Just Remember

-second-

Justine's Point of View

One week na rin pala simula nung first day. Its been a week too when Serg and I last talked.  Its been a week na rin simula nung hindi ko na siya nakita. Hindi rin nagkasalubong ang way namin. Yun na siguro yung first and last meeting namin.

Hawak ko ngayon yung phone ko na si Serg mismo ang nagayos. Naalala ko ng pinaayos ko pala iyon sa kaniya. Im so stupid not to remember it. Kaya pala di siya makapaniwala nung hindi ko siya maalala.

"Justine nakakainis na ang pagiging makalimutin mo. You need to see your doctor, soon. Di na ito healhty" pagkukumbinsi ko sa sarili ko. But it end up, me saying, 'Wag na lang.' Sayang lang sa pera. Ayoko ng dagdagan ang gastusin ni mama tyaka takot talaga ako sa ospital. Ayoko ng amoy, ayoko ng mga gamit na nadoon, ayoko ng puting pintura nito. Basta ayoko. Para kasing may multo. Creepy.

Nakatingin lang ako sa phone habang nagaantay ng reply ni Russel. Hindi niya pa rin ako kinakausap. 2 weeks na rin pero walang nagbago. Nabagot ako sa pag aantay hanggang sa pumasok sa isip ko ang unexpected na nangyari nung una naming encounter ni Serg.

*Flashback*

Its June 04, 2020, Im in the Bookstore to buy school staff.  11 palang ay andito na ako. Inagahan ko talaga para di masyadong matao. Malapit na kasi ang pasukan kaya nag reready na ako. I bought some notebooks, ballpens, and papers. Kumuha rin ako ng isang highlighter. Binili ko lang yung mga kailangan ko at hindi na bumili ng mga bagay na di ko naman magagamit talaga sa pag-aaral. Mabilis kong natapos ang pamimili ng kakailanganin ko kaya dumeretaso ako sa mga shelves ng mga libro.

Dumeretso ako sa mga wattpad books. Napangiti ako ng makita na napakaraming bago. Kinuha ko ito at inamoy-amoy. Gustong-gusto ko talaga amoy ng bagong mga libro. I cant buy it, so I took pictures instead to look for it sa wattpad. Doon ko na lang babasahin kung meron man. Soon mabibili ko rin kayo. Antayin niyo lang ako. Bigla na lang akong napangiti.

Abala akong kumukuha ng litrato ng may naramdaman akong kamay saking baywang. Sobrang nagulat ako kaya nahulog ko ang phone ko. Oh my gosh. Justine, hindi ito multo becuase its morning, walang multong lalabas sa umaga. Matapos kong kumbinsihin ang sarili kong hindi multo ang nakayakap sakin at hindi nito ako kukunin. Mas natakot ako sa nakita ko. God. My phone, nasa sahig!  Wag ko lang talagang makitang basag yun dahil babasagin ko talaga ang mukha ng taong nakayakap sakin! Hug Stealer! Naiinis ako pero hindi ako makagalaw dahil nararamdaman kong sonbrang lapit ng labastangang tao sakin at isang maling galaw ko lang, baka mahawak ko ang dapat hindi hinahawakan.. Ramdam ko ang mabigat niyang pag hinga. Mas lalo akong kinabahan ng makitang isa itong lalake.

Shit. Justine. Bakit ba hindi ka gumagalaw. Sumigaw ka. Itulak mo siya palayo.

Kahit anong kumbinsi ko sa sarili ko ay hindi ko magawang gumalaw. Parang nagpapaubaya ang katawan ko na magpayakap sa lalakeng ito.

"Miss Im sorry, Im not a bad guy. I just need to do this. This is to much, but, Please. Do me a favor, Just stay. Don't move. Dont break this hug." nararamdaman ko kung gaano siya ka sencere sa mga sinasabi niya. At hindi ko namalayang tumango ako at pumayag sa gusto niya.

Justine. Anong ginagawa mo?

"Serg, sino siya?" bumalik ako sa katinuan ng marinig ang isang sigaw ng isang babae. Kumawala sa pagkakayakap ang lalake kaya medyo nakahinga ako. I dont know how many seconds I stop breathing.

"I told you, Nadia. Matagal na tayong tapos." mangiyak-ngiyak ang babae sa harap namin.

Now, I get it. I need to pretend to be the new girlfriend of this man.

"No, Serg. Hindi ako papayag na sa kagaya niya lang mo ko ipagpapalit. Bakit siya? " muntik na akong sabunutan ng babae buti na lang at napigilan siya ng lalakeng tinatawag niyang Serg. Dumating na rin yung mga security para pakalamahin iyong babae.

"I love... "  tumingin siya sakin at ganun din ako. hindi maituloy ni Serg ang sasabihin niya dahil hindi niya alam kung anong pangalan ang sasabihin niya. Gusto ko siyang tulungan pero di ko magawa dahil hindi pa rin nag si-sink in sakin ang mga kaganapan.

" She is very special to me, Nadia. I like her  every minute and every second. Im willing to show it everyday,  everywhere and any moment...."

Tumingin siya sakin habang ako at namamanghang nakatingala sa kaniya at nagaantay sa mga sasabihin niya. I dont know but I have this feeling na lahat ng mga sinasabi niya ay hindi palabas lang, kundi para talaga sakin. Na lahat ng iyon ay totoo.

"I love Justine, so much."  nagulat ako ng marinig ko ang pangalan ko. Kilala niya ba ako? Bakit ganito ang epekto sakin?

Nalulunod na ako sa tingin niya at hindi ko kayang bumitaw. Buti na lamang at siya ang kusang bumitaw at binaling ang atensyon sa babaeng nasa harap namin.

"So please, Nadia. Move on. Let me go. I deserve to be happy with someone I a truly inlove with, and thats Justine.Please be happy for me." hinawakan niya ng mahigpit ang kamay ko at kinuha niya ang phone kong nahulog saka ako hinila palabas ng bookstore. Nagpatangay ako sa paghila niya. Nagulat na lang ako na nasa labas na pala kami.

"Miss, Sorry for causing you trouble. Thank you for helping me aswell. "

Hindi pa rin ako nakaget over sa nangyari kaya di ako makasagot. Plus sobrang gwapo niya pala talaga. Hindi ko kinakaya. Kaya siguro di maka move on yung babae. Hirap nitong pakawalan.

Mas na starstruck ako ng marinig kong tumawa ito ng mahina. Oh my! Ang perfect ng ngipin.May sinabi ito kaso di ko masyadong nabigyan iyon ng pansin.
"You're so cute"

"A-ano yun?" pagka-klaro ko.

"Nothing." then he smiled again. "By the way. I broke your phone. Aayusin ko." nakita ko namang naguilty siya at na pakamot  siya ng batok.

"Its okay, luma na rin naman yan"

"No. I insist. its my fault. So,l'll fix it." pagtanggi niya. Pero di na ako nakasagot.

"I really need to go, Ill give you your phone once na na ayos ko na." he smiled again. Hindi ba siya nangangawit kaka-smile? Buti na lang ang gwapo niya. Kaya di nakakasawa.  Naglakad siya palayo. Pero di ko inalis ang tingin ko sa kaniya.

Itinaas niya ang phone ko at nagwave "I'll look for you, we'll meet again soon. I'll find a way to make it possible" nag smile ulit siya bago tuluyang umalis, with my phone.

Again. With my phone, oh my. Nabudol ba ako dahil sa kalandian ko? Justine! Too you're so stupid.

*End of flashback*

----
Note: Short chapter po lang to.Sorry for that.  Mas lumalala ang cases ng NCOV sa bansa. Stay safe veryone! May munting paalala si Serg!

Please be safe all the time. If you need informations, just serg for it in a reliable source. Dont forget to wash your hand and use alcohol all the time . Stay at home. Prevention is better than cure, Remembrioh!
  
-Serj-