Het leven van een prinses

Het begin

Alles begon op een vroege dinsdag morgen. Mijn moeder en ik waren in de bakkerij deeg aan het kneden om broden te maken. De zon scheen en de vogeltjes fluiten een prachtige ochtend lied. De deur stond open om de warme lucht van de lente bries naar binnen te laten. De eerste klanten kwam al vroeg binnen om brood te kopen. We waren de enige bakker in het dorp waardoor we iedereen kende. Mijn moeder was erg geliefd bij de mensen vanwege haar zachte karakter en vriendelijkheid. Helaas waren de meeste dorpeling arm waardoor ons brood zelf als enige bakkerij niet altijd goed verkocht. Tijdens het bakken van het brood in de oven liep ik naar buiten om even te genieten van de zon, ik ging zitten op de stoeprand en zakte onderuit. De lucht was helder blauw zonder wolken. De geur van het verse brood kwam naar buiten waardoor het niet alleen mensen aan trok maar ook de straat katten. Met een zacht kopje duwde Snoes haar gezichtje tegen mijn hand. "Dag Snoes" zei ik terwijl ik een aai over haar kopje gaf. Haar vacht was warm van de zon. Ik stond op om een kommetje melk te halen en een stukje brood. Terwijl ik de melk inschonk was mijn moeder even met wat klanten aan het praten. Het ging over de koninklijke bijeenkomst op het plein vanmiddag. Iedereen moest aanwezig zijn. Eens in de zoveel tijd komt de koning langs met zijn dorps spreken om aankondigingen te maken over de plannen voor het dorp. Met een kommetje melk en een snee brood liep ik terug naar buiten om Snoes iets te geven en zelf de rest op te eten. Ik ging weer zitten en ze klom op me schoot. Samen zaten we nog een tijdje in de zon tot dat haar melk op was en het brood ook. Met een diepe zucht kwam ik overeind en veegde de kruimels van mij af. "Ik ga weer Snoes" zei ik en liep terug naar binnen. "Fioon, haal jij de broden er even uit ik ga me even opfrissen voor de bijeenkomst op het plein" zei mijn moeder. "Zal ik doen" zei ik. Mijn moeder is de enige die me 'Fioon' noemt. Met een paar lappen stof over elkaar heen pakte ik de broden uit de oven zodat ik me niet zou branden. Ik snee de broden in sneetjes en zetten ze op de plank bij het raam. Zo konden klanten al zien wat ze wouden. De winkel was leeg dus begon ik maar te vegen en op te ruimen. Sommige klanten aten hun brood hier al op, we hadden een tafeltje met 4 stoeltjes staan zodat mensen gezellig konden zitten. Terwijl ik de meel weg zette lette ik niet op waar de bezem stond en struikelde ik en vloog de meel door de lucht en vol over mij heen. Mijn moeder liep binnen en schoot direct in de lach "oh Fioon je zit helemaal onder ga je maar snel even wassen dan gaan we zo weg" zei ze lachend. Ik stond op en verdween mopperend naar boven. Na een lange tijd poetsen was ik meel vrij. Met mijn haar in een knot en een schone jurk met ballerina's kwam ik weer terug naar beneden. "Wat ben je toch mooi" zei mijn moeder met een trotse blik op haar gezicht. De winkel zag er weer netjes uit en we vertrokken maar het plein. Een menigte van mensen stond al bij het podium te wachten. De koning kon elk moment komen. Ik keek om me heen of ik Simone zag, mijn beste vriendin. Maar ze was nergens te bekennen. Er klonk een luide blaas op een trompet en daar stond de dorps spreker met een rol en schraapte zijn keel. "Een hele goedemorgen allemaal" begon hij. "De koning heeft een paar nieuwe mededingen voor jullie" zei hij. De koning verscheen ook en de mensen begonnen te klappen en juichen. Met een lieve glimlach en zwaai begroette hij de mensen. "De aankondigingen luiden als volgt" sprak de dorps spreker. "De oogst gaat goed en we verwachten veel groentes deze zomer" zei hij blij en het volk klapten. "De dorps fontein word vernieuwd en groter voor de kinderen om er in te kunnen spelen" was het tweede nieuws met weer geklap van het volk. En het laatste en grootste nieuws was, "de koning wilt trouwen maar heeft nog geen vrouw gevonden dus voor alle vrouwen in het dorp zonder man, komt u langs op het kasteel" zei hij en het gegil begon. Alle vrouwen waren druk in gesprek over wanneer ze zouden gaan en wat ze aan zouden doen. Ik keek mijn moeder aan maar zei bleek heel kalm te zijn. "Kom we gaan naar huis, ik maak toch geen kans" zei ze. De trompet klonk weer en iedereen vertrok. We liepen terug naar huis en opende de winkel weer. "Je moet het proberen mam jij maakt ook kans" zei ik zacht. Met alleen een blik gaf ze haar antwoord al en begon met werken. Sloffend verdween ik naar boven en deed de was zodat alles schoon zou zijn en mijn moeder het niet hoefde te doen. Na veel wassen werd ik moe en ging in bed liggen en viel zonder avond eten in slaap.