Benim Hikayem...

-5-

...

Üstündeki o beyaz örtüyu açtığımda allahım sana şükürler olsun diyerek mutluluktan ağlamaya başlamıştım o değildi ufuk değildi. Birileri arkamdan Doğa diye bagiriyordu bunu umursamiyordum.

Şu an önemli olan ufugun nerde olduğu nasıl olduğuydu.

Etrafa barındıktan sonra ufugun annesine yöneldi gozlerim göz göze geldik. Ona yaptığım ukalaliktan sonra bakamiyordum.

"Doğa kızım lütfen sakin ol beni dinle gel konuşalım bahçede biraz lütfen "

Hayır diyemezdim ama su an bir konuşma kaldiricak halim yoktu.

"Nalan teyze ufugu göriyim sariliyip iyi olduğunu biliyim sonra istediğin kadar konuşabiliriz , lütfen ufuk nerde ? sevgilim nerde Nalan teyze ? "

O kadar aciz ve korumasizdimki şu an Nalan teyzenin gözleri dolmuştu. Kucuklugumden beri annemin en yakın arkadasidir Nalan Teyzem. Bu yüzden belkide bizde ufukla birbirimizi en yakın arkadaş bildik.

"Gel benimle"

Urkmustum ister istemez nereye gidiyorduk ufuk nerdeydi üstelik bunu bana soylememeleri beni daha çok urkutuyordu. 3 kat çıktıktan sonra koridor boyu yürüdük ve bir odanın önünde durduk. Nalan teyze kapıyı yavasca açtı ses cikartmak istemezmis gibi. Bende yavaş adımlarla odaya giriyordum.

Ufuk orda yatiyordu evet sevgilim tek gerçeğim en savunmasiz haliyle yatakta yatarken koluna bağlı serum ve ağzına bağlı oksijen cihazı vardı. Icim aciyordu onu böyle görmek istemiyordum. Gözümü biraz olsun ufaktan ayirinca etrafa bakmaya baslamistim çok bulanık görüyordum iki kız vardı koltukta oturan ama kim olduğunu secemiyordum dikkatli bakınca elif ve zeynep olduğunu anladım. Tabi ki ya elif bizimle gelmistide zeynep?  burda ne işi var ? kim getirmiş buraya bu kızı?

"Elif ? "

"Doğa?"

"Sen haber verdin ya tabi ki. Seni en yakın arkadaşım saniyordum. Saatlerdir olup olup diriliyorum daha az önce neler yaşadığımı biliyo musun? Ufugun nerde olduğunu bilemeyip kafayı yiyordum neredeyse haberin var mı ? Yok. Çünkü hanfendi burda sevgilimin eski sevgilisiyle ufugun ne halde nasıl acı çektiğine bakıyor. "

Bu cumleler agzimdan nasıl çıkmıştı bilmiyorum, daha konuşamiyorken doğru düzgün goremiyorken bunları ben mi söylemiştim? Eliften cevap beklerken Zeynepin sözleriyle irkildim.

"Sen ne sacmaliyorsun ya sen kimin sevgilisisin bak ufuk beni bıraktığı için ne hallere düştü bensiz yapamaz bunu anla artık."

Gerçekten gücüm olsaydı bu kızın burda saçını başını yolabilirdim.Cevap vermek için ağzımi actigimda ufuk hareketlenmisti hemşire çağırma düğmesine basıp yatağa tutunarak yere egilmistim deli gibi agliyordum.

"anne?"

Ufuk konusmustu bitanem sonunda ağzından biseyler dokulmustu. Nalan teyzeyi çağırmaliydim kapıya yöneldiğimde

"Sevgilim?" diyebilmisti. Dönüp ona sarılmak istedigimde Zeynepin sarildigini görmüştüm

"Burdayım bitanem yanindayim korkma sen hiç."

Şu an daha çok yıkılmıştım bunu nasıl yapardı onun sevgilisi olmadığını biliyordu.

"Zeynep?"

Nasıl yani zeynepi mi istiyordu gerçekten yanında buna anlam veremiyorum nasıl neden zeynep demişti.

"Canim?"

Ya kız gelmiş hala canım diyo kendimi aticam artık camdan.

"Zeynep , Elif nerde ? sevgilim nerde ? iyi mi o?"