Bu sabah annem ilk defa beni uyandırmadı.Normalde hep uyandırır. Çünkü uyandırmazsa kalkmam:))Kalktığımda saat 12.34'dü.İyi yaa o kadar da geç kalkmamışım.Aşağı indiğimde sesler yoktu.Son merdiveni de inince karşımda Eren'i gördüm.Eren eski sevgilimdi.Hatta eski sevgilimle de kalmamıştı biz evlenecektik ama o yaptığı bir hatayla hatta bir değil daha fazla hatayla şansını kaybetti.Kaç kez söylemiştim olmaz diye ama o bir türlü anlamıyo peşimi de bırakmnıyo yaa.Annem ve babam işimiz ciddiye binince tanışmıştı.Sevmişlerdi de heralde ondan geldi.''Neden burdasın sana daha kaç defa daha git diyeceğim?ya gidersin ya da ben giderim''deyip arkamı döndüğümde kolumdan tutarak durdurdu.''Ya Gece yaptığım hatanın farkındayım ama hani biz ayrılmayacaktık bir hatayla bu mu olacak he...''sözünü bağrışlarım kesti.''Düzelteyim bir değil birden fazla hata ve biz bunları seninle konuştuk asla ama asla sana geri dönmeyeceğim.Bir daha da sakın annemi ve babamı bu işe katma.Şimdi de artık git ve birdaha da gelme''diyerek gidip kapıyı açtım.Karşıma gelerek gözlerine bana dikti''göreceksin ya seninle evleneceğim ya da bu şehri sana dar edeceğim ''dedi ve gitti.rkasında sadece bağırabildim''sen kimsin ki bana bu şehri dar edeceksin sakın birdaha karşıma çıkma''Ama ben onu hala bir yerlerimde seviyordum.e kadar bana hayvanlık yapsa da...Onu ne kadar bırakmak istesem de hergün karşıma çıkıyor,eski günler aklıma geliyor ve sadece ağlıyordum.Annemler gelince onlara da uygun bir dille Eren'i istemediğim ve onunla evlenmeyeceğimi söyledim.Onlar da hatalarının farkında olduğu için sadece tamam demekle yetindiler.Sabahım kötü başlasa da güzelce kahvaltımı yapıp spor birşeyler giyerek yürüyüşe çıktım.İzmir'de bizim Karşıyaka sahilimiz çok güzeldir.Sadece ben ve deizin soğuk dalgaları.Etrafta kimse yoktu.Bu soğukta sanırım kimse yürüyüşe gelmemişti.Ama ben de genelde byle havalarda yürümeyi severim.Dalgala bazen üzerime gelir,düşücelerimi alır giderdi.Ama bu sefer o kadar da rahatlayamamıştım.Bileğimde bir acı ile geri döndüm.Kolumu tutan Eren'di.''Neden anlamıyosun ben seninle evlenmeyeceğim ve bir daha konuşmayacağım sen de artık bi zamet benimle konuşma''diyerek kolumu sertçe çektim.Arkamı döndüğümde tekrar tuttu bu sefer daha sert.Gözlerimde istemsizce yaşlar süzüldü ''sana senden vazgeçmeyeceğimi söylemiştim ve bunda kararlıyım hadi şimdi yürü benimle geleceksin.Beni sürüklemeye başladı arkasından ne kadar çırpınsam da bırakmıyoru.En sonunda dizimi kıvırarak karnına bir tekme attım.İstemsizce yere çökünce elimi bıraktı.Ben de elimi bırakır bırakmaz çarşının içine koştum.Arkamdan geldiğini başta hissettim ama sonra...Sanırım artık dayanamayacağım son damlayı da taşırdı hadi bakalım artık kolaysa beni durdursun...
DİĞER BÖLÜME BEKLİYORUM...UMARIM BEĞENİRSİNİZ..YORUMLARINIZI VE VOTE LERİNİZİ BEKLİYORUM....SİZLERİ SEVİYORUM:))...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞKTAN KAÇARKEN AŞKA TUTULMAK
RomansaHerkesin kesin aklından çıkardığı ama kalbinden çıkaramadığı biri vardır.Benim de öyleydi bir zamanlar.Ne kadar unutmaya çalışsam da bir türlü unutamadığım...Ama bir an, öyle bir an gelir ki, aslında kalbinizden çıktığını ve hatta yerini başkasının...
