Benim Hikayem...

-1-

"Hep sen iyi ol zaten ben en kötü olurum yalanlar cumhuriyetinde kendime bir yer bulurum hep seen..."

Diye bağıra bağıra şarkı söylüyordu en yakın arkadaşım Ufuk. Sanki bana laf çakıyormuş gibi .
"İyiyim zaten ufukcuğumm , neden bu kadar şey yaptın ki ben hep İyiyim." Tam test çözmeye konsantre olmuştum o yüzden telefonumuda kapatmıştım mesajlarına cevap vermeyince camı tıkladı Ufuk kızmıştım ona öyle konstantre olmuştum ki çünkü 170 soru çözdüğümün farkında bile değilim. Belliki önemli bir sebebi vardı eğer yoksa ona gerçekten kızıcaktım. Bunu biliyor olması gerekir sanırım. " Söyle hadi ne var." Dedim kızarak ona. Bana baktı ciddi ciddi bişey vardı ama bana söyleyemiyordu sanki , birinci sınıftan beri beraberdik nerdeyse 9 yıldır arkadaşdık 1. Sınıftan beri her halini anlardım onun. İç çekti konuşmaya başladı ;
"Bak Doğa , bu seninle belki bu konuşmayı yapmak için milyonuncu kez deneyişim. Ama bu sefer kararlıyım konuşmamız gerekiyor. Çünkü çok çok az zamanım kaldı. Tek nefeste anlatıcam artık. Ölümcül bir hastalığım var geçen yıl öğrendiğimde bana 1 yılın var yada yok demişti doktor. Bugun tam bir yıl oldu hala hayattayım belki hayata senin sayende tutundum bilmiyorum ama artık gücüm kalmadı sürekli düşüyorum daha da dibe en dibe düşüyorum. Hayatım çok anlamsız. Tek gerçeğim sensin Doğa. "

Sözünü hıçkırıklarımla bölmüştüm , öyle ağlıyordum ki sanki biri öldürüyor beni. Öyleydi zaten Ufuk beni bırakacaktı şaka gibi. Henüz 16 yaşındaydık ve 16 yaşında gözlerini yumucakmıydı hayata ? Buna izin veremezdim. Sarıldı bana sımsıkı sarıldı o benim herşeyimdi ya onunla uyur onunla uyanırdım. Tekrar konuşmaya başladı.

"Bugüne kadar yanımda yanlızca sen vardın belki yaptığım çok büyük bir hata bilmiyorum ama yanımda olan tek insan olan sana aşık oldum her anımda seni sevdim seni düşündüm. Üzgünüm seni kendimden daha çok seviyorum."

Öylece bakıyordum ona orda bana beni sevdiğini söyleyince kalbim çok hızlı atmaya başlamıştı. Aslında o benim en yakın arkadaşımda ve sevgilisi vardı. Yani aslında sevgilisine ihanet ediyordu. Dudaklarımı araladım onu sevdiğimi hissediyordum içimde ama bunu ona söyleyemedim yanlızca tek bir isim döküldü ağzımdan
"Ya Zeynep ?"

"Hep yanımdaydın bunları bilmen gerekiyor."

Biliyordum , bilmemezlikten geliyordum. Zeynep'de çıkmaya başladıklarında o kadar çok canım yanmıştı ki sebebini anlamıyordum sanırım şimdi şimdi anlıyordum bu acıyı. Ufuk gibiydim aslında bende yanımda sadece o vardı ve bu yüzden ona aşık olmuştum belkide. Cevap vermedim dudaklarına dudaklarımı bastırdım. Bu bir cevaptı aslında saçlarının arasına ellerimi soktum. Mutluluğun zirvesindeydim. Kaybedeceğimi bile bile aşıktım ona. Oda bana. Peki nereye gidicekti bu ilişki ? Bilmiyordum. Onu gerçekten sevdiğimi o an hissetmiştim. Gözlerinin içine bakıyordum