Het leven van een prinses

De koning

Het was eindelijk zondag, de dag dat de koning een ronde doet door het dorp in zijn koets. Mijn moeder en ik stonden klaar met rozen, om naar de koning te gooien. Dat was uit respect. Met twee mooie zwartte paarden voor de goud met witte koets kwam de koning aan rijden. De hoeven van de paarden maakte een tikkend geluid op de stenen. Zwaaiend hing hij uit het raam en nam bloemen aan. Alle dames stonden weg te kwijlen terwijl mijn moeder het niet zo bijzonder vond. Ze was anders dan de andere, meer zelf beheerst en kalmer. De koets passeerde onze winkel terwijl de koning en mijn moeder elkaar aan keken en niet meer weg keken. "Stop de koets" riep hij. Met een ruk stopte de paarden en stond de koets stil. De deur ging open en de koning liep onze kant op. Iedereen stond met ingehouden adem te wachten om te zien wat de koning zou doen. Op één knie en zijn kroon afgenomen in zijn ene hand en mijn moeders hand in de andere kuste hij haar hand en boog. "Dag mooie vrouw wat is uw naam?" vroeg hij. Met grote ogen stond ik naast mijn moeder te wachten op haar antwoord. "Mariëlle" zei ze glimlachend. "Wat een prachtige naam" zei hij snel en mijn moeder bloosde. "Ik heb u nog net gezien bij het kasteel" zei hij met een vragende blik op zijn gezicht. Al bijna een week lang kwamen er verschillende vrouwen naar het kasteel om zich voor te stellen en een praatje te maken met de koning. Op zijn zoektocht naar zijn aankomende vrouw en nieuwe koningin had hij nog niemand gevonden. "Zou u mee willen gaan om kennis te maken"? Vroeg hij en mijn moeder keek naar mij en knikte daarna meteen ja. Ik stond verbaast te kijken toen hij mijn moeder in de koets hielp en ik na het afsluiten van de winkel daarna ook naar binnen ging. De koets was vanbinnen net zo mooi als buiten. Kleine schildering stonden op het plafond en met gouden lijnen waren de randjes afgewerkt. In mijn drukte van ongeloof dat ik in de koets zat van de koning had ik niet eens door dat mijn moeder en de koning in gesprek raakten. Aangekomen op het kasteel stonden zijn zoon en dochter klaar om ons te verwelkomen. Er stonden een paar butlers om ons de koets uit te helpen en we gingen naar binnen. De grote deuren naar de hal gingen open en ik keek mijn ogen uit. Een prachtig glazen plafond en witte muren met schilderijen trokken gelijk mijn aandacht. Met open mond liep ik over de witte glanzende tegels de woonkamer in. Een groot rood kleed bedekte de helft van de vloer en er stonden twee ook rode banken op. We namen plaats naast de open haard en er werd ons gelijk thee aangeboden. De bediende kwam terug met een karretje met thee er op en wel 100 soorten koekjes. Tegen over me zaten Alex en Tamara zijn zoon en dochter. Eerst kozen wij een koekje en daarna zij. We dronken thee en mijn moeder en koning Samuël spraken druk over van alles en nog wat. Alex kwam naast me zitten en vroeg of ik mee wou de tuin in. Ik knikte ja en liep mee. De mega tuin met perfect gemaaid gras en geknipte boompjes en struiken zag er prachtig uit. De vijver aan de linker kant was wel 2x onze winkel. Alex rende naar een bal die helemaal echter in lag. "Voetballen"? Vroeg hij. Ik knikte ja en we begonnen met spelen. Op ten duur kwam Tamara naar buiten. Ze ging zitten op een tuin stoel die in de zon stond en keek niet al te blij. "Voetbal is stom" zei ze met een zucht. "Niet" riep Alex. Tamara schudde haar hoofd en keek de tuin rond. Wij speelde verder totdat we naar binnen werden geroepen. Mijn moeder en koning Samuël stonden in de deuropening op ons te wachten. "Ik overleg even met mijn dochter" hoorde ik haar zeggen. Ze pakte mijn hand en we liepen wat verder naar binnen. "Samuël heeft gevraagd of we blijven eten" zei ze. Ik gaf een knik als goedkeuring en een glimlach verscheen op haar gezicht. "Het is goed" zei ze en we gingen met ze alle de eetzaal in. Ramen tot aan het plafond en zijden rode gordijnen met gouden randen vielen meteen op. De eettafel voor wel 10 mensen was mooi gedekt met porseleinen servies en stond vol met eten. We werden naar onze stoelen gebracht en namen plaats. Een dienst meisje schepte voor iedereen op en schonk drinken in. "Eetsmakenlijk" zei de koning waar op wij hetzelfde terug zeiden en begonnen met eten. Ik had nog nooit zo lekker gegeten. Ik smulde van de gebraden kip en verse groentes. Wij hadden hier geen geld voor dus aten dit nooit. Mijn buik zat goed vol na het eten en de meisjes van de keuken kwamen de tafel afruimen. Mijn moeder bedankte voor het eten en we gingen terug naar de woonkamer. De koning en mijn moeder waren al de hele dag druk in gesprek en aan het lachen. Het was al best laat en aan mijn gaap kon mijn moeder zien dat het tijd was om naar huis te gaan. Na een tijdje wachten kwam er een koets voor rijden om weg te gaan. "Dankuwel voor de fijne avond" bedankte mijn moeder hem. "Jij bedankt voor de fijne avond Mariëlle" zei hij en gaf een kus op haar wang. Met vuur rode wangen draaide ze zich om en we liepen richting de koets. "Zie ik je morgen weer"? Riep hij na. En mijn moeder kinkte. We stapten in de koets en ik viel in slaap. De volgende ochtend werd ik wakker in mijn eigen bed en kon niet geloven wat er gister gebeurt was.