တိမ္ကင္းစင္ေသာ ေကာင္းကင္မွာ တျခမ္းတိတိ ပိုင္းျဖတ္ထားသလို ထိန္ထိန္သာေနေသာ လတျခမ္းေၾကာင့္ ၾကယ္မ်ား၏ အလင္းတန္းမွာ ေမွးမွိန္ေနသည္။ ေအးစက္ေသာ ေဆာင္းဦးေလက ႏွင္းစက္မ်ားကို ၾကိဳဆိုေနသည့္အလား တျဖည္းျဖည္း အားသြန္ တိုက္ခတ္ေနသည္။
ေလာင္ကၽြမ္းေနေသာ သစ္ကိုင္းေျခာက္မ်ားရွိရာ မီးပံုငယ္မွ အ၀ါႏွင့္အျပာေရာင္ေရာယွက္ေသာ ေဖ်ာ႔ေတာ့သည့္ မီးေတာက္မ်ားသည္လည္း ေလျပင္းေအာက္မွာ ေခါင္းမေထာင္ႏိုင္သလို ျပား၀ပ္ေနသည္။ စိုထိုင္းေသာ လွိုဏ္ဂူသည္ ယခင္ကထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာပိုတိုးကာ ေအးစိမ့္လို႔ေနသည္။
ဂူအတြင္းပိုင္းရွိ ေလကြယ္ေသာ ေက်ာက္ျဖာတစ္ခုကို ေဘးမီွထိုင္ကာ ဒန္နရယ္ ခိုက္ခုိက္တုန္ေအာင္ ခ်မ္းလာသည္။ ဖရက္ဒီ၏ အိစက္ေမွာင္မည္းေနေသာ ျခံဳထည္ကို သူ၏ ပခံုးေပၚမွာ တင္းတင္းျခံဳထားသည့္တိုင္ ေအးစက္မွုက ေလ်ာ့မသြားခဲ့။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဒန္နရယ္..."
"အရမ္းေအးလာလို႔.."
"ငါ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ..."
ဖရက္ဒီ စိတ္ပူပန္စြာ ေမးမိသည္။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ လူသားမ်ားအေၾကာင္း သူ နားမလည္။ ေအးသည္ ပူသည္ဟု အဘိုးအို မာစီ မၾကာခဏ ညည္းညဴသည္ကို ၾကားဖူးေသာ္လည္း တစ္ခါမွ အမွတ္တရ သတိမထားခဲ့။
"ရတယ္.. ဘာမွမျဖစ္ဘူး...."
ဒန္နရယ္ ဒူးႏွစ္ဖက္ကို လက္ႏွင့္ပိုက္ျပီး ေမးမ်ားတခုိက္ခိုက္တုန္ေနသည္။ ဒန္နရယ့္ေနာက္မွ ၀င္ထိုင္ကာ တုန္ခါေနေသာ ဒန္နရယ္၏ ကုိယ္ခႏၶာကို သူ သိုင္းဖက္လိုက္သည္။
"ဖရက္.. ခင္ဗ်ားတစ္ကိုယ္လံုး ပူျခစ္ေနတာပဲ.. ဘာျဖစ္လို႔လဲ.."
"ဟုတ္လား.."
ဖရက္ဒီ မသိ။ သာမာန္အားျဖင့္ သူ႔ကိုယ္ခႏၶာသည္ ယခုေလာက္အပူခ်ိန္မျမင့္။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ ယခုအခ်ိန္မွာ သူ ဒန္နရယ့္ကို ေႏြးေထြးေစခ်င္သည္။ ဖရက္ဒီ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဒန္နရယ့္ခါးမွ ၀ိုက္ဖက္ကာ သူ႔ လက္ဖ၀ါးခ်င္း တင္းတင္းခ်ိတ္ထားလိုက္သည္။
YOU ARE READING
Black Angel
Fantasy(Unicode & Zawgyi) - - - မင်းတို့လူသားတွေမှာ နှလုံးသားမရှိဘူး ဒန်နရယ် - - - Cover Design - Leo Bee
