Her yerine dokunmana izin veren bir özgür kadındır İstanbul
Kalbi hariç
Göğüs kafesine hapsetmemiştir kalbini
Surların ardında bir çalışıktır belki
Kadınca dertleri
Kadındır İstanbul
Gözleri sürmeli, ince parmakları ojeli
Bir gerdanlıktır serin sularında pırıl pırıl köprüleri
Işıl ışıl meydanları mutluluğudur bu kadın şehrin
Protestoları, gençleri, çevikleri
Öfkeleridir fetih sonrası otuzlu yaşlarının gölgeleri
Bir başka fatih bekler gibidir şenlikli sokaklarının köşeleri
Her daim güzel kokular saçılır savurduğu saçlarından
Kokusunu süpürür Galata'nın arka sokaklarındaki çıngırak sesleri
Umutları gibi havalanır Yeni Cami önünde güvercinleri
Mısır Çarşısı'nda bir sabun kalıbı yasemin
Beyazıt meydanında durmuş yüklenen tramvaydır yaşama sevinci
Kalbine dokundun sanırsın her bir köşesini öperken
Zevk kısrakları delice koşarken en kuytu kasıklarında
Hülyalı gözleriyle baktı sanırsın sana kadehleri devirip ağır ağır yürürken
Karaköy'den bir vapur olur karşıya geçer o, sen onu senin sanarken
Fethi Paşa korusunda saklanıp
Gece yarısı bir masum kız çocuğu olur
Gün doğmasın diye ağlayıp
Annesine sığınırken
Günden önce yaşama sevincini söndürmek ister gibi
Asık yüzlü ölü bedenler doluşur tramvaylarına
Büyür çocuk
Boğazı geçer
Bir vapur sallantısında avutur düşlerini
Savurur saçlarını, sürer yeni güne ojelerini
Kadehleri önüne dizde
Sen yine öpersin şehri
Kadınlığının en kuytu özlemlerini görmezden gelirsin
Erkekçe bir uyanışla tüttürürsün sigaranı onun ciğerlerine doğru, düşünmeden
Hem kadının olur hem çocuğun hem annen
Her yerine dokunmana
Her hâline alışmana
Her yaşına refakat etmene izin verir gündüzden, gecene
Oynar durur seninle
Kalbini hiç göstermeden
Simge EKİCİ
*benden; "istanbul'u sevmiyorum" diyen ve asla anla(ya)mayacak olduğum tüm insanlara gelsin.
