Benim Hikayem...

-2-

... Ufuğun kolundan tuttuğum gibi sahile götürdüm onu zaten sahile yakın oturuyorduk. Pekde uzun sürmemişti sahile gitmek. Banklardan birine oturduk aklıma sürekli gelen bir soru vardı. Sormak zorundaydım.

"Ufuk , Zeyneb'in haberi var mı bu durumdan?" Dedim ifadesizce.

"Hangi durumdan sevgilim?" Sevgilim ??? Sevgilim?? Bana sevgilim demişti. Evet ona aşıktım ama bana sevgilim demesi bilmiyorum şu an ayrılmadığı bir sevgilisi var ama bana sevgilim dedi?

"Sevgilim?" Dedim şaşkın şaşkın

"Efendim prensesim."

Bu çocuk benimle dalga mı geçiyor ?

" Şu an ayrılmadığın bir sevgilin olduğunun ve benim sana henüz evet gibi bir cevap vermediğimin farkında mısın? " Dedim sanırım bu onu biraz üzmüştü , üzülmesi istediğim son şeydi ama bunlar gerçeklerdi. Dudaklarını bükmüştü aman tanrım böyle nasıl tatlı ve bi o kadarda seksi olduğunun farkında mıydı?

"Zeynep'i hemen şu an arayabilirim ama cevap kısmına gelince sence dudaklarımı büyük bir açlıkla öpmen bir cevap değil miydi?"

İstemsizce gülmüştüm. Oda gülmüştü sonra daha çok ve daha çok güldük. En son kahkaha atıyorduk ki dudaklarımı yine dudaklarına bastırdım. 4 saniye sonra gözlerimi açıp gözleri kapalımı diye baktım kapalıydı , ona aşıktım. Olursa benim ilk sevgilim o olucaktı. 16 yaşındaydım ama aşık olduğum çocuğun ilkimin olmasını istiyodum aşıktımda. Ufuğun telefonunu aldığım gibi rehbere girdim Zeynep'i aradım telefonu Ufuğa verdim. Kulağımı Ufuğun telefonuna dayadım. Çaldığı gibi açmıştı telefonu Zeynep demek ki aramasını bekliyodu zaten. Bir dakika kıskanmışmıydım? Sevgilisinden ? Saçma.

"Alo sevgilim" diye açtı telefonu Zeynep hala sevgilim diyo bak ya !!

"Zeynep konuşmamız lazım." Ha şöyle konuşcaksınız tabi canım konuşun kaynaşın. Ay ne diyorum konuşun ayrılın.

" tabi bitanem ne oldu?" Bana bak hala bitanem diyo yolarım kızım seni.

" sahile gelebilirmisin? "

"Tabii 10 Dakika'ya ordayım."

Neden telefonda ayrılmamıştı? Bana oyun mu oynuyordu? Ama Ufuk bana oyun oynamaz kii. En yakınım o benim. Saçma.

10 dakika boyunca hiç konuşmamıştık. Deniz'i izledim öylece kafam çok karışıktı Ufuk belki şu an yanımda ölebilirdi. Belki yarın. Belki az sonra bilmiyordum ama bu olucaktı hazır olmam gerekiyordu ama ben buna alışamazdım. Dalgınlığımı Zeynep'in aşkııım diye 20 cm topukluyla küt kür küt gelmesi bozmuştu. Şaşırmıştı Zeynep sanırım beni görünce. Başbaşa falan olucaklar sanmıştı. Hadi be ordan yolarım seni kızım!!!

Ufuk Zeynep'in kolundan tuttuğu gibi gitti yanımdan uzaklaştılar. Ne konuşuyolardı acaba Ufuk ne demiştide ayrılmıştı ki yada ayrılmışmıydı. Henüz hiç bişey anlamamışken Zeynep ağlaya ağlaya yanıma geldi. Sarıldı bana.

"Doğa.ben.ölmek.istiyorum.U-Ufuksuz. Ya-yapamam."

Zeynep bana böyle yalvarırken ona benim için ondan ayrıldığını söyleyemezdim. Ama zorundaydım. Dudaklarımı araladım zar zor

"Zeynep ben yapamam. Sana yardım edemem. Ufuk bu güne kadar seni sevdiği için çıkmadı seninle. Üzülme diye yaptı bilmiyorum belki senden hoşlandı bilmiyorum bunları ama seni sevmedi sana aşık olmadı. Şimdi bi başkası var hayatında bunları kabullen hayatına geri dön unut ve mutlu ol."

Bunların hepsini nasıl söylemiştim? Ben böyle biri değildim. Konuşmam bitmişti ki 1 saniye olmadan sert bi tokatla sarsıldım ardından ufukta aynı şekilde. Sonra koşarak uzaklaştı Zeynep. Koşarak hem oradan hem hayatımızdan uzaklaştı. Yediğim tokat en yakın arkadaşıma aşık olmamın bedeliydi. Ufuk elini yanağıma götürdü "Özür dilerim prensesim , Can'ın çok acıdı mı? " ya sen o eli ordan çekme o zaman acımaz. Yerim ya nasılda tatlıı. Aynı şekilde elimi yanağına koydum. Nefesini nefesimde hissediyordum. Gözleri dudaklarıma bakıyordu. Onu burnundan öptüm oda beni alnımdan. Hayatımın adamı yanımdaydı çok mutluyduk. Ama asıl soru daha ne kadar yanımda kalıcaktı?

Arkadaşlar +3 vote ye yeni bölüm gelir.