Het leven van een prinses

Trouwen

Na een paar weken heen en weer naar het kasteel voelde het als thuis. De afgelopen tijd ben ik erg hecht geworden met Alex. Hij heeft me alles in het kasteel laten zien. Tamara bleef een beetje op een afstandje kijken. Volgens mij vond ze het allemaal maar niks dat wij hier waren. Alex en ik zaten buiten op de schommels met uit keken op de manege. Tamara zat aan de rand van de vijver met haar voeten in het water. Genietend van de zachte wind door mijn haren hoorde ik de paarden. Ik was gek op paarden maar kon niet rijden. De tijd vloog voorbij en we zaten al weer aan de eet tafel. Tijdens het eten werd er druk besproken hoe er een nieuwe aankondiging gedaan zou worden aan het dorp. Na het eten stond de koning op en schraapte zijn keel. Hij stapte weg van zijn stoel en liep naar die van mijn moeder. Hij zat op een knie en trok een doosje uit zijn zak. "Lieve Mariëlle" begon hij. Zenuwacht ging hij verder met de rest van zijn zin " ik vond deze tijd samen zo leuk en je bent een prachtige vrouw met een lieve dochter". Hij nam een diepe hap lucht en zei: "wil je met me trouwen". Iedereen was dood stil en ik bleef starend naar me moeder wachtend op een antwoord kijken tot haar mond bewoog. "Ja"! Riep ze blij. Geklap klonk galmend door de ruimte en ze knuffelde elkaar. Hij schoof de ring om haar vinger en kuste haar. Ik was zo blij voor mijn moeder. Ik rende naar haar toe en sloeg mijn handen om haar heen. "Oh mam dit word nog is een avontuur" zei ik met mijn gezicht in haar nek gedrukt. "Gefeliciteerd" riep Alex al rennend op zijn vader af en sprong in zijn armen. Tamara was opgestaan en de eetzaal uit gegaan. Zij was er niet zo blij mee. Alex en ik zouden gewoon broer en zus worden! Dan kunnen we elke dag samen spelen en gek doen. Met een lekker toetje sloten we de avond af en begon zo mijn avontuur in het kasteel.