His Property (Short Story)

Chapter nine

Rinig kong bumukas ang pinto sa may bandang kanan. Nandirito parin ako sa rooftop at ultimo Hangin ay hindi ko na maramdaman. Sunod sunod na nayapak ang narinig ko. Inalis nila ako sa upuan at tinali. Hindi ko alam kung paano pero naitali nila ako. Magkawilay ang kamay pati ang paa.

Hinubaran nila ako at nilagyan ng tape sa bibig. Ganto nalang pati ang iniingatan ko, mawawala rin dahil sa ganto. JL, asan kana? Pinanghahawakan ko ang mga sinasabe mo. Naghihintay ako.

Isang lalake ang Humawak sa katawan ko, nagpupumiglas ako perk isang Sapak sa panga ang natanggap ko. Madaming kamay ang bumaboy saaken. Humawak sa iba't ibang parte ng katawan ko. Hindi na ako nagulat ng may pumasok sa kababaihan ko at humahalik sa dibdib ko. Ang sakit sa ibaba, Pero mabibilis na thrust lang ang natanggap ko.

Imbis na masarapan ako, nandidiri ako. Bakit ako pa? Bakit kailangan saken? At hindi lang yun. Nagulat ako ng may pumasok sa pwerta ko. Masakit din. Jl...

Jl, asan kana? Tulungan moko..

Nang marating nila ang gusto nila Bumitaw na sila. Akala ko tapos na, pero isang latigo ang humampas sa likod ko. Napa liyad ako sa sakit. Basang basa na tong Panyo ng mga luha kong di makatarungan. Ilang latay as likod. At ibang lalake naman ang pumasok sa kababaihan ko at pwerta. Hanggang sa narating ko ang aking katapusan pero sila hindi pa.

Sampong lalake ang pumasok saken. Ang bumaboy ng Katauhan ko. At mga Dugo na tumutulo mula sa likod ko.

May pumalupot saaking tuwalya at umalis na ang mga lalake.

Hindi ko namalayang Nakatulog ako sa Pagod at sakit. Hindi lang physical kundi pati mentally.

••••••••••

JL'S POV

anong oras na Pero hindi parin ma tract ang cellphone na ginamit ni Paul. Rea, ano nang nangyayare sayo? "Cleo?!" Sigaw ko "JL, nahanap ko na." Sambit ni Seth. Nagayak na kaming lahat para umalis at hanapin si Rea.

Malayo Layo ang lokasyon nila at liblib. Kaya kailangan mag ingat. Pero kukunin ko ng buhay si rea. Hindi siya mawawala, not this time.

••••••••••

REA'S POV

Nagising ako sa mga putok ng baril sa baba. Nakatuwalya parin ako pero nakahiga na ako sa isang papag. Hinihiling na sana panaginip lang ang lahat. Na sana walang ganong mangyare. Pero hindi, dahan dahan akong bumangon sa sakit ng mga pasa at sugat sa akong katawan. Nakaramdam ako ng paghihilo kaya Napahawak ako sa aking ulo.

Biglang bumukas ang pinto at tumambad sakin si Paul na may hawak na baril. Dahan dahan siyang lumapit papunta saken. Hindi na ako umalis sa kinatatayuan ko dahil alam ko naman na ang kahahantungan ko. Death.

Bumulong siya saken "anjan na yung super hero mo. Sadly, hindi ka ligtas ngayon." At dalawang putok ng baril ang narinig ko at tumama sa likod ko.

••••••••••

JL'S POV

umakyat ako papunta kung saan ko nakitang pumasok si Paul. Mabilis pa sa Mabilis ang kilos ko hanggang sa, dalawang putok ng baril ang narinig ko. Bumilis ang tibok ng puso ko at nanlambot ang tuhod ko.

Sinipa ko ang pinto at tumambad saakin ang isang babaeng nakangiti. Isang ilaw lang ang nandito kaya hindi ko masyado maaninag. Nang mapansin kong si Rea yun tumakbo ako papalapit saknya at niyakap siya ng Mahigpit.

"Salamat dahil dumating ka.." Bulong niya. "Shh. Nandito na ako." Pero ang pinagtataka ko pawis na pawis siya at bakit nakatowel lang. May naramdaman akong basa sa likod niya, inangat ko ang kamay ko at nakita kong puno ito ng Dugo.

Nanlaki ang mata ko at Bumitaw kay Rea, bumagsak ang towel na nakapaikot saknya. Napuno ako ng Galit at sakit nang tumambad saken ang halos malamog na nakatawan Ni Rea. May mga paso sa iba't ibang parte ng katawan. May mahabang sugat sa braso. Pasa sa tyan at mukha. Nagtama ang paningin namin. Pero Ngumiti lang siya. Paano niya pa nakukuhang Ngumiti?!

Napaka lakas na tao niya talaga. Hinawakan niya ang pisngi ko. "Mahal na mahal kita..." Mahina at paos niyang sambit. "Anong ginawa nila sayo?" Maamo kong tanong. At hinawakan siya sa pisngi pati sa likod. Pero umaray siya "bakit?" Tanong ko. Namumutla na siya at nanlalamig. "Masaya lang ako at nandito kana."

"Rea.. Mahal na mahal din kita. Please wag mokong iwan"

"Babantayan naman kita. Kahit saan."

At sa isang iglap bumagsak ang katawan niya sa mga braso ko. Huminto ang mundo ko, kasalanan ko to. Kasalanan ko kung bakit nangyare to. Alam kong kanina pa Nandito si Paul humigpit ang hawak ko sa baril ko at lumingon sa likod tsaka siya pinaputukan ng madaming beses. Bumagsak din ang katawan niya Hinagis ko ang baril at Binuhat si Rea. Tinakpan ko ng tuwalya ang katawan niya. Tsaka kame lumabas ng kuwarto.

Sa liwanag ko nakita ang pagkawala ng kulay niya. At mas madami pa siyang sugat.

Rea please. Wag ikaw, wag ngayon. Ako na lang, mamamatay ako kung wala ka din. Please kaya mo yan. Malakas ka.

Pagkadating namin sa hospital sinabe ng doctor na dead on arrival. Nung una hindi ko matanggap pero wala. Ganon talaga, kapag mahal mo, mahal mo Patay man o buhay. Magiging loyal ka nanjan man siya o Wala

Sa autopsy, lumabas na ginahasa din siya. May mga internal bleeding sa iba't ibang parte ng katawan. At hindi lang yun, pati sa maseselang bahagi ay may mga paso ng sigarilyo. May latay din siya sa likod, na halos malalalim at hindi mo na alam kung ilan. At pati na ang dalawang bala sa kanyang likod na sanhi ng pagkamatay niya. Nasuntok ko ang pader. "Bro." Sambit ni glen. "Bro, kung hindi ko siya iniwan. Hindi mangyayare to." Sagot ko saknya. "Wag mo sisihin sarili mo." Sagot ni Cleo. Nginitian ko sila at sinubukan maging malakas. Kahit ang totoo, hirap na hirap ako. lumabas kame ng hospital ni Glen. Hindi ko napigilan at Naupo ako sa isang tabi at duon umiyak.

"Wala man lang akong nagawa. Hinayaan ko silang Pahirapan si Rea, si Rea tumanggap Lahat ng sakit na dapat ay akin." Kinuyom ko ang mga kamao ko sa aking buhok. Patuloy na tumutulo ang mga luha ko. "Mas mahal mo siya Kesa kay Dane?" Tanong ni glen at umupo sa tabe ko.

"Wag mo na itago, JL. Kita ko sayo kung paano mo siya tignan the way na hindi mo Tinignan si Dane noon." Umangat ang tingin ko saknya at pinunasan ko ang luha ko. "Para akong bading noon. Na natakot, pero iba ngayon." Sambit ko saknya. "Alam ko bro."

"Ang tanga ko. Ang sakit tignan na yung babaeng mahal mo, ay nakahiga sa malamig na kama at wala ng buhay. Lalo na kapag ganon ang sinapit. Tangina naaawa ako saknya, Namatay siya sa ganong paraan. Hindi ko man lang alam, na ganon ang gagawin saknya."

Inakbayan ako ni glen at pareho kameng huminga ng malalim.

"Alam naming lahat na mahirap para sayo. Kaya Nandito kame para damayan ka, bro di ka Nagiisa. Nandito parin kame."

Sambit ni glen na nakangiti.

"Glen, mahal na mahal ko siya. Bakit lahat ng minamahal ko nawawala saken? Si mama, si Dane ngayon naman si Rea. Ganon naba ako ka malas kaya lahat ng mamahalin ko mamamatay?"

Nagkibit balikat lang si glen.

"Mahal ka namin bro."

Ngumiti ako at tumayo na. Para umuwi at Mamili ng susuotin ni Rea. Alam niyo ba yung pakiramdam na parang paulit ulit ulit Sinasakyan ang puso mo sa sakit? Doble nun ang sakit na nararamdaman ko.

Sa sobrang sakit parang hindi na ako makahinga. At mas lalong kumikirot kapag maghahanap kana ng damit na isusuot niya... Sa burol niya at sa susuotin niya habang buhay.