinanggal ang tape sa bibig ko. At tinapat ang telepono sa tenga ko. "JL?" Mahina kong sambit. "Rea? Rea, Hahanapin kita. Wag kang magalala-" at hinila na ni Paul ang telepono. Wala akong ibang Magawa kundi ang umiyak.
"Itigil mo na to!!" Sigaw ko saknya. "Tumahimik ka. Gusto mo ba madatnang Patay ni JL ha?"
Maya Maya ay may mga tauhan na siya na dala ang upuan at tali. Pinaupo nila ako ulit dun at tinali and paa.
Binaba na ni Paul ang telepono at nilingon ako. May kinuha siya sa bulsa niya, isang kutsilyo. Bumilis ang tibok ng puso ko. "Paul, Maawa ka please. Wag mo gawin to" ngumisi siya at pinaandar sa pisngi ko ang Maliit na kutsilyo. "Papatayin na lang kita, kapag Nandito na siya para mas masakit."
Sambit niya at diniinan ang kutsilyo sa braso ko na nagiwan ng mahabang hiwa. Napapikit ako at kinagat ko ang ibabang labi ko para matiisan ang sakit. Tinanggal na niya Ito at hinagis palayo. Akala ko duon na Magtatapos yun habang pumalatak ang Dugo ko sa lapag. Pero hindi. Ibinalik niya ang blind fold sa mata ko.
Pinunit niya ang damit ko. At biglang may mainit na bakal na pumaso ulit saaking gilid. Hindi ako makasigaw. Tinitiis ko lahat ng sakit. Naulit ng pagpaso pero hindi na bakal. Upos name ng sigarilyo sa aking leeg. Ramdam ko ang tali sa aking mga kamay na unti unti nang nawawala sa aking Pandama. Marahil sa sakit ng aking nararamdaman.
Natigil ang pananakit nila saken ng ilang oras. At hindi ko namalayang lumalalim na pala ang gabi.
BINABASA MO ANG
His Property (Short Story)
Short StoryLorean Mandellago A very independent woman that have goals in life. To be successful. But she has a difficult time finding a job for her own. She is so desperate to find a job. "I think this is my destiny. To live by my own, struggling alone." - Lor...