Part - 2

3.7K 297 40
                                    

"Miss Kim, ခ်ိန္းထားတဲ့သူေတြက်န္ေသးလား"

ေနာက္ဆံုးလူနာႏွင့္ ေဆြးေႏြးမႈ အပီး သူ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္လြန္းစြာ ခံုေနာက္မွီကို မွီခ်ပီး မ်က္စိေတြ စံုမွိတ္ထားမိသည္။ 

"ဟို .. ေဒါက္တာ Lee .... ခ်ိန္းထားတဲ့လူနာေတြေတာ့ ကုန္သြားပါပီ ...ဟို ... ဟို... ."

"ဘာျဖစ္လို႕လဲ Ms Kim, ေျပာပါ..."

ထူးဆန္းေနေသာ သူ႕အတြင္းေရးမွဴး၏ ဇေ၀ဇ၀ါအသံေၾကာင့္ သူမ်က္စိေတြဖြင့္ပီး အင္တာကြန္းကို စိုက္ၾကည္႕လိုက္မိသည္။

"ဒီမွာ .. အပြိဳင့္မန္႕မလုပ္ထားတဲ့ ဧည္႕သည္တေယာက္က ေဒါက္တာနဲ႕ေတြ႕ရမွာ ျပန္မယ္ဆိုပီး အတင္းေစာင့္ေနတယ္ေဒါက္တာ၊ ေဒါက္တာနဲ႕သူသိတယ္လို႕ေျပာတယ္  ..."

"က်ဳပ္ေန႕လည္က ခဗ်ားနဲ႕စားေသာက္ဆုိင္မွာ ေတြ႕တဲ့လူ .. ခင္ဗ်ားနဲ႕ေတြ႕ခ်င္လို႕ .. က်ဳပ္ေစာင့္ေနတာ ၁ နာရီေက်ာ္ေနပီ ... ခု ၀င္လာလုိ႕ရပီလား ... ေနာက္ဆံုးလူနာလဲ ပီးသြားပီဆို"

ၾကည္လင္ပီး ပိုင္စိုးပိုင္နင္းရွိလွေသာ အသံတစ္ခုက ၾကားျဖတ္ေပၚလာသည္။ သူ ခံုေပၚ ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲထိုင္ေနရာမွ ဇတ္ကနဲပင္ ထထိုင္လိုက္မိသည္။ မ်က္လံုးထဲမွာ နားကပ္ေတြတန္းစီေဖာက္ထားေပးမဲ့ ႏုဖတ္ေနေသာ မ်က္ႏွာေလးေပၚလာသည္။ ပင္ပန္းပီးဂ်ံဳးဂ်ံဳးက်ေနေသာ ဒီလို တေန႕တာပီးဆံုးခ်ိန္မွာ ေရာက္လာတဲ့ အလိုက္ကမ္းဆိုးမသိေသာ သူမ်ားကို သူမုန္းလွေသာ္လည္း ... ဒီေန႕ေတာ့ သူ ထင္သေလာက္ မပင္ပန္းေသးဘူး ဆုိပါစို႕။

"Ms Kim ေပး၀င္လုိက္ပါဗ်ာ"

"ဟုတ္ကဲ့ ပါ ေဒါက္တာ"

မေရွးမေႏွာင္းမွာပင္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း တံခါးဖြင့္သံႏွင့္အတူ သူေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့အတုိင္း ထုိေကာင္ေလးတံခါး၀မွာ ေပၚလာသည္။ အေနာက္မွ သူ႕အတြင္းေရးမွဴးႏွင့္ လံုၿခံဳေရးႏွစ္ေယာက္က စိတ္ညစ္ေနပံုရသည္။ သူ႕ကို အားနာသည္႕အၾကည္႕ေတြႏွင့္ထိုေကာင္ေလး၏ အေနာက္မလွမ္းမကမ္းမွာ ရပ္ေနသည္။ 

သူ႕မ်က္ႏွာကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ ထုိေကာင္ေလးက အနည္းငယ္ၿပံဳးေယာင္သန္းသြားေသာ္လည္း ခ်က္ခ်င္းပင္ မ်က္ႏွာကို တည္လိုက္သည္။ 

လူနာအမွတ္ - ၁၅၄၄Where stories live. Discover now