Fell in Playful Love

CHAPTER 2

Naririnig ko mula sa aking kinatatayuan na tila may kausap si Jim, nang aking masilip ay nakatalikod ito sa akin at may kausap sa telepono.

"Ok! I admit." He said habang nakahawak sa kanyang bewang, "Hindi ko minahal si Athena, it's just because of the bet. Ok but----?" Dagdag pa nito na di ko na naintindihan dahil paulit-ulit kong naririnig ang mga salitang 'Hindi ko minahal si Athena'.

I just stunned na di ko agad nagawang umalis sa aking pagkakatayo. Nang matauhan ako ay pinili ko na lamang umuwi, pababa na ako ng hagdan nang aking masagi ang vase na nasa korador nila. At ng dahil sa ingay na nagawa nito ay napalabas si Jim and he was shocked that I am here infront of him.

"Athena.. Kani----" Gulat na bulalas nito at di ko na ito pinatapos pa sa kanyang sasabihin, I slap him. Hard as f*ck!

"Because of that f*ck*ng DARE?" I just burst out.

Walang humpay sa pagluha ang aking mga mata, may mga sasabihin pa sana siya ngunit tumakbo na ako pababa ng hagdan at palabas ng kanilang bahay.

I don't care kung ano ng hitsura ko ngayon lakad takbo ang aking ginawa para maka-alis agad sa kanilang bahay dahil para akong nauubusan ng hininga. At di ko na nga namalayan na nakarating na ako sa park ng subdivision.

Para akong baliw na napa-upo sa malapit na bench at nakatulala lamang sa ere. Hindi pa din natatapos ang aking pag-iyak nang may umupo sa kabilang dulo ng bench na aking kinauupuan.

"You look like baliw." He said, "Mind to share?" Dagdag pa nito.

"Mind your own business, please." Sagot ko dito habang pabalang na iniismidan pa din sya, wala syang paki kung anong ginagawa ko ngayon.

"Sungit" Sabmit niya, "Don't mind to open-up your problem with some strangers, malay mo nang sa ganoong paraan kahit papaano mabawasan yung mga hinanakit na meron dyan sa puso mo." He lectured na may kasamang sinseridad at pag-abot ng isang panyo.

"Sorry Mr. Stranger but I have my own panyo." Saad ko habang tinatanggihan ang inaalok niya.

"Mr. Stranger?" Sabi nito na may kasamang tawa, "I have name, by the way I'm Ranz." Kasabay ng pag-alok muli ng kanyang panyo.

"Ganan ka ba talaga?" I asked, "Kahit sa strangers mabait ka?" Sambit ko pa, kasabay ng pagtanggap sa panyo niya and he smiled at me.

"Maybe?" He answered. "Maybe because nanggaling na din ako sa mga sitwasyon na di ko dapat maranasan." Turan pa nitong muli.

"Anong feeling?" Naiintriga kong tanong dito kahit na alam ko naman ang sagot.

"How do you feel right now, diba masakit?" Sagot nito.

Syempre nga naman, look at me para akong pinagkaitan ng mundo sa hitsura ko.

"Maybe hindi pa ito ang right time to start our love story, that's why nararanasan nating masaktan." Turan ko habang nakatingin sa kung saan.

"Ms. Iyakin, what's your name nga pala?" Tanong nito.

"You can call me Yhurie." Nakangiti kong pakilala sa kanya.

And our friendship started, lagi kaming magkasama sa kahit na anong lakad. And then we became bestfriend, lahat ng deepest secret ng isa't isa alam namin. Sobrang gaan ng loob ko sa kanya that's why I felt secured and contented sa friendship na meron kami.

And one day, something happened,

Magkasama kami ni Ranz today, kasalukuyang nasa park nga pala kami kung saan kami unang nagkakilala.

"Yhurie?" Tawag pansin nito sa akin, I felt strange. I don't know why?

"Ahm?" Nakangiti kong paghihintay sa kanyang susunod na sasabihin.