ROADTRIP

PROLOGUE

PROLOGUE

EYA'S POV

It's was rainy night.
Malamig at malakas ang hangin.
Nag mistulan akung basang sisiw.

Lalong lumakas ang hangin. Niyakap ko ang bag ko upang makatakas sa lamig.

Madilim ang paligid at walang kabahayan. Tanging itong waitingshade lamang ang nagsisilbi kung silungan.

Lumayas ako sa amin dahil nag sasawa na ako na palaging binabaliwa at palaging iniiwan. Baka sakaling mapansin nilang nawawala ako.

Mabuti na lamang at marami akong ipon. Ngunit wala namang dumadaang bus sa gantong oras. Lumakad lang ako ng lumakad hanggang abutan ako ng ulan. Hindi ko na tuloy alam kung asan na ako.

Lumiwanag ang paligid may nakikinig akung sasakyan. Tumayo ako at lumabas ng kaunti upang makita.

Ang sigurado lang ako ay hindi ito bus sapagkat mababa ang ilaw nito. Peru kung anu man iyon ay makikisakay na ako. Kahit hanggang manila lang.

Bumagal ang takbo nito at huminto sa tapat ko. Bumaba ang bintana nito at isang nakangiting gwapong lalaki ang bumungad.

"Malakas ang ulan! Pumasok kana!" Wika nito. Dagli naman akung sumakay. Pag kataas ng bintana ay pinatakbo na nyang muli ang sasakyan.

"Saan ang punta mo?" Napaka ganda ng ngiti nito at napaka lalim ng dimples nito. Mukha naman syang mabait, peru sa oras na gumawa sya ng masama hindi ako mag dadalwang isip na gamitin sa kanya ang ninakaw kung baril sa ama ko.

"Kahit saan... basta't maka layu lang dito." Pocer kung sabi. Nanunulo ako at nilalamig na. Napaka lakas pa ng aircon niya.

"Hindi kanaman masamang tao diba?" Tanung niya sakin na nakangiti. Tapos pinatay niya yung aircon.

"Hindi." Tipid kung sagot.

"Hindi rin ako masama! Ako nga pala si..."

TO BE CONTINUE