Lady on Protection

Chapter 6

Brian's POV

Halos 3 araw ko ng binabalak na ipaayos 'tong bike ko. Pero sa kasamaang palad, wala pa kong pera pampagawa. Ang malas ko nga kase kelangan ko pang maglakad mula sa bahay hanggang sa school.

Aaarghh!  >___<

Yung babaeng yun talaga! Palibhasa mayaman kaya ganun ugali.

-Flashback

On the way ako nun galing sa part-time job ko...

Oo, tama. PART-TIME JOB.

Working student ako. Estudyante sa umaga at rumaraket sa gabi. Pero yung trabahong disente ah.

So ayun na nga... Padaan nako sa isang intersection road. Ang totoo pa nga nyan, lagi akong dumadaan dito pero nagulat nalang ako ng biglang -------

BOOGSH!!!

Sh*t! Yung bike ko tumama sa kotse!   >___<

Bumaba ko sa pagkakasakay ko sa bike at chineck ko agad kung gano katindi yung tama.

Tuloy-tuloy pa rin ako sa pag-eexamine nang marinig kong bumaba yung sakay nung kotse.

"Ahm, excuse me. Alam mo mister, nagmamadali kami. Di mo ba alam na intersection road 'tong dinadaanan mo? Tsaka ....."

Babae pala may-ari ng kotse.

Ang ingay, grabe. Ang sakit sa tenga ng boses nya. Buti nakatalikod ako, di ko nalang pinapansin. Pero syempre, nakikinig at rinig na rinig ko yung mga sinasabi nya.

Tapos bigla syang huminto sa kakasalita. Siguro nahalata nyang wala sa kanya yung atensyon ko. Hinawakan nya yung braso ko kaya napaharap ako sa kanya.

At ......

Siguro mga sampung segundo rin yun. Nakatingin lang ako sakanya.

O__O

Alam nyo kung baket?!

Kase ang ...

Ang.....

Ang....

Anghel ata nasa harap ko   O___O

Pero bigla din akong natauhan. Kaya ang sabi ko sa kanya..

"Tsaka ano, Miss?"

At sinagot naman nya ko ng,

"Huh?"

At para matapos na ang usapan, (kahit ayaw ko pa dahil ang sarap nyang titigan)....

"Sabi mo nagmamadali kayo at tinatanong mo ko kung alam ko bang intersection road 'to. Miss, kung tapos ka ng magsalita. Ako naman. Di nyo rin ba alam kung pano mag-slow down? Di porket nagmamadali kayo e kelangan nyo nang magfull speed. Baka makadisgrasya kayo nyan. 50-50 na lang 'tong bike ko oh. Pinanggigilan pa ng sasakyan nyo."

Nakita kong nagulat sya sa sinabi ko.

"Ok, sige. Ipagawa mo nalang yang bike mo. O kung hindi na yan magagawa, bumili ka ng bago. Ikaw talaga may kasalanan kung bat yan nagkaganyan eh. Pero dahil mabait ako sasagutin ko na yung pangpagawa-slash-pambili mo ng bike. Oh eto...."

Oh! Anu yang inaabot nya? Pera?

Minamaliit ba ko ng babaeng 'to?

"Miss, di ko kelangan nyan. Kaya kong mapagawa 'tong bike ko kahit walang pera galing sayo. At diba nagmamadali ka? Sige, pwede ka ng umalis. Pasalamat ka MABAIT ako kaya palalampasin ko yung ginawa mo. Okay na?"

Sa sobrang asar ko, umalis nako.

-end of flashback

Oo nga pala. Ako si Brian Christian Celona. 17 years old. At gaya ng nasabi ko kanina, working student ako. I need to earn money. Ayoko rin kasing dumedepende nalang sa papa ko. Senior high na rin naman ako eh. Kaya ko na  :D Marami pa sana kong gustong sabihin tungkol sa sarili ko kaso sikreto muna. Hahaha

"Brian."

Nandito na pala si Papa. Pero bat ang aga ata ng uwi nya ngaun?

"Kailangan mong lumipat sa ibang kwarto."

"Hah?!"

Nu daw O__O ?!?

"Anak, kailangan mong gawin 'to. Halika't ipapaliwanag ko sayo----"

Lapit daw..

"Si Camille, yung nag-iisang anak ng pinagsisilbihan kong pamilya. Kilala mo sya diba? Nakwekwento ko naman sya sayo paminsan-minsan." -Papa

"Ahh.. yung only daughter ng Montrera family. Kilala ko sya sa pangalan. Di ko pa naman yun nakikita kahit kelan eh. Bakit po?" -ako

"Dito sya titira pansamantala. Pero siguro matatagalan din ng konti...."

"PO?! EH BAKIT??"

"May natanggap silang death threat."

"DEATH THREAT?!?"

"Oo, at kailangan na maitago si Camille mula dun sa mga nagbabanta sa pamilya nila."

"PERO BAKIT DITO, PA?!"

"Brian... Kung sayo pala nangyari yung death threat na yun.. Hindi ka ba magtatago?"

Anu bang tanung yan? Napahinga nalang ako ng malalim. Ibubuka ko na yung bibig ko tapos nagsalita ulit si Papa.

"Alisin mo na yung gamit mo sa kwarto at ayusin mo yung kama dun bago ka umalis. Ngayon dadating si Camille."

Ngayon?!

"Eh san po ko lilipat ng kwarto?!"

Papunta na sa may hagdanan si Papa ng sumigaw sya ng ---

"SA BODEGA."

O_______O

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Bat ba ang malas ko these days?

Una, nasira bike ko. Pangalawa, hindi ako nakapasok ngaun dahil tinanghali na ko ng gising. At pangatlo,

BAKIT BA KELANGAN KO PANG LUMIPAT NG KWARTO (at sa BODEGA pa) PARA LANG SA "CAMILLE" NA YUN NA HINDI KO NAMAN KAANO-ANO??

Bwisit    >__________<

Pero anu pa nga bang magagawa ko?

-______-   *sigh*

Sobrang dami ng alikabok na sumalubong sakin pagpasok ko sa bodega.

As expected.

At eto pa...

may nag- WELCOME pa saking daga.

Maglilinis na nga ko.

LINIS.

LINIS.

LINIS.

Bawat sulok di ko tinantanan. Ako atang gagamit dito. Dapat malinis :D

Tas nilipat ko na yung mga gamit ko. Damit, ilang libro, at gitara lang naman yun.

Pagkatapos, bumalik ako sa "dati kong kwarto" ......

Para lang akong tanga dahil kinakausap ko sarili ko:

"Simula mamaya, dito na titira ang MAHAL NA PRINCESA..."

"......CAMILLE .....MONTRERA."